FERDI VIERKLAU
zichtig inzetten dat de verdediger het
allang doorheeft. "Ja dat is zo. We zijn
ook wel constant aan het klagen. Maar
het is ontzettend moeilijk om er zom
aar even een metertje bovenop te doen.
Je kunt alleen maar blijven benadruk
ken hoe je erover denkt. Iedereen is
erbij gebaat. Ze kijken allang niet meer
naar het gras, of het groeit of groen is.
Zoals ik net al zei, gaat het er om dat
het hard en droger wordt. Steviger. Zij
hebben hun prioriteiten verlegd wat
dat betreft."
D Gaat het nog steeds op voor
geblesseerde spelers dat die er niet
bijhoren, of heb jij dat de afgelopen tijd niet
zo ervaren?
Lachend: "Er waren periodes dat er
zoveel spelers geblesseerd waren dat
het net leek alsof het de groep was. Was
het bijna gezellig." Dan serieus: "Het is
inderdaad niet prettig. Je zit op de tri
bune als zij spelen en je traint binnen
als zij op het veld bezig zijn. Je voelt je
dan als het ware buiten gesloten.
Zonder dat zij er iets aan kan doen. Als
zij naar huis gaan, moetje als gebles
seerde speler nog behandelen. Je kunt
ook niks voor de groep doen, dat maakt
dat je je af en toe schuldig voelt.
Tegenover spelers en het publiek."
Hoe ervaar je wedstrijden vanaf de
tribune?
"In het begin, zeker als je ziet dat het
slecht gaat, denk je datje het beter
kunt. Dan zie je iets gebeuren en denk
je dat jij het anders had gedaan. Op een
gegeven moment weet je voor jezelf
zeker datje daar zelf had moeten staan.
Je denkt dat je iets kunt veranderen,
maar zo is het niet. Niet zo makkelijk
in ieder geval. Het spel gaat heel snel
en er gebeuren zoveel dingen tegelijk,
dat besef je pas weer als je ertussen in
staat. Je moet zoveel beslissingen
nemen dat het het niet altijd even mak
kelijk maakt. Als je net twee keer de
verkeerde beslissing neemt, dan lijkt
het gelijk of je super slecht speelt. Maar
dat is ook weer niet zo omdat je ook
heel veel goed kan doen in die tussen
tijd. Maar mensen zien vanaf de tribune
heel veel zaken niet, zoals het dichtlo-
pen van gaatjes waardoor ballen niet
gespeeld kunnen worden. Ook heel
belangrijk en kan ook funest zijn, net
als die twee foutjes."
Ik krijg steeds meer de indruk dat
profvoetballers nergens meer aan hoeven
te denken dan alleen maar voetballen,
omdat alles voor jullie geregeld wordt.
Jonge spelers krijgen op deze manier toch
nooit karakter?
"Ik begrijp watje bedoelt. Ze pikken
daardoor ook minder ja. Dat gaat steeds
sneller. Als je kijkt wat voor een grote
mond ze soms geven, nee dat is niet
echt bevorderlijk voor het spel. Het is
moeilijker om karakter voetballer te
worden zo. Als ik bijvoorbeeld met wat
jongens een doel moet sjouwen, en
jonge jongens proberen daar dan onder
uit te komen, dan probeer je dat te stu
ren maar dan krijg je een grote mond
terug. Daar stoor ik me dan wel aan, er
zijn ook wel wat schermutselingen
geweest daarom. Scheldpartijen vooral.
Die dingen blijven wel hangen bij die
jongens, ze nemen dat wel mee. Oudere
jongens horen een voorbeeldfiguur te
zijn, ik ook. Maar ik heb eigenlijk de
kans daar nog niet heel veel voor gehad
omdat ik vooral bezig ben geweest met
fit worden en vervolgens te werken
naar je oude niveau toe. Eerst zelf in
topvorm raken. Het is moeilijk om dan
alles bij te houden wat er gebeurt. Je
moet het combineren. En je moetje
zeker niet door die jonkies in laten pak
ken."
Heb je je in de zomer druk gemaakt om
je plek? In de media verschenen de
verhalen dat mensen als Van Halst, Verlaat
en Dani weg moesten. Dat had jou ook
kunnen overkomen.
"Ik heb er geen angst voor gehad, maar
zoiets kan je altijd overkomen. Ik denk
dat de trainer mij wel kan gebruiken.
Als hij me niet nodig had gehad dan
was het anders gelopen. Ik kende de
trainer nog niet zo goed, had wel eens
tegen hem gespeeld, en ik kende Peter
Boeve en Leo van Veen wel. Ik heb uit
eindelijk toen we al bezig waren met
dit seizoen een gesprek met hem gehad.
Nee, daarin werd me niet gevraagd om
jonge jongens te sturen. Maar bij mij is
het anders, dat gaat vanzelf. Ik pik dat
gedrag gewoon wat ik net noemde
gewoon niet. Ik was ook anders op die
leeftijd. Ongeacht of je 17 of 20 bent. Je
bent gewoon jong en ik keek wel even
op als Johan de Koek of wie dan ook bij
Utrecht wat tegen me zei."
Jullie eten doordeweeks verplicht
gezamenlijk om 13.00u. Dit jaar moeten
geblesseerde spelers zich om die tijd ook
in het spelershome melden om te lunchen.
Dat was andere jaren niet zo. Heeft dat ook
met die 'eenzaamheid' te maken en wat
vind je van deze regel?
"Dat ligt eraan. Als je net behandeld
werd in de andere jaren, dan was dat
belangrijker en bleef je dus beneden.
Dan was de groep aan het eten. Nu is
het zo dat het programma daar een
beetje op wordt afgestemd zodat we
allemaal om 13.00u boven kunnen eten.
Het is leuk datje een moment hebt dat
je samen bent, zeker voor de geblesseer
den. Maar vergeet niet dat zij zo snel
mogelijk fit willen worden en dan is
het dus belangrijker dat ze daaraan
werken. Ik wilde toen ook gewoon heel
snel fit worden en dan was je heel
onrustig. Vooral als je een langdurige
blessure hebt. Het heeft dus twee kan
ten. Iemand als Ole kan denken: 'Laat
mij lekker met rust en laat mij maar
zorgen dat ik fit word.' Maar hij zal het
ook leuk vinden om tussen de jongens
te zijn. Als je een lichte blessure hebt of
als je er na een zware blessure bijna
bent en toch al goed kan lopen, dan
maakt het in principe niet meer zoveel
uit. Maar ik zal altijd eerder voor mijn
behandeling kiezen."
Kun je iets vertellen over het
'Spelerskompas' dat Co Adriaanse aan het
begin van het seizoen heeft uitgereikt?
"Er staat in wat wel en niet mag. Het is
niks nieuws, dat hadden we daarvoor
ook al, alleen heeft hij weer zijn speci
fieke dingen die erin staan. Ik heb het
bij iedere club meegemaakt. Maar het
zijn gewoon de huisregels, op papier. Er
zijn ook clubs waar dit niet op papier
wordt gezet voor de spelers, maar dat
schept onduidelijkheid. Dit is goed zo. DO
