KIER
DE KUIF VAN
TWAALF JAAR NA
Twente-PSV, bijna gelyncht. Ik liep heel naïef met m'n tele
foontje te bellen, voelde ik een arm om me heen. Zo'n mafke
tel wilde me het supportersvak insleuren. Ik ben gaan hollen
zeg En toch blijft hij aangetrokken worden door dat ver
maledijde voetbal, als een mug door een bloedbank. Kieft had
natuurlijk al lang trainer kunnen zijn, maar nee, vriendelijk
bedankt. De verantwoordelijkheid dragen voor een spelers
groep van twintig man, hij moet er niet aan denken. Is hij veel
te grillig voor; vaak heeft hij het al moeilijk genoeg met zich
zelf. Van de sores van al die individuen zou hij volslagen
krankzinnig worden. En toch begon hij samen met Danny
Blind en Robbie Witschge aan een speciale trainingscursus
voor internationals.
"Ik heb me uit nieuwsgierigheid voor die opleiding gemeld.
Niet bij wijze van carrièreplanning, want als ik ooit nog op
het veld kom te staan, dan is het als jeugd
trainer. Zware cursus, vergis je
niet. Een wedstrijdanalyse 'duur
de' acht A-viertjes, dus dan weet
^7 je het wel.
Zal best, maar grote voetballers in de
schoolbanken bij nietszeggende cursis
ten, het blijft toch een beetje: wil jij je
vader leren hoe hij kindertjes moet
maken.
"We leven nu eenmaal in een land van
regels, dus je hebt geen keus. En ik ben er
niet voortijdig mee gekapt omdat het sfeer
tje me tegenstond, maar omdat m'n privé-
leven even overhoop lag. Misschien ga ik er in
augustus wel mee verder, maar met een grillige
schorpioen als ik weetje het natuurlijk nooit."
Studio Sport vroeg hem of hij in de rust van Ajax-AC Milan
(Olympisch Stadion) iets zinnigs wilde roepen. Het was de
wedstrijd waarin vakbroeder Ruud Gullit negentig minuten
lang werd uitgefloten omdat hij was weggelopen bij het
Nederlands elftal. Als analist je mening uiten, vreemde
gewaarwording.
"Je geeft je mening over een voetballer, niet alleen lovend
uiteraard, en zo'n jongen loopt dan een tijdje met een boog
om je heen. In het begin raakt je dat, want het ging om jon
gens met wie je zelf nog had gespeeld. Maar op een gegeven
moment kreeg ik iets van: wat kan mij het schelen." Dus zit
hij tegenwoordig achter de decoder, bij Canal+. Tijdens het
Europees kampioenschap in een dagelijkse ontbijtshow met
Van Hanegem en Jansma, tussen acht en negen. Uitgerekend
met Willem van Hanegem, het fenomeen dat hem als jonge
voetballer de rillingen over de rug liet lopen.
"Ik heb Willem altijd heel apart gevonden. Een van m'n eerste
wedstrijden in het eerste van Ajax was in De Galgenwaard,
tegen FC Utrecht. Met Van Hanegem. Ik deed de warming-up
met Rijkaard, kwam Willem langslopen. Woeste verschijning,
woeste krullen. Frank en ik keken elkaar aan en ik zei: hij
heeft zelfs bossen haar op z'n handen. Voor ons, zeventien
nog, was hij een soort monster. Ik dacht echt: krijg nou wat,
daar blijf ik wel bij uit de buurt. In werkelijkheid is Willem
een ongelooflijk gevoelige, fijne man."
Absoluut waar, maar die ontbijtshow.... Acht uur 's morgens uitzen
ding, dat is potdorie midden in de nacht opstaan.
"Ja da's heel moeilijk voor iemand die tamelijk ochtendziek
is. Heel gezellig, met die twee die 's ochtends ook niet bepaald
de vrolijksten zijn. Ik wilde een hotelkamer in Huis ter
Duyn, maar Jansma zei: 'Ben je belazerd, iedereen
moet 's morgens vroeg van huis komen, dus jij ook'. Was ik
toch weer even die verwende voetballer. Dat ochtendhumeur
is chronisch. Sören Lerby en ik speelden voor PSV en woonden
bij de Belgische grens. Hij aan de goede kant en ik belasting
technisch gezien aan de verkeerde. Samen reden we iedere
ochtend naar het stadion, totdat Sören zei: 'Ik rij niet meer
met jou, wantje bent me veel te chagrijnig. Heeft-ie me drie
weken niet meer opgehaald, ha, ha."
Bij z'n afscheid als voetballer ('94) zei Kieft: 'Ik heb altijd het
ongelijk van anderen willen bewijzen'. Hij speelde 43 inter
lands, een score om trots op te zijn, en toch heeft de periode
als international hem nooit kunnen bekoren. "Ik had vreselijk
de p... in als ik niet werd geselecteerd, maar zat ik erbij, dan
was het vaak balen op de bank. Weinig spelplezier. Heel dub
bel eigenlijk. Aan de ene kant wilde je erbij zijn, aan de ande
re kant kreeg je een goedkoop gevoel. Oké, Van Basten was
beter, daar kon ik mee leven, en toch had ik het gevoel niet
volwaardig te zijn, een beetje beschaamd. Ik had moeite om
m'n houding te bepalen. Moest ik als een lulletje zestiende
man zijn of kon ik er trots op zijn dat ik was geselecteerd?"
Zonder de Kuif-van-Kieft (beslissende kopbal tegen de Ieren in
Gelsenkirchen) was Nederland in '88 dus niet Europees kampioen
geworden.
"Dat moetje uiteraard relativeren. (Weer die grijns) Ik speel
de natuurlijk keurig in-dienst-van-het-elftal."
Hou 's op zeg met die clichés.
"Nou ja, toen Van Basten niet aan dat EK begon, rekende ik er
op dat ik zou worden opgesteld. Michels koos voor Bosman en
dat was niet helemaal onlogisch, maar ik dacht wel: Nou ben
ik nummer drie, daaag. De herinneringen zijn niet onver
deeld positief, maar dat komt dus vooral doordat m'n ego in
de weg zat."
Dat doelpunt was persoonlijke genoegdoening.
"Ik had wel zoiets van; lekker puh. Maar de volgende wed
strijd zat ik dus gewoon weer op de bank en dacht ik: nu kun
nen zij 'lekker puh' roepen. Ik had altijd het gevoel dat alles
en iedereen tegen mij gericht was; zo kinderachtig was ik ook
wel weer. Zie je wel, ze vinden me niet aardig. Een veronge
lijkt kind. Altijd moeite gehad ook met machtsmisbruik.
Provocerend gedrag werkt op mij perfect: Ik trap er altijd in.
Kan heel impulsief zijn."
Hij had z'n loopbaan waardig en rond willen afsluiten, bij
Ajax dus. Ging niet door. Van Gaal wilde Kieft
niet, omdat hij de ontwikkeling van Kluivert
zou stagneren. Met Van Gaal is het inmiddels
minder plezierig afgelopen bij Barcelona.
God straft onvermijdelijk, hoewel soms met enige
vertraging.
"Ha, ha. Hij roept de haat natuurlijk zelf op.
't Is niet bepaald de leukste en
gezelligste die daar elke
keer staat te tette
ren. Dat soort
types roept het
over zich af con
stant de volle
laag te krij
gen. Ik denk
niet dat ik
onder zo'n
man had kun
nen werken.