twee routiniers wel iets anders op,
namelijk wie de aanvoerdersband
draagt. Het is Richard Knopper. Nog
maar net 23 jaar, en wel al meer dan
50 officiële wedstrijden voor Ajax-1
achter zijn naam. En vorig seizoen
clubtopscorer met 15 doelpunten. Het
misstaat hem niet; de aanvoerders
band om de mouw van zijn shirt met
rugnummer 10. Maar de oorzaak zat
hem natuurlijk ook niet lekker, zo
zegt hij in onderstaand interview.
Gelukkig praat hij ook uitgebreid over
leuke dingen in zijn leven als profvoet
baller, waar hij heel bewust voor koos
toen hij de Feyenoord jeugd verruilde
voor de aanvallender ingestelde Ajax
jeugd, omdat hij hier verwachtte bete
re kansen te krijgen. Die kansen kwa
men er en die kansen greep hij met
beide handen aan.
DE OLYMPISCHE SPELEN
"We waren er heel dichtbij. Dat besef
ik nu zeker, ik was er graag bij
geweest. Jammer genoeg net niet
gehaald. Het zijn eenmalige dingen
die je meemaakt als topsporter, daar
wil je zeker bij zijn. En als je ziet op
de manier waarop het gegaan is dan
zeg je achteraf wel tegen jezelf dat we
stom zijn geweest en dat het echt aan
onszelfheeft gelegen. En daarom zit
ten we nu thuis in plaats van in
Sydney. Het EK in Slowakije speelden
we misschien niet goed, maar daar
moest het gebeuren. We wonnen de
eerste wedstrijd wel met 2-1 van
Kroatië en kwamen de tweede wed
strijd tegen Tsjechië met 1-0 voor. Ja,
met die uitslag zouden we in de finale
staan en dan zat je in Sydney. Maar in
diezelfde wedstrijd krijgen we een
rode kaart tegen, het ging de hele
andere kant op. Stonden we weer met
beide benen op de grond, we kregen
ook een penalty tegen en we verliezen
met 2-1. Toen moesten we in de laatste
wedstrijd tegen Spanje en dus was er
nog niks beslist. Alleen die komen na
een paar minuten op 1-0 voor en wij
missen kans na kans. Je maakt de goal
niet waar je op zit te wachten en
waarmee je naar Sydney kon gaan
maar dat gebeurt dus niet. En dan sta
je met lege handen. In mei was dat.
Toen was ik er behoorlijk ziek van, dat
gaat langzaam weg in de maanden
daarna. Maar toen die Spelen eenmaal
bezig waren kwam dat natuurlijk wel
terug. Je ziet die Nederlandse sporters
al die medailles halen en je ziet die
Spaanse ploeg de finale spelen. Die
wonnen zilver. Dan is het toch wel
zuur datje thuis zit. Dat zijn die klei
ne verschillen in de topsport. Of Ajax
me naar de Spelen had laten gaan? Dt>
Ajacied - oktober
2000
5
