twee routiniers wel iets anders op, namelijk wie de aanvoerdersband draagt. Het is Richard Knopper. Nog maar net 23 jaar, en wel al meer dan 50 officiële wedstrijden voor Ajax-1 achter zijn naam. En vorig seizoen clubtopscorer met 15 doelpunten. Het misstaat hem niet; de aanvoerders band om de mouw van zijn shirt met rugnummer 10. Maar de oorzaak zat hem natuurlijk ook niet lekker, zo zegt hij in onderstaand interview. Gelukkig praat hij ook uitgebreid over leuke dingen in zijn leven als profvoet baller, waar hij heel bewust voor koos toen hij de Feyenoord jeugd verruilde voor de aanvallender ingestelde Ajax jeugd, omdat hij hier verwachtte bete re kansen te krijgen. Die kansen kwa men er en die kansen greep hij met beide handen aan. DE OLYMPISCHE SPELEN "We waren er heel dichtbij. Dat besef ik nu zeker, ik was er graag bij geweest. Jammer genoeg net niet gehaald. Het zijn eenmalige dingen die je meemaakt als topsporter, daar wil je zeker bij zijn. En als je ziet op de manier waarop het gegaan is dan zeg je achteraf wel tegen jezelf dat we stom zijn geweest en dat het echt aan onszelfheeft gelegen. En daarom zit ten we nu thuis in plaats van in Sydney. Het EK in Slowakije speelden we misschien niet goed, maar daar moest het gebeuren. We wonnen de eerste wedstrijd wel met 2-1 van Kroatië en kwamen de tweede wed strijd tegen Tsjechië met 1-0 voor. Ja, met die uitslag zouden we in de finale staan en dan zat je in Sydney. Maar in diezelfde wedstrijd krijgen we een rode kaart tegen, het ging de hele andere kant op. Stonden we weer met beide benen op de grond, we kregen ook een penalty tegen en we verliezen met 2-1. Toen moesten we in de laatste wedstrijd tegen Spanje en dus was er nog niks beslist. Alleen die komen na een paar minuten op 1-0 voor en wij missen kans na kans. Je maakt de goal niet waar je op zit te wachten en waarmee je naar Sydney kon gaan maar dat gebeurt dus niet. En dan sta je met lege handen. In mei was dat. Toen was ik er behoorlijk ziek van, dat gaat langzaam weg in de maanden daarna. Maar toen die Spelen eenmaal bezig waren kwam dat natuurlijk wel terug. Je ziet die Nederlandse sporters al die medailles halen en je ziet die Spaanse ploeg de finale spelen. Die wonnen zilver. Dan is het toch wel zuur datje thuis zit. Dat zijn die klei ne verschillen in de topsport. Of Ajax me naar de Spelen had laten gaan? Dt> Ajacied - oktober 2000 5

AJAX ARCHIEF

Clubblad De Ajacied (1997-2009) | 2000 | | pagina 7