Over vader en zoon en de laatste held MAX 'Ik knik en kijk nog even om. Over mijn schouder zie ik midden in de Leidsestraat Johan Cruijff staan. Wijdbeens, handen in de zak ken. Een echte held. Hij knipoogt en roept me nog iets na. 'Ja natuurlijk', mompel ik. 'Vanaf hier red ik het verder wel alleen'. I Door Hans Janssen et slot van 'De laatste held'. De debuutro man van Rick de Leeuw, die al langer en beter bekend is als zanger en tekstschrijver van Tröckener Kecks. De Leeuws boek is grotendeels autobiografisch (zelfs de foto op de omslag laat hem in actie zien) en vertelt het verhaal van Richard Koning, een jongen die als 12-jarige op een katholieke jongenskost school terecht komt. Hij weet zich daar alleen maar staande te houden doordat hij hulp uit onverwachte hoek krijgt, van zijn held. Richards grootste hobby is voetballen en zijn verhaal speelt in het begin van de jaren zeventig. Er kan dan dus maar één (voetbal)held zijn, Cruijff dus. Richard wil ook zo goed worden. Hij zoekt in zijn gedachten her haaldelijk contact met zijn idool en dat levert enkele aardige passages op, waarbij de schrijver opvallend genoeg niet de taal van Cruijff overneemt. Oké, op één zin na: 'Je moet durven verliezen om te kunnen win nen'. Fictie en werkelijkheid wis selen elkaar op een prettige wijze af in deze roman, die meer is dan een jongens boek. Rick kiest voor een eenvoudige, niet bepaalde diepgaande opzet waarmee hij de lezer van begin tot eind boeit. Het verhaal is natuurlijk niet origineel, maar de uitwerking mag er zijn. Op het eind van het boek (we hebben het dan over 1977) is het gedaan met Richards voorliefde voor het voetbal; muziek - hoe kan het anders - neemt die plaats in. 'Voetbal met gita ren, Ajax met een drumstel, het bestaat!' O ja, mocht de lezer toch liever naar Rick willen lui steren: het boek gaat verge zeld van de CD-single 'Winnaars, verliezers'. GEWOON Ook het nieuwste nummer van Hard gras staat in het teken van Johan Cruijff. Zij het voor een deel, want het voetbaltijdschrift voor lezers bevat weer veel verhalen van verschillende auteurs. Eén van de leukste is wel de bij drage van Simon Kuper, die voor de Engelse krant The Observer Cruijff als colum nist zou strikken. Kuper zocht hem op in Barcelona en hij deed daar dezelfde ervaring op als schrijvers dezes. Tien jaar geleden bracht ik met fotograaf Marco van Harn van De Ajacied ook een bezoek aan de Catalaanse stad en ook met de bedoeling om Cruijff te interviewen. Het werd een onvergetelijke ontmoeting. Ik had hem nog nooit in levende lijve gezien, althans, zittend tegenover mij aan een tafeltje op een caféter ras. Marco en ik hadden de dag van ons leven, want Cruijff, die toen trainer was bij Barcelona, nam alle tijd. En hij nam ons mee in zijn stationcar, scheurde door de stad en ging met ons een gesprek aan. We konden hem werkelijk alles vragen, overal ging-ie even serieus op in. 'Bijna elke Nederlander heeft zijn eigen Cruijff ver haal', schrijft Kuper. 'De ver halen hebben altijd dezelfde strekking: Cruijff is gewoon gebleven. Dat had ik nu ook ondervonden. Hij was als je vriendelijke, intelligente, bereisde buurman'. Miel Brinkhuis, een andere mede werker van dit blad, kan erover meepraten. Hij waan de zich enkele uren in dro menland toen hij op een Champions League avond Cruijff mocht interviewen. Hard gras biedt nog meer. Veel stukken hebben nog betrekking op die eindron den van het Europees kam pioenschap, waarbij onder meer het verhaal van Auke Kok over Frank de Boer in positieve zin opvalt. Koks conclusie: net als Cruijff (Franks leermeester) is ook Frank een gewone jongen gebleven. Op het veld of op de camping, de jongste van de Boertjes blijft altijd zich zelf. COMPLEETHEID Liefde voor een speler, liefde voor een club proefje ook in 'Het officiële Ajax jaar boek 1999-2000', al zou je als Ajax-supporter bijna van geloof veranderen wanneer je nogmaals in het dramati sche afgelopen seizoen duikt. Een seizoen dat volg de op een ook al trauma tisch verlopen jaar. Uiteraard is het lang niet allemaal rozengeur en maneschijn wat David Endt en Evert Vermeer beschrij ven, zo eerlijk en kritisch is hun verslag wel. Ook de spe lers analyses zijn op zijn minst genuanceerd te noe men. Een citaat uit het rap port van Nikos Machlas: de herinnering aan de goals wordt helaas overwoekerd door de herinnering aan de gemiste kansen, in wanhoop ten hemel geheven handen, t»> Ajacied - oktober

AJAX ARCHIEF

Clubblad De Ajacied (1997-2009) | 2000 | | pagina 54