MARCO VAN BASTEN te noemen. Wij hadden een leuke groep hoor. Wat bij onze groep heel leuk was, misschien omdat het allemaal jonge jongens waren, was met name als we de beker hadden gewonnen of de Europa Cup, dat de feesten na afloop echt heel gezellig waren. Dat komt ook omdat er allemaal jonge vrouwen bij waren en het allemaal erg goed klikte." En het was ver voor het Bosman - Arrest dus er waren nog geen Russen, Polen, Tsjechen, Grieken etc. "Dat scheelde ook ja, je kon gewoon Nederlands lullen. Maar wij zaten altijd te kaarten in de bus en hadden altijd wel iets leuks. We waren een keer in Zweden met Ajax, hadden een wedstrijd gelijk gespeeld, ik meen tegen Halmstadt. Dat was een oefencampagne. Johan was erg ontevreden, wilde dat we die avond gewoon gingen slapen dus hij had tegen ons gezegd: "Jongens, om 1 uur is ieder een op zijn kamer!" Dus wij allemaal om 1 uur op de kamer, en om 5 over 1 liepen we weer naar beneden. Helaas liepen we daar Johan tegen het lijf. Wij zeiden gelijk dat we om 1 uur op onze kamer waren. Hij moest ook wel lachen toen." elkaar niet zoveel meer. Los van die twee wedstrijden vorig jaar. Dat ebt wel weg. Hij zit natuurlijk nu ook overal en nergens en is heel druk." Merk je dat er een hype om jouw persoon is ontstaan doordat je zo heel bewust alle media aandacht hebt gemeden de laatste 4 jaar? Marco van Basten als levende legende bij het publiek. "Nee, dat zie ik niet zo. Maar als het zo is komt het wel doordat ik niet meer in de publiciteit sta nu. Ze vinden het kennelijk leuk als ze me weer eens zien na een lange tijd. Als ik de vergelijking maak met Rijkaard, Koeman, Wouters en Gullit, die zien ze regelmatiger, soms zelfs een periode lang heel veel en dan weer even niet. Dat is wel anders dan wat ik doe. Van mij horen ze weinig dus als er dan weer eens iets is waar ik bij ben, richt die aandacht zich op mij ja." Maar jij hebt bewust de keuze gemaakt om een "gewone Nederlandse burger" te worden, dus mijd je al jaren alle aandacht, maar het pakt juist anders uit, want En ging hij mee de stad in? Nee. Maar we hebben er de volgende dag in het vliegtuig terug nog uitgebreid over gesproken. Over dat soort dingen. Het is ook leuk om niet altijd te doen wat ieder een maar tegen je zegt. Dat vond Johan ook, je moet af en toe eens iets flikken. Dat creëert ook weer sfeer. Het moet natuur lijk niet de inzet van alles zijn, maar het moet wel eens kunnen gebeuren. Johan vertelde toen ook over zijn tijd, dingen die toen gebeurd zijn. Die hebben toen ook het één en ander uitgespookt.... Pfff. Daar zijn wij echt kwajongens bij. Maar hij zat in de selectie met jongens als Wim Suurbier." Maar Cruijff heeft je ook wel eens goed op je flikker gegeven. "Jaja. Iedereen stapt wel eens met het verkeerde been uit bed. Johan ook. Johan is natuurlijk heel eigenwijs en ik ben ook heel eigen wijs. Als ik dan van iets vond dat het niet waar was, dan leidde dat tot discussies. Dat hield de boel wel wakker. En ik was de enige die tegen hem in durfde te gaan. Dat vond hij ook wel weer leuk, want dan kon hij de groep weer scherp houden. Want als hij mij aan pakte, dan wist de groep dat ze zich rustig moesten houden. Maar het ging altijd met respect, niet ongenuanceerd. Ik moetje zeggen dat ik dat achteraf gezien altijd erg leuk vond, en ik denk hij ook wel. We hebben allebei hetzelfde gevoel in de zin van; je pikt iets niet, dus je gaat er tegen in en omdat je zeker weet dat je gelijk hebt, voel je je sterk. Dat hield de boel echt wakker. Nu spreken we je bent nog meer een onbereikbaar fenomeen geworden en dus nóg populairder. "Dat is niet mijn bedoeling geweest. Dat kan best zijn, maar kennelijk functioneert dat zo. Er zijn natuurlijk nog zat mensen die me nog herkennen, dat merk ik gewoon. Maar toevallig was er gisteren iets merkwaardigs. Ik was bij een vriend in Utrecht, hij werkt daar bij een sauna waar ik vroeger ook wel kwam. Er was een hoop veranderd. Er was net schoolzwemmen, zo'n hele club kinderen van 7 en 8 jaar. Een groep van wel 50 kin deren. Normaal had ik zoiets van: Ooh nee! Weet je wel? En dan liep ik verscholen naar binnen. Maar deze groep kent mij niet meer dus ik loop zo rechtop door naar binnen. Dat zag ik echt als een cadeautje, zo voelt dat echt. Niemand herkende me! Maar de wereld maakt zelf dit soort hypes hoor. Ik heb zelf echt geen spijt van die keuze om geen interviews meer te geven, anders zou ik echt bezig blijven. Het is beter zo, dat bleek gisteren in Utrecht wel." Weten journalisten je nog wel te vinden? "Oh, ja hoor. Dat gaat meestal via via en sommigen weten me direct te vinden. Ik krijg nog wel veel verzoeken en aanvragen, maar ik hou alles af. Er zit niks bij waarvan ik denk: Dat vind ik leuk. Ik zeg eigenlijk standaard 'nee'. Er zijn een paar dingen waar je niet omheen kunt. Bijvoorbeeld als ik word gevraagd om bij Studio Sport te komen aan het einde van de eeuw voor "Het Sportmoment van de Eeuw" of de terugblik op het EK '88, dan ont- I Deel 2: Memoires uit zijn AJax-tIJd Ajacied - maart 2000 9

AJAX ARCHIEF

Clubblad De Ajacied (1997-2009) | 2000 | | pagina 11