Ajax heeft in Vurnon Anita Vurnon Anita is, wellicht een beetje oneerbiedig uitgedrukt, net onkruid. Hij was dit najaar één van de revelaties van het Ajax onder Martin Jol en dwong niet voor niets een verbetering en verlenging (tot en met medio 2012) van zijn contract af. De jongste en kleinste van het stel werd na Roda uit als linksback in de basis gecatapulteerd en was daar sindsdien niet weg te slaan. Hij liet en laat letterlijk niet over zich heen lopen en dat is opmerkelijk. Anita hikte al ruim drie jaar tegen het eerste elftal aan en is niet bepaald groot uitgevallen. Wat maakt hem zo sterk? Waarom zit er zoveel muziek in dit blije jochie? Vurnon Anita moet even nadenken. Tja, zie je hem in zijn gedachten graven, welke teksten heb ik zoal over mezelf ooit geschreven? Teksten? Ja, de Ajacied is behalve topvoetballer ook muzikant. Hij trekt zich geregeld terug in een heuse studio om daar ...rapnummers te componeren en te spelen. Maar waar over gaan die liedjes, dat willen we graag weten. Na een paar seconden komt hij los en stoot hij al rappend tussen zijn blin kend witte tanden de volgende tekst uit zijn mond: "Klein van stuk, toch doe ik dit beter, jullie zijn twee keer zo lang, maar flowen voor geen meter." Zo, die zit. Weinig mensen kennen deze kant van Vurnon Anita. Zelfs in de buurt in Maarssen waar hij woont, is lang niet ieder een hiervan op de hoogte. Vurnon: "Ze horen er niks van en volgens mij weten de meesten het ook niet wat ik in de schuur aan het doen ben." Die schuur staat achter zijn ouderlijke woning en hier oefent hij in alle stilte, in een tot studio omgebouwde ruimte." Wat wil je, hij oefent dan ook in alle stilte, in een tot studio omgebouwde schuur achter zijn ouderlijke woning. Com pleet met microfoons, koptelefoons en mengpanelen. Geluiddempende wanden voorkomen dat de omgeving er last van zou kunnen krijgen. En geven Anita de kans zich uit te leven. In zijn vrije tijd, op zijn schaarse vrije dagen, wil hij ook nog wel eens uitslapen, een filmpje kijken of - onge stoord - de stad ingaan, maar zijn grootste hobby is muziek. Babel "Dan zit ik in mijn studio muziek te luisteren of te maken, lekker relaxt dus. Vooral rap, daar hou ik van. Ik zit er de ene keer alleen, een andere keer met vrienden. Uit de omgeving waar ik ben opgegroeid of jon gens die ik al langer ken en uit de muziek wereld afkomstig zijn. Maar ook uit de voetballerij. Zoals Mitchell Burgzorg van NEC, die dan naar me toekomt, Leroy Fer van Feyenoord of Ryan Babel (die bij Liver pool onder contract staat, red.). Met Ryan gebeurt het meestal op afstand. Via de computer praten we dan met elkaar en dan zeggen we tegen elkaar wat we gaan doen. Waar ergens welke beat er onder gezet moet worden. Dat doen we in gezamenlijk heid: teksten schrijven, maar ook de muziek samenstellen. De teksten gaan over van alles, maar vooral over hoe goed je bent in het rappen. Een beetje bluffen eigenlijk. Ik vind dat wel leuk. Soms komt zo'n tekst vanzelf, een andere keer moet je er echt voor gaan zitten. In Nederland is Kempi één van mijn voorbeelden. Hij is net als ik van Antilliaanse afkomst. Mensen hebben altijd gezegd dat hij zo slecht bezig was. Ik waardeer vooral in hem dat hij zich zelf zo heeft weten te evolueren in een heel goed persoon, waardoor mensen anders naar hem zijn gaan kijken. Echt top! Ik heb overigens nog nooit contact met hem gehad, maar zou dat best willen. Zou het geweldig vinden om met hem te gaan zitten en samen over muziek te gaan praten." "Het bezig zijn met muziek geeft me een goed gevoel. Ik doe het voor mijn ontspan ning en door muziek te maken kom ik tot rust. Muziek zit gewoon in mijn genen. Van mijn ouders heb ik gehoord dat ik vroeger (toen hij nóg kleiner was, red.) vaak danste op verjaardagsfeestjes. Ik hield wel van die gelegenheden, vooral omdat er steeds muziek klonk. Toen was het vooral salsa en merengue, wat de klok sloeg. Muziek hoort gewoon bij de cultuur op de Antillen." Moederskind Vurnon woont nog thuis, als enig kind bij zijn ouders. "Zij zijn altijd bij me, zorgen goed voor me. Zo staat het ontbijt altijd op me te wachten en kookt mijn moeder ook voor me. Meestal maakt ze wat klaar uit de Antilliaanse keuken. Zelf kan ik nog niet koken, al zou ik dat gezien mijn leeftijd (Vurnon is dit jaar twintig geworden, red.) toch een keer moeten gaan leren. Ja, ik ben best wel een moederskind." Vurnon zal ook niet gauw een vlieg kwaad doen. "Op de basisschool was ik al een rustige jongen, net als nu. Ik hield niet zo NIET VAN ZUN STUK 26 De Ajacied

AJAX ARCHIEF

Clubblad De Ajacied (1997-2009) | 2009 | | pagina 28