FERDI VIERKLAU
Vierklau moest nog geld kosten en na
lang onderhandelen ging hij naar
Ajax, dat nog diep in de buidel heeft
moeten tasten. Vierklau speelde voor
dat hij bij Ajax kwam dus anderhalf
jaar in Spanje. Hij is die tijd behoor
lijk benadeeld door de club. Het was
een periode vol leugens en valse belof
tes, met als dieptepunt het feit dat hij
zijn salaris niet of nauwelijks kreeg.
Smoesjes als zou zijn huis en auto bij
het afgesproken salaris horen waren
schering en inslag in die periode. In
de pers verschenen leugens over de
levenswijze van Vierklau. Toen hij op
een gegeven moment met griep in bed
lag, stond er in de krant dat hij liever
in zijn muziekstudio zat dan dat hij
op het trainingsveld stond. En vlak
voor zijn vertrek naar Ajax moest hij
een verklaring tekenen waarin stond
dat hij afstand deed van al het achters
tallige salaris. Zodoende heeft hij nog
maar een kwart van wat hij had moe
ten hebben ontvangen. Vierklau zelf is
duidelijk over die tijd: "Ik was natuur
lijk opgelucht dat ik bij Ajax weer aan
voetballen kon komen. Maar ik heb
eigenlijk een hele mooie tijd gehad
daar. Maar de problemen die je noemt
waren wel waar. En achteraf kun je
dan zeggen dat mijn contract niet
goed was, maar dat is onzin, want als
dingen zwart op wit in je contract
staan en je krijgt ze dan niet, houdt
het gewoon op. Clausule of geen clau
sule. Ik ben gewoon in de maling
genomen. Ik zorg nog wel dat ik ze
een keer terugpak. Ze hebben ook al
een tijdlang grote problemen daar. Ze
probeerden overal hun slaatje uit te
slaan. Het contract was er. Als ik lan
ger was gebleven dan had ik mijn geld
waarschijnlijk wel gehad. Maar er zijn
een paar keer dingen gebeurd en toen
was de maat wel vol. Ik weet niet wat
Ajax uiteindelijk voor me betaald
heeft, interesseert me ook niet zo. Met
de mensen waar ik daar in Spanje
mee te maken had gaat iets gebeuren
en dan gaat misschien de hele club
wel naar de maan en dan ben ik er
wel om die mensen een duwtje na te
geven. Niet de club, maar de mensen
die er de lakens uitdelen. Daar gaat
het om. Wat ik dan nog kan doen? Ik
weet zeker dat ik daar wat kan doen.
Ze zijn gedegradeerd. Het gaat erg
slecht. Ik ken er mensen die alles in
de krant zullen zetten dat ik weet. Ik
blijf het nu zijdelings volgen. En sla
nog een keer toe."
een nieuwe mat in ligt. Wanneer is voor
jullie de grens bereikt dat je er niet meer
op wilt spelen?
"Het is een heel moeilijk veld. Een
dunne en spekgladde bovenlaag op
een keiharde ondergrond. Je hebt
gelijk. Als je wilt aanzetten of moet
remmen hier, dan vraagje krachten
van spieren welke je daar eigenlijk
helemaal niet bij hoort te gebruiken
maar om op de been te blijven belast
je ze toch. Dat is natuurlijk niet de
bedoeling. Kijk, als je aan wilt zetten
Je bent vanaf het begin van het
seizoen fit.
"Dat is een hele bevrijding ja, je merkt
dat als je alles mee kan doen, dat het
steeds beter gaat en het steeds makke
lijker spelen wordt. Je gaat het beter
zien en je balbehandeling wordt snel
ler. Het werkt echt lekkerder. De trai
ningen zijn erg pittig. We hebben
natuurlijk een paar slechte seizoenen
gehad en iedereen vindt dat er nu wat
moet gebeuren en dus werken we nóg
weer harder."
Co Adriaanse geeft jullie weinig tijd of
mogelijkheden om even rust te nemen.
"Nee, dat klopt. Je moet altijd gaan, in
het begin was er zeker weinig rust.
Dat is niet altijd even leuk. Het is af
en toe echt buffelen. Iedereen is gelijk
en iedereen moet dezelfde arbeid ver
richten. Het is moeilijk om je moment
te vinden om je rust te pakken. Dat
leidt ertoe datje vermoeid aan een
training begint. Vermoeid van de trai
ning ervoor en dan wordt het pittig
hoor. En het werkt ook zo dat je echt
pech hebt als je het niet redt. Dat de
trainer iedere speler hetzelfde laat
doen is goed voor de groep en voor de
discipline, maar voor jezelf denk je
wel eens dat het even iets minder
moet, dat gaat dan niet. En je wilt ook
niet afhaken. Dan is het gewoon door
gaan."
Ole Tobiasen durfde in Sportweek
eindelijk eens te zeggen dat heel veel
blessures, ook die van hem, puur door de
ondergrond van de Arena komen. Jij hebt
ook een aantal blessures achter de rug en
jullie zien allemaal zelf ook wel dat het
nog steeds verschrikkelijk is, ook als er
voor een sprint en je kunt je pas niet
afwikkelen zoals het hoort, dan kun je
je benen dus niet doorhalen, dan
maakt het je spieren stijf en wordt het
moeilijk. Je gaat op een andere manier
lopen, anders dan op het trainings
veld of in andere stadions. Iedereen
gaat er vanuit dat dit het beste is dat
ze hier kunnen krijgen, ze moeten het
veld in ieder geval harder maken en
kurkdroog. Als het een beetje vochtig
wordt laat die bovenlaag los. Als het
een meter opgehoogd wordt zou het al
een stuk beter zijn. De parkeergarage
zit er volgens mij ook te dicht onder.
Dat het gras er niet groeit is al van
minder belang geworden, als er maar
een beetje houvast is zodat het verge
lijkbaar is met een 'normaal' veld. Je
hebt dan gelijk minder blessures."
Voor het Ajax spelletje is het een ver
eiste dat je een perfecte mat hebt. In
het verleden zetten de middenvelders
en de verdedigers de buitenspelers vrij
naar de achterlijn toe, als zij een korte
beweging naar de bal toe maakten en
dan de diepte ingingen. Op dit gras
kan dat niet want dan glijden ze weg.
Of ze moeten die beweging zo voor-