CV>Q-|3L\\Y
VJE WO&DEU
en een overzicht van zeven
tig jaar aan hoogtepunten,
zoals de Europacupsucces
sen van Ajax, de vele wieler
wedstrijden, maar ook het
openluchtconcert van Pink
Floyd in '72.
De Amsterdam Arena, dat
het Olympisch Stadion en
De Meer had moeten doen
vergeten, is ook en opnieuw
onderwerp of liever doelwit
van een boek: 'De ArenA,
het leukste stadion ter
wereld'. Het leest lekker
weg, maar het gaat dan ook
over al die grasmatten, een
tuimelende Tina Turner,
geblesseerd rakende spelers,
de parkeerperikelen en nog
veel meer opvallende inci
denten, die eigenlijk allang
geen incidenten genoemd
mogen worden. Je zou bijna
gaan denken dat het gehele
stadion een incident, een
ongelukje is geweest. Want
tussen de eerste plannen
voor de bouw van de Arena
tot en met de nieuwste mat
(zou het 25e exemplaar een
zilveren randje krijgen?) is
er heel wat mis gegaan. Als
je al geen hoofdpijn krijgt
van de hamburgerlucht,
dan word je wel ziek na het
lezen van het boekje.
EXPOSITIES
Het Nederlands
Architectuur Instituut in
Rotterdam besteedt nog tot
en met 24 september aan
dacht aan nog meer voetbal
stadions in binnen- én bui
tenland. Dat gebeurt tijdens
de expositie 'Het Stadion; de
architectuur van massa
sport'. De gelijknamige cata
logus kost 75 gulden. En de
Kunsthal Rotterdam organi
seerde samen met Waanders
uitgevers in Zwolle deze
zomer de expositie Teder
z'n voetbal'. In de catalogus
staan onder meer afbeeldin
gen van een aquarel van de
doodgeschoten Andres
Escobar en schilderijen van
de Amsterdam Arena en van
de voetbalschoenen van de
legendarische Ajax-keeper
Gerrit Keizer. De schoenen
zijn geschilderd door
Amsterdammer Peter Keizer,
de kleinzoon van 'Opa
Druif. En voor de totale
sportliefhebber melden we
nog dat nog tot en met 1
oktober in het Museon in
Den Haag de internationale
expositie Sport in Beweging
te zien is. Met aandacht
voor alle sportfacetten die
er maar te bedenken zijn.
In 'De Rebellenclub' met als
ondertitel 'Enfants terribles
in de topsport' wordt ook
een beeld gegeven van
gedreven sportmensen. Het
gaat over onder meer Tsheu
La Ling, Willy Brokamp:
twee voormalige Ajacieden
die een broertje dood had
den aan hard werken, hun
momenten om te schitteren
zelf uitkozen (typische
mooi-weer-voetballers dus),
veel krediet en nog meer
kritiek kregen, doch alle
twee uiteindelijk goed
terecht kwamen. Ling in de
voedingsector, Brokamp in
de horeca en beiden heel
wat kilo's zwaarder dan in
hun carrière als actief voet
baller. Het is interessant en
soms geestig om hun levens
verhalen en die van bijvoor
beeld ex-hockeyer Paul
Litjens en oud-toptafel-
tennisspeelster Bettine
Vriesekoop terug te lezen,
maar het boek mist in elk
verhaal de persoonlijke
inbreng van de hoofdrolspe
lers. Schrijver Mark
Schalekamp zou ze allemaal
hebben opgezocht, maar
waarschijnlijk is hij niet ver
der gekomen dan archieven
of zijn eigen gedachten.
Sport wordt in een heel
andere context geplaatst
door Koppel Uitgeverij.
Nummer 7 van haar twee
maal per jaar te verschijnen
'Transito' staat geheel in
teken van sport en cultuur.
Natuurlijk is het een blad
dat vooral de cultuur van
Rotterdam wil vastleggen
(gedichten over en beeld
houwwerken in de stad),
maar de niet-plaatsgebon-
den voetbalfan zal zich heus
weten te vinden in een aan
tal artikelen. Zoals dat waar
in Paul Groenendijk de his
torie van de Nederlandse
voetbal- en sportplaatjes
beschrijft. En ook hij geeft
Adriaanse er van langs:
'Welke speler van FC
Utrecht staat met een arro
gante blik onder het geföhn
de kapsel quasi nonchalant
een balletje hoog te hou
den?'. Zou dat Rotterdamse
kinnesinne zijn? Gelukkig
staat er in Transito ook een
verhaal over iets schande
lijks als de verdwijning van
een muurschildering in de
oude koffiekamer van De
Kuip.
Ad Nuis was dat ongetwij
feld ook opgevallen, want
hij is een voetballiefhebber
bij uitstek, die oog voor
detail heeft. Vroeger trapte
hij zelf tegen de bal, later is
hij het leer gaan volgen als
fotograaf van landelijke dag
bladen. In 'De aftrap' schept
hij in 52 schitterende zwart-
wit-foto's een wereld die
iedere voetbalsupporter her
kent. De beelden zijn met
veel humor en liefde vastge
legd.
ADRIAANSE
Auke Kok bekijkt het voetbal
ook als een verliefde puber.
Uitgeverij Thomas Rap heeft
in het kader van haar
Nederlandse
Sportbibliotheek de voetbal
columns gebundeld die Kok
schreef voor HP/De Tijd. De
journalist, die zich bedient
van een enthousiaste schrijf
stijl, blijkt vooral een geïnte
resseerde Ajax-volger (wie
niet?). Of dat zo blijft, nu Co
Adriaanse daar trainer is?
'Co heeft alles van Louis van
Gaal, dat maakt hem zo irri
tant. Hij heeft de schijn
tegen, maar de feiten mee.
Co is namaak, blijf je den
ken, dit kan niet goed gaan.
Maar het gaat steeds beter.
En ja hoor, uiteindelijk gaat
het met Ajax zo slecht dat
ze in Amsterdam ten einde
raad Adriaanse contracteren
als hoofdcoach voor het vol
gende seizoen.
Waarschijnlijk is hij ook
gewoon veel beter dan we
dachten. Je begint iets
van warmte voor die man te
voelen. Al zijn dromen
komen uit. Heel vervelend
allemaal', vindt Kok.
Hij heeft ook een duidelijke
mening over PSV, zo staat in
één van zijn columns en in
een uitgebreidere versie in
'Het PSV-gevoel'. Dit boek
volgt op 'Het Feyenoord-
gevoel' en '100 jaar Ajax-
gevoel' en zal worden
gevolgd door soortgelijke
Ajacied - september
2000
49
