Over strafschoppen
Nederland - Duitsland
en die leuke Aren A
Men pakt de bal, legt hem op de stip, neemt al of niet een aanloop
en schiet de bal in het doel. Zo simpel lijkt het benutten van een
strafschop, maar dat is het niet voor iedereen. Vraag het de spelers
van Oranje maar. Tijdens Euro 2000 moesten ze voor de vierde keer
tijdens een titeltoernooi het hoofd buigen na een penaltyserie. En
ze hadden toch wel geoefend.
Door Hans Janssen
et drama was wellicht
te voorkomen geweest
wanneer bondscoach Frank
Rijkaard en zijn selectie de
moeite hadden genomen
'De Strafschop' te lezen. De
uitgever van deze 'Zoektocht
naar de ultieme penalty'
had 25 exemplaren van het
boek bij het Oranje-kamp
afgegeven. In de EK-wed-
strijd tegen Tsjechië leek het
Nederlands elftal er zowaar
baat bij te hebben gehad,
want Frank de Boer benutte
een 'pingel'. In de voorlaat
ste minuut nog wel. Helaas,
in de kwartfinale tegen
Italië ging het vreselijk mis.
Diezelfde De Boer en Patrick
Kluivert misten vanaf 11
meter in de reguliere speel
tijd en tijdens de beslissen
de reeks na de verlenging
(het duel was in 0-0 geëin
digd) wist alleen Kluivert te
scoren. Hetzelfde liedje dus
bij Oranje.
Eén troost: De
Boer en Kluivert
en Jaap Stam en
Paul Bosvelt ston
den niet alleen.
Want heeft vrije-
trappenspecialist
Michel Platini ooit
niet het volgende ver
klaard: "De speler die
de beslissende straf
schop mist, houdt zijn
leven lang een trauma.
Hij draagt een verant
woording alsof hij zijn colle
ga's en zijn ouders heeft
omgebracht".
MENSELIJK
Ooit droomde Gyuri
Vergouw ervan zélf een
beslissende penalty te
mogen nemen. Het is hem
nooit gegund, want een top
voetbalier werd hij niet. Als
schrijver van 'De Strafschop'
vertrouwt hij erop dat zijn
boek alsnog zal leiden tot
succesvolle strafschoppen-
series voor Nederlandse
clubteams en Oranje.
Wellicht dat zijn uitgever
het boek cadeau kan doen
aan Rijkaards opvolger Louis
van Gaal of dat het wordt
opgenomen in de cursus
betaald voetbal van de
KNVB. 'De Strafschop' is niet
alleen leerzaam voor spe
lers, ook keepers heb
ben er
iets aan. Want we kunnen
nu allemaal de beschuldi
gende vinger gaan uitsteken
naar de internationals die
vanaf 11 meter hebben
gefaald; Edwin van der Sar
bleek opnieuw geen specia
list in het stoppen van
penalty's. Overigens staat er
een kleine ommissie in het
boek, want de 'beroemde'
strafschop waarmee doel
man Otto Versfeld door
Johan Cruijff en Jesper
Olsen werd verrast, werd
genomen in de wedstrijd
Ajax - Helmond Sport op 5
december 1982 en niet in
een duel tussen Ajax en De
Graafschap in 1984. Och,
fouten maken (en niet
alleen vanaf 11 meter) is
menselijk.
De schrijvers van 'EK
Voetbal 2000' houden de
moed er eveneens in. Ook
zij betreurden de uitschake
ling van Oranje door de
Azzuri, maar 'als Nederland
in dezelfde omstandigheden
deze wedstrijd honderd keer
overspeelt, wint het 99 keer,
behalve op die ene wat mie
zerige zomeravond, donder
dag 29 juni, in het jaar
onzes Heren 2000'. En ook
Erik Gerets, de PSV-trainer
leverde zeer verdienstelijke
bijdragen aan het boek
werk, had met Oranje te
doen. "Ik heb zelden
meer ontgoocheling om
me heen gezien dan na
Nederland - Italië', klinkt
het weliswaar wat overdre
ven. Maar ook Gerets, die
niet schroomt enkele
Oranje-spelers, maar ook
een aantal Rode Duivels te
bekritiseren, is optimistisch.
'Het Nederlands elftal heeft
nog toekomst!' Gelukkig
maar. 'EK Voetbal 2000' was
het eerste en misschien wel
het beste boek dat na het
evenement op de markt
kwam. Het was één van de
boeken die - het kon niet
uitblijven - vooral in vaak
prachtige foto's, maar ook
in woord terugblikken op
het toernooi. In ons land
zijn er niet zo heel veel uit
gegeven, vakantiegangers in
Frankrijk konden ze onmo
gelijk over het hoofd zien.
Maar da's logisch, zou analy
ticus Johan Cruijff zeggen.
In Duitsland daarentegen,
zou men het liefst nooit
meer over de EK-eindronde
willen praten. Wellicht dat
een wedstrijd tegen
Nederland daarin verande
ring zou hebben gebracht,
maar helaas: een herhaling
van het veelbesproken tref
fen in 1988 zat er niet in. En
dat was niet alleen jammer
voor de voetballiefhebber,
ook Dik Linthout zou het
duel en alle publiciteit er
om heen met extra belang
stelling hebben gadegesla
gen. Linthout is vertaler en
docent Nederlands aan
Duitstaligen aan het Goethe-
instituut in Amsterdam. Hij
beschrijft in 'Onbekende
buren' op uiterst leesbare
wijze de verbondenheid, de
afstand en de verschillen
tussen Nederland en
Duitsland. De landen heb
ben een verhouding, die
vooral gebaseerd is op 'onbe
kend maakt onbemind'. In
de praktijk blijken ze elkaar
