Pantelic
De bombardementen van de NAVO hebben ons leven ont
wricht. Het enige wat de Serviërs nog hebben is hun trots.
Wij waren het grote land Joegoslavië en nu zijn wel alleen
nog Servië. We weten nu wat Servië is. We zijn mensen met
karakter. Als iets wit is, zeggen we dat het wit is. We spreken de
waarheid en zijn trots. Als we voor iemand of een bedrijf werken
geven we alles wat in onszelf zit voor die ander. En als we iets niet
kunnen, zullen we blijven proberen tot we er dood bij neervallen.
Zo zijn wij."
Marko Pantelic. Wij, het publiek, zien een spits die hortend en sto
tend probeert te laten zien dat hij de spits van Ajax is. Hij heeft wel
meer meegemaakt in zijn leven en carrière dan wat fluitende sup
porters. Hij heeft ons nog niet overtuigd, maar hij heeft ons ook nog
niet zwaar teleurgesteld. We weten het nog niet. We discussiëren
over zijn gedrag, waarbij hij elke goede pass van zijn teamgenoten
overdreven met handgeklap ontvangt. Maar, "It's tough my friend",
zingt nu als een soort mantra door mijn hoofd.
Ik probeer te achterhalen waar hij woont. Pantelic wijst ons de rou
te: "New part of Amsterdam there is big building in Amsterdam you
know?" No? Hij wijst vanaf de Arena naar buiten: "Middle of the
road, you take exit on the middle, you know?"
NearWTC? "No". Amstel Station? "No". Close to hospital? "Yes".
Vier jaar op de bank
Een collega zegt: "Hij is toch een soort cultfiguur." Met het lange
haar en zijn Servische ogen lijkt hij dan ook geen spits van Ajax.
Eerder een spits van Feyenoord. Of van FC Den Bosch. Maar cijfers
liegen niet. Hij is recordinternational voor Servië met 28 interlands
en scoorde 43 goals voor Hertha BSC in 114 wedstrijden. Zoals
Martin Jol al zei: "het is geen krullenjongen."
Het is een jongen van pieken en dalen. Hij grapt over waarom hij er
nog zo jong uitziet op zijn eenendertigste: "Tussen mijn twintigste
en vierentwintigste speelde ik bijna helemaal niets. Daarom ben ik
nu nog als een zesentwintigjarige", lacht Pantelic. "Fysio's en dok
toren zeggen dat ik nog hartstikke fit ben. Daarom wil ik ook door
gaan tot mijn vijfendertigste."
Al op z'n achttiende speelt hij voor Iraklis FC. Daarna speelt hij drie
wedstrijden bij Paris Saint Germain in Frankrijk. Nul bij het Spaan
se Celta de Vigo. Drie bij Sturm Graz in Oostenrijk en drie bij Yver-
don-Sport in Zwitserland. Nul goals in vier jaar tijd: "Ik ben daarna
weer teruggegaan naar Servië om te spelen, omdat het in het bui
tenland niet lukte. Ik had er genoeg van. I had to free my mind en
ben opnieuw begonnen. Ik ben toen getrouwd. Ik heb nu eenmaal
een wat andere carrière dan andere voetballers. Zo is mijn leven."
Gekscherend: "Door die rare carrière word ik alleen nog maar beter.
Ik ben nu sterker dan toen."
Wat heeft hij geleerd van die slechte fase in zijn carrière? "Op dat
moment leerde ik geduldig te zijn voor de rest van mijn leven. Elke
dag leer je iets."
Keek je naar de trainer of in de spiegel?
"Het is moeilijk om op die tijd terug te komen. Op het eind heeft de
coach altijd gelijk. Dat weet ik."
Dat zeg je, maar?
"Zo moet je denken als profvoetballer. Ook als het niet zo is. Dan
moet je alsnog zeggen. Je moeten denken aan de coach bij alles
wat je doet. Hij heeft altijd het laatste woord. Het maakt niet uit wat
ik denk als ik in de spiegel kijk. Al heb ik gelijk. Het enige wat
belangrijk is dat de coach gelijk heeft."
Dat is lastig voor een speler?
"Dat is altijd moeilijk ja."
Nog meer voor jou? Waarom ben jij anders dan andere spelers?
"Omdat ik in het verleden niet die continuïteit had."
Ingetogen en monotoon praat Pantelic verder: "Het is belangrijk om
goed te spelen bij Ajax en me te verbeteren. En dat gebeurt nu. Ik
hoef niet zonodig uit te blinken, wat ik wil is iets van het team. Met
m'n team iets winnen. Dan ben ik blij."
Bij Ajax spelen is voor de meeste spelers nog een droom. Maar de
entree bij de club is pas het begin: "Ik was de eerste paar maanden
alleen. It's very hard. Al gaat de beste speler van de wereld voor
miljoenen naar een andere club. Dan kan het nog dat hij niet kan
wennen. Het is altijd moeilijk bij een nieuwe club."
Hoe ga je daar mee om?
"This is my life. Ik heb de mentaliteit en de spirit en ik probeer snel
te wennen. Waar je me ook stopt, ik vind altijd wel weer een oplos
sing. ledereen heeft iets goeds en iets slechts."
En jouw slechte kant?
"Weet ik niet. Dat moeten ze nog uitzoeken. Ik weet het niet. leder
een denkt van zichzelf dat hij normaal is. Nobody's perfect. Slech
te dingen zijn moeilijk te herkennen bij jezelf, dat is het probleem."
Moeilijk voor te stellen dat de Serviër zich vermaakt in z'n eentje in
zijn nieuwe huis, waarvan we niet weten waar het is. En dat gebeurt
dan ook niet. "Als ik klaar ben met trainen ga ik naar huis om te sla
pen. Ik probeer me te concentreren op goed voetballen, gezond
eten en fitnessen."
Ajax heeft een huis voor je geregeld?
Stilte. "Ja ik heb een huis gevonden. Ik heb een eigen huis nu."
Kun je met mensen van Ajax praten over je situatie?
"Met sommigen trek je op, maar om vrienden te hebben moet je
elkaar zien en leren kennen. Je kunt altijd praten, maar in het begin
heb je niet altijd veel vrije tijd. Je probeert je te concentreren en veel
uit te rusten. Als je dan nog vrije tijd hebt wil je wel iets doen, shop
pen of eten in goed restaurant of goede film zien. Ik hou ook van
boeken lezen, maar het moeten geen moeilijke boeken zijn. Ik hou
ervan waargebeurde verhalen te lezen. Fictie is voor mij te veel fan
tasie: wat zou er gebeuren in 2040? Dat soort verhalen vind ik min
der boeiend. Realistische dingen. Ik hou er niet van om weg te
vliegen."
De Ajacied 7
Foto: Stanley Gontha Pro Shots
