FERDI VIERKLAU Vierklau moest nog geld kosten en na lang onderhandelen ging hij naar Ajax, dat nog diep in de buidel heeft moeten tasten. Vierklau speelde voor dat hij bij Ajax kwam dus anderhalf jaar in Spanje. Hij is die tijd behoor lijk benadeeld door de club. Het was een periode vol leugens en valse belof tes, met als dieptepunt het feit dat hij zijn salaris niet of nauwelijks kreeg. Smoesjes als zou zijn huis en auto bij het afgesproken salaris horen waren schering en inslag in die periode. In de pers verschenen leugens over de levenswijze van Vierklau. Toen hij op een gegeven moment met griep in bed lag, stond er in de krant dat hij liever in zijn muziekstudio zat dan dat hij op het trainingsveld stond. En vlak voor zijn vertrek naar Ajax moest hij een verklaring tekenen waarin stond dat hij afstand deed van al het achters tallige salaris. Zodoende heeft hij nog maar een kwart van wat hij had moe ten hebben ontvangen. Vierklau zelf is duidelijk over die tijd: "Ik was natuur lijk opgelucht dat ik bij Ajax weer aan voetballen kon komen. Maar ik heb eigenlijk een hele mooie tijd gehad daar. Maar de problemen die je noemt waren wel waar. En achteraf kun je dan zeggen dat mijn contract niet goed was, maar dat is onzin, want als dingen zwart op wit in je contract staan en je krijgt ze dan niet, houdt het gewoon op. Clausule of geen clau sule. Ik ben gewoon in de maling genomen. Ik zorg nog wel dat ik ze een keer terugpak. Ze hebben ook al een tijdlang grote problemen daar. Ze probeerden overal hun slaatje uit te slaan. Het contract was er. Als ik lan ger was gebleven dan had ik mijn geld waarschijnlijk wel gehad. Maar er zijn een paar keer dingen gebeurd en toen was de maat wel vol. Ik weet niet wat Ajax uiteindelijk voor me betaald heeft, interesseert me ook niet zo. Met de mensen waar ik daar in Spanje mee te maken had gaat iets gebeuren en dan gaat misschien de hele club wel naar de maan en dan ben ik er wel om die mensen een duwtje na te geven. Niet de club, maar de mensen die er de lakens uitdelen. Daar gaat het om. Wat ik dan nog kan doen? Ik weet zeker dat ik daar wat kan doen. Ze zijn gedegradeerd. Het gaat erg slecht. Ik ken er mensen die alles in de krant zullen zetten dat ik weet. Ik blijf het nu zijdelings volgen. En sla nog een keer toe." een nieuwe mat in ligt. Wanneer is voor jullie de grens bereikt dat je er niet meer op wilt spelen? "Het is een heel moeilijk veld. Een dunne en spekgladde bovenlaag op een keiharde ondergrond. Je hebt gelijk. Als je wilt aanzetten of moet remmen hier, dan vraagje krachten van spieren welke je daar eigenlijk helemaal niet bij hoort te gebruiken maar om op de been te blijven belast je ze toch. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Kijk, als je aan wilt zetten Je bent vanaf het begin van het seizoen fit. "Dat is een hele bevrijding ja, je merkt dat als je alles mee kan doen, dat het steeds beter gaat en het steeds makke lijker spelen wordt. Je gaat het beter zien en je balbehandeling wordt snel ler. Het werkt echt lekkerder. De trai ningen zijn erg pittig. We hebben natuurlijk een paar slechte seizoenen gehad en iedereen vindt dat er nu wat moet gebeuren en dus werken we nóg weer harder." Co Adriaanse geeft jullie weinig tijd of mogelijkheden om even rust te nemen. "Nee, dat klopt. Je moet altijd gaan, in het begin was er zeker weinig rust. Dat is niet altijd even leuk. Het is af en toe echt buffelen. Iedereen is gelijk en iedereen moet dezelfde arbeid ver richten. Het is moeilijk om je moment te vinden om je rust te pakken. Dat leidt ertoe datje vermoeid aan een training begint. Vermoeid van de trai ning ervoor en dan wordt het pittig hoor. En het werkt ook zo dat je echt pech hebt als je het niet redt. Dat de trainer iedere speler hetzelfde laat doen is goed voor de groep en voor de discipline, maar voor jezelf denk je wel eens dat het even iets minder moet, dat gaat dan niet. En je wilt ook niet afhaken. Dan is het gewoon door gaan." Ole Tobiasen durfde in Sportweek eindelijk eens te zeggen dat heel veel blessures, ook die van hem, puur door de ondergrond van de Arena komen. Jij hebt ook een aantal blessures achter de rug en jullie zien allemaal zelf ook wel dat het nog steeds verschrikkelijk is, ook als er voor een sprint en je kunt je pas niet afwikkelen zoals het hoort, dan kun je je benen dus niet doorhalen, dan maakt het je spieren stijf en wordt het moeilijk. Je gaat op een andere manier lopen, anders dan op het trainings veld of in andere stadions. Iedereen gaat er vanuit dat dit het beste is dat ze hier kunnen krijgen, ze moeten het veld in ieder geval harder maken en kurkdroog. Als het een beetje vochtig wordt laat die bovenlaag los. Als het een meter opgehoogd wordt zou het al een stuk beter zijn. De parkeergarage zit er volgens mij ook te dicht onder. Dat het gras er niet groeit is al van minder belang geworden, als er maar een beetje houvast is zodat het verge lijkbaar is met een 'normaal' veld. Je hebt dan gelijk minder blessures." Voor het Ajax spelletje is het een ver eiste dat je een perfecte mat hebt. In het verleden zetten de middenvelders en de verdedigers de buitenspelers vrij naar de achterlijn toe, als zij een korte beweging naar de bal toe maakten en dan de diepte ingingen. Op dit gras kan dat niet want dan glijden ze weg. Of ze moeten die beweging zo voor-

AJAX ARCHIEF

Clubblad De Ajacied (1997-2009) | 2000 | | pagina 48