JOOP van BASTEN 's Middags deed hij ook gewoon wat hij anders ook deed. Maar nog steeds met pijn. Iemand anders adviseerde hem naar het ziekenhuis te gaan. Het was het beste advies dat hij kon krij gen, want daar werd geconstateerd dat hij getroffen was door een hartinfarct. En dus moest er geopereerd worden. Dankzij deze bypass operatie doet Van Basten sr. nu weer de dingen die hij voor die tijd ook deed. Deze week hoopt hij zelfs weer te kunnen begin nen met sporten. "Alles doe ik met de auto, dat kan niet goed zijn, ik moet meer bewegen. Maar ik moet ook rus tig aan doen. Moeilijk hoor." sinds Marco gestopt is. De nu 70-jarige van Basten sr. daarover: "Ja, ik mis de uitlaatklep, want dat was het toch. Vijftien jaar geleden is mijn vrouw getroffen door een zelfde soort infarct, alleen waren ze er toen te laat bij en daardoor hebben haar hersenen een korte tijd zuurstoftekort gehad, waardoor ze sindsdien in een verzor gingstehuis zit omdat ze door dat gebeuren in één keer geestelijk een stuk achteruit is gegaan. We hebben toen een hele moeilijke tijd gehad en daardoor was het ergens wel lekker dat Marco voetbalde. Ik ging in zijn Milan tijd in ieder geval naar alle thuiswedstrijden in San Siro. Was ik weer een dagje weg. En dan kon ik er ook weer beter tegen. Maar het gaat Een hartinfarct komt nooit gelegen, ook deze niet. Want hij had er graag bij geweest eind december 1999. Toen deed zoonlief Marco van Basten weder om zijn voetbalschoenen aan om een wedstrijdje in de Arena te voetballen. Het Nederlands Elftal van de Eeuw sloot de eeuw af met een gedenkwaar dige voetbalavond. Maar hij moest in het ziekenhuis naar de tv kijken. In tegenstelling tot al die jaren in Nederland en Italië, toen Marco nog wekelijks voetbalde en vader Joop aan wezig was in alle stadions waar hij moest spelen. Het leven is veranderd nu wel goed met haar, in ieder geval wordt het niet slechter. Het is toen gebeurd en nadien is er deze constan te situatie. Ik ga iedere middag en avond naar haar toe en in het week end haal ik haar op en is ze thuis. Ja, dat gaat al jaren zo. En onze kinderen (Marco heeft nog een broer en een zus, MB) proberen er ook zoveel moge lijk te zijn maar die hebben hun eigen gezin en drukte. Dat begrijpen we wel. Laatst werd ik 70, hadden ze een groot feest georganiseerd zonder dat ik er vanaf wist." En toen (wijzend op een grote ingelijste foto aan de muur) kreeg ik die daar. Een foto van mijn vrouw en mijn drie kinderen. Schijnt nog een heel gedoe te zijn geweest om dat zo mooi te krijgen. Schitterend. Ik wist ook echt helemaal van niks. Ilc had alleen net alle boodschappen in huis gehaald om hier met familie mijn verjaardag te vieren, hebben we het de dag erna maar nog een keer gevierd." "Marco had net zo goed of misschien wel beter dan Cruijff en Pele kunnen worden. Misschien was hij dat ook. Maar hij had nog jaren door kunnen voetballen. Niemand weet hoeveel pijn hij heeft geleden. Soms bracht hij me in Milan naar het vliegveld en dan klaagde hij erover. Pas later kwamen de echte klachten en de periode van 3 jaar van opereren, revalideren en tegenslagen. Toen ze al dat kraakbeen weg hadden gehaald wist ik dat het nooit meer goed zou komen. Als, als, als. Zo denk je dan. Maar het heeft geen zin om dat nu weer te herhalen." En dus zijn er vooral mooie herinne ringen. Vooral in Marco's oude slaap kamer en een beetje in het AJAX museum in de Arena. "Ja, AJAX vroeg al jaren om die spullen. Ik wilde ze niet weg doen, was er niet klaar voor. Op een gegeven moment wel, dan begin je je ook af te vragen wat je er allemaal mee moet en wat er mee gebeurt als ik er niet meer ben. En dus is er nu een mooi hoekje met spullen van Marco in de Arena. Hoort ook wel zo maar ik wilde het eerst echt niet weg doen. Marco is daar makkelijker in. Ik zag het als enige tastbare aan die mooie jaren. Maar het staat daar op zijn plaats. En hier is nog heel veel overgebleven, veel meer zelfs dan dat daar staat. Marco heeft thuis bijna niks. Ik kan me alleen herinneren dat hij de gouden bal thuis heeft en mis schien een gouden schoen. Meer niet. Het is heerlijk om te zien dat hij een gewone jongen is, een goede vader met een gezellig gezin. Geen drukte meer om hem heen met dat voetbal, heeft hij heel goed gedaan. Dat inter view met jullie was ook echt een uit zondering. Ik vond het zelf wel leuk om zo weer eens wat van hem te lezen, al kan ik me heel goed voorstel len dat hij op den duur echt geen interviews meer wil geven. Als je voet balt gaat het steeds over hetzelfde en dus hou je honderd keer hetzelfde praatje, erg vermoeiend." "De mooiste wedstrijd die ik heb gezien was een Europa Cup 1 finale. Milan-Steaua Boekarest. In Barcelona Ajacied - oktober 2000

AJAX ARCHIEF

Clubblad De Ajacied (1997-2009) | 2000 | | pagina 23