FERDI VIERKLAU zichtig inzetten dat de verdediger het allang doorheeft. "Ja dat is zo. We zijn ook wel constant aan het klagen. Maar het is ontzettend moeilijk om er zom aar even een metertje bovenop te doen. Je kunt alleen maar blijven benadruk ken hoe je erover denkt. Iedereen is erbij gebaat. Ze kijken allang niet meer naar het gras, of het groeit of groen is. Zoals ik net al zei, gaat het er om dat het hard en droger wordt. Steviger. Zij hebben hun prioriteiten verlegd wat dat betreft." D Gaat het nog steeds op voor geblesseerde spelers dat die er niet bijhoren, of heb jij dat de afgelopen tijd niet zo ervaren? Lachend: "Er waren periodes dat er zoveel spelers geblesseerd waren dat het net leek alsof het de groep was. Was het bijna gezellig." Dan serieus: "Het is inderdaad niet prettig. Je zit op de tri bune als zij spelen en je traint binnen als zij op het veld bezig zijn. Je voelt je dan als het ware buiten gesloten. Zonder dat zij er iets aan kan doen. Als zij naar huis gaan, moetje als gebles seerde speler nog behandelen. Je kunt ook niks voor de groep doen, dat maakt dat je je af en toe schuldig voelt. Tegenover spelers en het publiek." Hoe ervaar je wedstrijden vanaf de tribune? "In het begin, zeker als je ziet dat het slecht gaat, denk je datje het beter kunt. Dan zie je iets gebeuren en denk je dat jij het anders had gedaan. Op een gegeven moment weet je voor jezelf zeker datje daar zelf had moeten staan. Je denkt dat je iets kunt veranderen, maar zo is het niet. Niet zo makkelijk in ieder geval. Het spel gaat heel snel en er gebeuren zoveel dingen tegelijk, dat besef je pas weer als je ertussen in staat. Je moet zoveel beslissingen nemen dat het het niet altijd even mak kelijk maakt. Als je net twee keer de verkeerde beslissing neemt, dan lijkt het gelijk of je super slecht speelt. Maar dat is ook weer niet zo omdat je ook heel veel goed kan doen in die tussen tijd. Maar mensen zien vanaf de tribune heel veel zaken niet, zoals het dichtlo- pen van gaatjes waardoor ballen niet gespeeld kunnen worden. Ook heel belangrijk en kan ook funest zijn, net als die twee foutjes." Ik krijg steeds meer de indruk dat profvoetballers nergens meer aan hoeven te denken dan alleen maar voetballen, omdat alles voor jullie geregeld wordt. Jonge spelers krijgen op deze manier toch nooit karakter? "Ik begrijp watje bedoelt. Ze pikken daardoor ook minder ja. Dat gaat steeds sneller. Als je kijkt wat voor een grote mond ze soms geven, nee dat is niet echt bevorderlijk voor het spel. Het is moeilijker om karakter voetballer te worden zo. Als ik bijvoorbeeld met wat jongens een doel moet sjouwen, en jonge jongens proberen daar dan onder uit te komen, dan probeer je dat te stu ren maar dan krijg je een grote mond terug. Daar stoor ik me dan wel aan, er zijn ook wel wat schermutselingen geweest daarom. Scheldpartijen vooral. Die dingen blijven wel hangen bij die jongens, ze nemen dat wel mee. Oudere jongens horen een voorbeeldfiguur te zijn, ik ook. Maar ik heb eigenlijk de kans daar nog niet heel veel voor gehad omdat ik vooral bezig ben geweest met fit worden en vervolgens te werken naar je oude niveau toe. Eerst zelf in topvorm raken. Het is moeilijk om dan alles bij te houden wat er gebeurt. Je moet het combineren. En je moetje zeker niet door die jonkies in laten pak ken." Heb je je in de zomer druk gemaakt om je plek? In de media verschenen de verhalen dat mensen als Van Halst, Verlaat en Dani weg moesten. Dat had jou ook kunnen overkomen. "Ik heb er geen angst voor gehad, maar zoiets kan je altijd overkomen. Ik denk dat de trainer mij wel kan gebruiken. Als hij me niet nodig had gehad dan was het anders gelopen. Ik kende de trainer nog niet zo goed, had wel eens tegen hem gespeeld, en ik kende Peter Boeve en Leo van Veen wel. Ik heb uit eindelijk toen we al bezig waren met dit seizoen een gesprek met hem gehad. Nee, daarin werd me niet gevraagd om jonge jongens te sturen. Maar bij mij is het anders, dat gaat vanzelf. Ik pik dat gedrag gewoon wat ik net noemde gewoon niet. Ik was ook anders op die leeftijd. Ongeacht of je 17 of 20 bent. Je bent gewoon jong en ik keek wel even op als Johan de Koek of wie dan ook bij Utrecht wat tegen me zei." Jullie eten doordeweeks verplicht gezamenlijk om 13.00u. Dit jaar moeten geblesseerde spelers zich om die tijd ook in het spelershome melden om te lunchen. Dat was andere jaren niet zo. Heeft dat ook met die 'eenzaamheid' te maken en wat vind je van deze regel? "Dat ligt eraan. Als je net behandeld werd in de andere jaren, dan was dat belangrijker en bleef je dus beneden. Dan was de groep aan het eten. Nu is het zo dat het programma daar een beetje op wordt afgestemd zodat we allemaal om 13.00u boven kunnen eten. Het is leuk datje een moment hebt dat je samen bent, zeker voor de geblesseer den. Maar vergeet niet dat zij zo snel mogelijk fit willen worden en dan is het dus belangrijker dat ze daaraan werken. Ik wilde toen ook gewoon heel snel fit worden en dan was je heel onrustig. Vooral als je een langdurige blessure hebt. Het heeft dus twee kan ten. Iemand als Ole kan denken: 'Laat mij lekker met rust en laat mij maar zorgen dat ik fit word.' Maar hij zal het ook leuk vinden om tussen de jongens te zijn. Als je een lichte blessure hebt of als je er na een zware blessure bijna bent en toch al goed kan lopen, dan maakt het in principe niet meer zoveel uit. Maar ik zal altijd eerder voor mijn behandeling kiezen." Kun je iets vertellen over het 'Spelerskompas' dat Co Adriaanse aan het begin van het seizoen heeft uitgereikt? "Er staat in wat wel en niet mag. Het is niks nieuws, dat hadden we daarvoor ook al, alleen heeft hij weer zijn speci fieke dingen die erin staan. Ik heb het bij iedere club meegemaakt. Maar het zijn gewoon de huisregels, op papier. Er zijn ook clubs waar dit niet op papier wordt gezet voor de spelers, maar dat schept onduidelijkheid. Dit is goed zo. DO

AJAX ARCHIEF

Clubblad De Ajacied (1997-2009) | 2000 | | pagina 50