Wachten, wachten en nog eens wachten (psv - Aiax)
Voorafgaand aan de laatste echte kans van Ajax om kampioen van Nederland te
worden, was het wachten op de straf die de KNVB aan Jari Litmanen zou opleg
gen n.a.v. Volendam - Ajax. Nadat de opgelegde straf het gevolg had dat Jari psv -
Ajax zou missen, was het wachten op het -vanzelfsprekende- hogere beroep van
Ajax, zodat Jari gewoon zou kunnen meespelen tegen psv. Helaas werd ons
wachten niet beloond, want Ajax deed helemaal niets (hadden zij het kampioen
schap al opgegeven, hadden zij morele bezwaren of was Jari inmiddels weer
geblesseerd?).
De dag van de wedstrijd kenmerkte zich louter en alleen door het wachten. En
wel het:
- wachten bij de ArenA totdat er een patatwagen of iets dergelijks zou langsko
men (bijna iedereen had trek en -vooral- dorst). Helaas gebeurde dit niet;
- wachten totdat het eindelijk 11.00 uur werd en we naar de trein mochten gaan
(uiteindelijk werd het wèl 11.00 uur, doch toen was er nog geen trein);
- wachten totdat de trein -te laat- arriveerde (wachten totdat er een fatsoenlijk
pad naar de trein leidde had geen zin, omdat we anders nu nog hadden staan
wachten; in plaats daarvan had Ajax/de gemeente Amsterdam/de NS een
"survival of the fittest "-parcours uitgezet, zie foto linksonder)-,
- wachten totdat we eindelijk gefouilleerd zouden worden en het perron op-
mochten, zie foto rechtsboven-,
- wachten totdat we in eindhoven (op een vernederende wijze door diverse
cameraploegen en fotograven gefilmd en gekiekt) naar het stadion mochten
lopen, zie de foto's op bladzijde 5;
- wachten totdat we binnen de hekken van het stadion wederom gefouilleerd
zouden worden (een wachttijd van tussen de 5 en 45 minuten; tussentijds
mochten de laatste 40 supporters van de eerste trein nog een keer van de ene
naar de andere wachtplaats verkassen). Overigens bleek het trage fouilleren het
gevolg van het intense speuren door de eindhovense fouilleerders naar de
-4-
