Over strafschoppen Nederland - Duitsland en die leuke Aren A Men pakt de bal, legt hem op de stip, neemt al of niet een aanloop en schiet de bal in het doel. Zo simpel lijkt het benutten van een strafschop, maar dat is het niet voor iedereen. Vraag het de spelers van Oranje maar. Tijdens Euro 2000 moesten ze voor de vierde keer tijdens een titeltoernooi het hoofd buigen na een penaltyserie. En ze hadden toch wel geoefend. Door Hans Janssen et drama was wellicht te voorkomen geweest wanneer bondscoach Frank Rijkaard en zijn selectie de moeite hadden genomen 'De Strafschop' te lezen. De uitgever van deze 'Zoektocht naar de ultieme penalty' had 25 exemplaren van het boek bij het Oranje-kamp afgegeven. In de EK-wed- strijd tegen Tsjechië leek het Nederlands elftal er zowaar baat bij te hebben gehad, want Frank de Boer benutte een 'pingel'. In de voorlaat ste minuut nog wel. Helaas, in de kwartfinale tegen Italië ging het vreselijk mis. Diezelfde De Boer en Patrick Kluivert misten vanaf 11 meter in de reguliere speel tijd en tijdens de beslissen de reeks na de verlenging (het duel was in 0-0 geëin digd) wist alleen Kluivert te scoren. Hetzelfde liedje dus bij Oranje. Eén troost: De Boer en Kluivert en Jaap Stam en Paul Bosvelt ston den niet alleen. Want heeft vrije- trappenspecialist Michel Platini ooit niet het volgende ver klaard: "De speler die de beslissende straf schop mist, houdt zijn leven lang een trauma. Hij draagt een verant woording alsof hij zijn colle ga's en zijn ouders heeft omgebracht". MENSELIJK Ooit droomde Gyuri Vergouw ervan zélf een beslissende penalty te mogen nemen. Het is hem nooit gegund, want een top voetbalier werd hij niet. Als schrijver van 'De Strafschop' vertrouwt hij erop dat zijn boek alsnog zal leiden tot succesvolle strafschoppen- series voor Nederlandse clubteams en Oranje. Wellicht dat zijn uitgever het boek cadeau kan doen aan Rijkaards opvolger Louis van Gaal of dat het wordt opgenomen in de cursus betaald voetbal van de KNVB. 'De Strafschop' is niet alleen leerzaam voor spe lers, ook keepers heb ben er iets aan. Want we kunnen nu allemaal de beschuldi gende vinger gaan uitsteken naar de internationals die vanaf 11 meter hebben gefaald; Edwin van der Sar bleek opnieuw geen specia list in het stoppen van penalty's. Overigens staat er een kleine ommissie in het boek, want de 'beroemde' strafschop waarmee doel man Otto Versfeld door Johan Cruijff en Jesper Olsen werd verrast, werd genomen in de wedstrijd Ajax - Helmond Sport op 5 december 1982 en niet in een duel tussen Ajax en De Graafschap in 1984. Och, fouten maken (en niet alleen vanaf 11 meter) is menselijk. De schrijvers van 'EK Voetbal 2000' houden de moed er eveneens in. Ook zij betreurden de uitschake ling van Oranje door de Azzuri, maar 'als Nederland in dezelfde omstandigheden deze wedstrijd honderd keer overspeelt, wint het 99 keer, behalve op die ene wat mie zerige zomeravond, donder dag 29 juni, in het jaar onzes Heren 2000'. En ook Erik Gerets, de PSV-trainer leverde zeer verdienstelijke bijdragen aan het boek werk, had met Oranje te doen. "Ik heb zelden meer ontgoocheling om me heen gezien dan na Nederland - Italië', klinkt het weliswaar wat overdre ven. Maar ook Gerets, die niet schroomt enkele Oranje-spelers, maar ook een aantal Rode Duivels te bekritiseren, is optimistisch. 'Het Nederlands elftal heeft nog toekomst!' Gelukkig maar. 'EK Voetbal 2000' was het eerste en misschien wel het beste boek dat na het evenement op de markt kwam. Het was één van de boeken die - het kon niet uitblijven - vooral in vaak prachtige foto's, maar ook in woord terugblikken op het toernooi. In ons land zijn er niet zo heel veel uit gegeven, vakantiegangers in Frankrijk konden ze onmo gelijk over het hoofd zien. Maar da's logisch, zou analy ticus Johan Cruijff zeggen. In Duitsland daarentegen, zou men het liefst nooit meer over de EK-eindronde willen praten. Wellicht dat een wedstrijd tegen Nederland daarin verande ring zou hebben gebracht, maar helaas: een herhaling van het veelbesproken tref fen in 1988 zat er niet in. En dat was niet alleen jammer voor de voetballiefhebber, ook Dik Linthout zou het duel en alle publiciteit er om heen met extra belang stelling hebben gadegesla gen. Linthout is vertaler en docent Nederlands aan Duitstaligen aan het Goethe- instituut in Amsterdam. Hij beschrijft in 'Onbekende buren' op uiterst leesbare wijze de verbondenheid, de afstand en de verschillen tussen Nederland en Duitsland. De landen heb ben een verhouding, die vooral gebaseerd is op 'onbe kend maakt onbemind'. In de praktijk blijken ze elkaar

AJAX ARCHIEF

Clubblad De Ajacied (1997-2009) | 2000 | | pagina 45