rtrmrwm 'De trainer staat licht gebogen, met zijn voeten tegen de achterkant van de bank zodat die niet naar achteren kan schuiven door de bal die er tegenaan wordt geschoten. 'Pók... pók... pok'. Zes meter voor het bankje staat de voetballer. Zwar te kicksen. De trainingsbroek is donkerblauw, net als het regenjack daarboven. De donkere kleuren maken hem sterk omdat ze aftekenen tegen het bleke zwetende gelaat'. "Ik weet niet wat het is. Vanaf het moment dat ik bij Ajax ben begonnen, is er een be paalde band ontstaan. Ik speel ook voor hen, zij komen ook voor mij. Daar ben ik ze heel dankbaar voor. Vanaf de eerste dag is het publiek op mij gesteld geweest, is het altijd achter mij blijven staan, oolc in mindere perioden en dat geeft me een fij n gevoel". Maart dit jaar, Ajax staat met 6- 0 voor in de thuiswedstrijd tegen Volen- dam en alsof de toeschouwers al niet vol doende gejuicht hebben, gaan ze na ruim een uur opnieuw uit hun dak. Voor een speler nog wel die gaat warm lopen. Voor niet zomaar een speler. Voor Jari Litma- nen, die na weer een blessure zich weer heeft teruggeknokt. Weer karakter en strijd heeft getoond. Die weer heeft ge zwoegd met Bobby Haarms, met wie hij inmiddels een aparte relatie heeft opge bouwd. De Ajax-fans waarderen de vecht lust van de Fin, van hun Fin. Ze worden bijna op hun wenken bediend, maar een 'Het fijne gevoel' van Jari Litmaien Door Hans Janssen Hij was dicht bij een vierde uitverkiezing tot beste Ajacied. Opnieuw kreeg Jari Uit manen veel stemmen, maar de bloemen gingen dit keer naar Edwin van der Sar. Waren het de tranen tijdens de eindronden van het wereldkampioenschap voet bal, of zijn onvergetelijke reddingen, zijn bijna volmaakte seizoen die 'Sar' tot meest populaire Ajacied maakte? Litmanen is het om het even. Natuurlijk had hij het leuk gevonden wanneer hij weer nummer één was geworden, maar geen kwaad woord over de supporters van Ajax. lob, een wonderschone lob, van Litmanen belandt op de lat. "Op het moment dat ik tijdens die wedstrijd de dug-out verliet en me ging warm lopen, heb ik nauwelijks tot niets gemerkt van wat ik daarmee los maakte. Je bent daarvoor te veel bezig met jezelf, met de wedstrijd. Pas later heb ik gehoord hoe het publiek reageerde, van anderen en ik heb het op videoband ge zien. Dat zijn mooie momenten, zoals ik ook bij elk doelpunt weer dat contact met de toeschouwers heb. Maar ik juich elke keer weer op een andere manier. Daar denk je niet over na. Ik doe gewoon wat in me opkomt". "Kijk zijn ogen. Het zijn haviksogen die zich con centreren op de bal. Donkere ogen waarin een missie glanst". De eerste keer dat ik Jari Litmanen in ac tie zag, was in de juli 1992. Hij was op proefbij Aj ax. De toenmalige trainer Louis van Gaal wilde zoals gebruikelijk bij spe lers die hij op het oog had, hen eerst een weekje van dicht bij meemaken. Haarms, toen assistent-trainer en nu nog, had het al snel in de smiezen. "Dat wordt er een". Hij, de trainer die al zo veel spelers zag gaan en komen, had het goed gezien. Jari is zelfs een grote gewordenTegen de ama teurs van Deurne scoorde hij op die war me, doordeweekse avond viermaal. Een voorbode, want de Fin zou blijven scoren bij Ajax. Gemiddeld één doelpunt op twee wedstrijden. Voeg daarbij de vele assists, de ontelbare keren dat hij aan de basis heeft gestaan van treffers van een ander en de conclusie is gerechtvaardigd: Jari Litmanen is - en blijft - van onschatbare waarde voor Ajax. Daarbij: zelfs zijn mis sers zijn mooi. 'Concentratie en kracht eten samen de energie in zijn lijf op. 'Se'st-eg! Kom op, Jari, nog tien er bij! Tien extra! Eé-neh-sésteg, Twéé-jeh'. Na de eerste zeven competitiewedstrijden stond de teller op drie. "Maar dat hadden er tien kunnen zijn. Maar ja, soms zit het mee, soms zit het tegen. Tegen Roda was ik de keeper voorbij, de bal wilde er ech ter niet in. Tegen De Graafschap stuitte de bal in die laatste minuten net op, daar door blijft het gelijk. Tegen Fortuna wil de het ook al niet lukken, terwij 1 ik er toch een paar keer erg dichtbij was, en tegen NAC schoot ik op de paal". Na die laatste actie waaraan de Fin refereert, leek hem de moed in de schoenen te zakken. Lit manen boog het hoofd, knielde neer en het leek wel uren te duren voordat hij op stond. Zoveel pech, zoveel onrecht. Ook in de tweede Champions-Leaguewedstrijd, thuis tegen FC Porto, bleef de Fin azen op een succesj e, op een doelpunt. En echt niet

AJAX ARCHIEF

Clubblad De Ajacied (1997-2009) | 1998 | | pagina 9