De goeie oude tijd
In de begintijd van de F-Side, we praten over het seizoen 77-78, waren er hooguit een paar
honderd vaak jonge supporters actief. Een kleine maar hechte groep die volop bezig was zich
te "organiseren" en de grenzen te verkennen. Ajax zag dit met lede ogen aan en huurde een
particuliere bewakingsdienst in, Hoogenboom Bewaking. Een volstrekt foute organisatie, met het
verkeerde personeel, de verkeerde herdershonden en slechts vergelijkbaar met de in de oorlog
collaborerende Philips-bewakingsdienst. HB-personeel stond vaak met een herdershond langs
het veld. Herdershonden waren een nieuw wapen in die tijd en dat maakte nog diepe indruk op
supporters. Wij waren in die tijd helemaal pages voor die honden, wat een verschil met nu.
Maar goed, toen supporters na afloop van de thuiswedstrijd tegen NEC bij de bestuurskamer
verhaal kwamen halen over het niet meespelen van Ruud Geels kwam de HB in actie. Vanaf de
Ajax-administratie werden wij langzaam maar zeker, onder luid geprotesteer, teruggedreven
richting de uitgang op de Diemenzijde. Tot zover was er nog helemaal niets aan de hand.
Plotseling liet een HB-bewaker de riem van zijn hond vieren, een grapje dat waarschijnlijk van
de spoorwegpolitie is afgekeken (ook al zo'n beruchte tegenstander in die dagen). Nu was
F-Sider Piet (zie supportersinterview DAS nr 7) in die dagen al niet zo snel. maar zelfs een
Olympisch kampioen hink-stap-springen had deze volslagen wild geworden herdershond niet
kunnen ontwijken.
Voor onze ogen ontwikkelde zich het volgende tafereel. Piet kon zich met moeite nog enkele
meters met een herdershond aan zijn onderbeen voortslepen en smakte toen als een gevelde
reus tegen het asfalt. Voor de HB-er, versterkt met enkele collega's, was dit geen enkele
aanleiding om de weerloos geworden supporter met rust te laten. Integendeel zelfs. Hij gooide
er nog een schepje bovenop en spoorde zijn hond aan om de nog onbeschadigde stukken uit
Piet's lichaam ook aan te vreten. In onze beleving kon deze hond minuten lang zijn martelende
gang gaan, totdat Piet er als een geperforeerde biefstuk bloedend en krimpend van de pijn bij lag.
Piet is uiteindelijk afgevoerd.
Vanzelfsprekend zweerden wij wraak op alles wat met HB te maken had, niet morgen of
overmorgen maar meteen! Binnen vijf minuten was het strijdplan bekend. Op naar het hoofd
kantoor van de HB in de Corn. Schuytstraat viak bij het Hilton-hotel. Zo'n 100 supporters waren
actiebereid. Direct doemde het eerste grote probleem op. Hoe konden wij met 100 supporters
ongezien in de Corn. Schuystraat komen? Konden supporters hun slopersdrang weten te
onderdrukken? In die dagen was een tramstel binnen 1 km volledig verwoest en dit zou alleen
maar politie aantrekken. Uiteindelijk bereikten wij zonder schade met twee bussen het doelwit.
De rondom het pand aanwezige HB-ers zagen de bui van ver al hangen en vluchten het gebouw
in. Toevallig in de buurt rijdende HB-patrouille wagens maakten rechtsomkeert. Bij de aanval op
het gebouw werden diverse ramen ingegooid, verschillende auto's van de HB werden in de hit-
and-run actie in korte tijd zwaar beschadigd. Hierna trok de groep supporters zich om tactische
redenen terug en viel bij het Vondelpark uiteen. Toch was de genoegdoening nog niet compleet.
De jacht op alles wat met HB te maken had werd min of meer ondergronds voortgezet.
In de maanden na het incident werden vele HB-auto,s bekrast met messen en sleutels. Met
viltstiften en spuitbussen werden oervormen van graffiti op wagens aangebracht. Kreten als
"F-Side rules" en "Wraak" waren favoriet. Hoogtepunt van de strafexpeditie tegen HB was een
nachtelijke actie bij het RAI-gebouw. Een grote groep supporters slaagde er met vereende
krachten in om een immense bewakingskeet van de HB het water in de krijgen. Het was de
mooiste plons die we ooit hebben mogen aanschouwen.
31
