tijd op de plaats van Ronald gestaan en
dat betekende voor mij, maar ook voor
Dani en de rest van de ploeg een om
schakeling. Het is nog allemaal zoeken,
ook voor Ronald. De automatismen van
de laatste jaren, omdat je met veel de
zelfde spelers speelde als Danny, de Boer
tjes en Witschge, waren er even uit. En dat
merkje natuurlijk, want de Boertjes zijn
gewoon belangrijke factoren, van wie je
weet dat ze goed handelen in bepaalde si
tuaties".
Vanwaar die warmte? Hij is een trouwe speler,
hij geeft om zijn club en hij geeft aan zijn club.
Hij is trouw aan hen, zij zijn trouw aan hem.
Ze kennen zijn hart. Hij is zeldzaam'.
Jari Litmanen was al belangrijk voor Ajax;
nu hij reserve-aanvoerder is - na Danny
Blind - lijkt hij alleen maar aan status te
winnen. "Och, dat zie ik niet zo. Er moet
toch iemand die band dragen en voor mij
maakt het niet veel uit. Of het moet zijn
dat ik nu als eerste het veld opkom en voor
heen eigenlij k altij d als laatste het veld op
kwam. Ook toen ik nog aan ijshockey
deed. Maar ja, dat is geen probleem. In het
veld zelf betekent het aanvoerder-zijn iets
meer verantwoordelijkheid, maar ik ga er
echt niet anders door voetballen. Ik ben
toch altijd met het hele team bezig ge
weest. Bovendien ben ik al een paar jaar
aanvoerder van het Finse elftal". Type
rend voor Litmanens houding ten op
zichte van de aanvoerdersband was wel
het feit dat hij geen stampei maakte toen
Frank de Boer de band overnam van Blind,
toen deze in de wedstrijd tegen De Graaf
schap uitviel. Een foutj e in de regie, bleek,
want in het volgende duel, met Fortuna
Sittard, was het Litmanen die mocht gaan
tossen. "Echt, ik had het helemaal niet in
de gaten dat Frank de band had overge
nomen. Vóór het seizoen was afgesproken
dat ik Danny zou vervangen als aanvoer
der, maar toen de Boertjes terug kwamen,
is daar helemaal niet meer over gespro
ken en Frank dacht natuurlijk dat er niets
veranderd was. Wat mij betreft geen pro
bleem hoor".
Een laatste onderwerpblij ft Jari? Zij n con
tract loopt medio volgend j aar af. "Ik houd
van Nederland, ik houd van de stad, van
Amsterdam en dat is één van de redenen
waarom ik nog steeds bij Ajax speel. Ik
voel me hier erg thuis, ik kan door de stad
lopen zonder dat ik lastig word gevallen.
Maar of ik blijf of vertrek, daar kan ik nog
niets over vertellen. Ik weet het niet, ik
heb bepaalde afspraken gemaakt met de
club. Het ligt allemaal nog open".
De citaten zijn uit 'Doelwit' van David Endt,
perschef van Ajax en bevriend met Litmanen.
omdat hij met een treffer - het zou zijn
24e worden - dan Johan Cruyff als Euro
pacup-topscorer van Ajax zou onttronen.
Nee, die mijlpaal is een leuke bijkomstig
heid. Maar Litmanen besefte dat één
treffer wellicht al voldoende kon zij n voor
de winst op de Portugezen. Opnieuw zat
het hem niet mee, want de paal voorkwam
dat een mooi schot tot doelpunt werd ge
promoveerd. Gelukkig kreeg hij zijn re
vanche, vanaf de strafschopstip: 2-1. En
wat was hij blij. Litmanen: "Kijk, voor mij
persoonlijk vind ik het niet zo erg dat ik
niet scoor. Zeker wanneer je al met drie
nul voor staat. Maar voor het team was elk
doelpunt in de eerste fase van de compe
titie heel belangrijk. Maar ja, meer dan
mijn best kan ik ook niet doen", zei Lit
manen onlangs. Zes jaar geleden was het
bij ons eerstegespreknietanders. "Mijn
best doen", er alles aan doen om te
slagen, om de trainer en het pu
bliek te behagen. Litmanen is,
zijn kwaliteiten ten spijt,
altijd een dienende speler
geweest. Immer aan
spreekbaar of aanspeel
baar. Een speler die altijd
klaar staat voor iedereen.
Voor de trainer, voor zij n me
despelers, voor de supporters.
En die dan pas aan zichzelf
denkt. Eén van de weinige echte
Ajacieden, verzucht Haarms, en
die kan het weten.
'De trainer is al binnen wanneer de
voetballer met de ballenzak over
zijn schouder van het veld stapt. Een
vreemde emotie trilt als electriciteit
door het wijde, lege stadion'.
Hij wil zo graag. Daarom
deed het ook hem - en mis
schien hem nog wel het
meest - pijn dat het bij Ajax
dit seizoen aanvankelijk
niet bepaald marcheerde.
Litmanen heeft er wel een
plausibele verklaring s.
voor: "We hebben wat pro-
blemen gehad. In principe
hebben we dezelfde selectie
als vorig seizoen minus Laudrup. Daar
voor in de plaats is Kinkladze gekomen en
nog een paar spelers. Maar, Frank en Ro
nald de Boer waren er lange tijd niet bij.
Na een paar wedstrijden in de competitie
keren ze dan terug, maar dat wil niet zeg
gen dat het ook meteen goed loopt. Zij
moeten weer in hun ritme komen en wij
moeten weer aan hun aanwezigheid wen
nen. Daarbij komt dat we er een aantal
nieuwe spelers hebben bijgekregen. Wam-
berto, aan de rechterkant, en Kinkladze,
aan de linkerkant. Op zich prima voet
ballers, maar ook zij moeten hun draai
nog vinden, hun plaats nog vinden in het
systeem. Voeg daarbij dat Arveladze en
kele weken geblesseerd is geweest en dan
is het voor iedereen zoeken. Kijk, vorig sei
zoen hebben we in de beginfase ook niet
echt goed gespeeld, maar dat is iedereen
al weer lang vergeten, omdat we toen wel,
net als Feyenoord nu, de punten hebben
gepakt. Nu spelen we gelijk of verliezen
we zelfs van Fortuna en dat is het verschil
met vorig seizoen. Natuurlijk, daarbij
speelt ook de factor geluk mee. Dat hoort
bij voetbal. Dat ene beetje meer fortuin
kan op de lange termijn
doorslaggevend
zijn. Alles kost tijd,
maar paniek is er
nooit geweest. Er
was ook helemaal
geen reden om je
zorgen te maken".
Twee dagen later
zit het stadion vol
want er wordt ge
voetbald. De tegen-
standerisalkansloos
wanneer een bankzit
ter opstaat. De man
wordt herkend, zijn
loop en zijn houding
zijnbekend en geliefd. Er
leeft iets tussen de man
en de mensen die van
het stadion in één
adem een sterk klop
pend hart maken'.
Litmanen had al
helemaal geen
reden om zich
zorgen te ma
ken. Eindelijk
was hij fit ("ik
hoop dat het zo
blijft"), de vaak
door blessures ge
plaagde Fin speel
de zowat de gehe
le voorberei
ding zonder
een centje
pijn. En ein
delijk kon hij weer eens wedstrijd in wed
strijd uit zijn stempel op het spel druk
ken. Het lijkt ook alsof de Fin meer na
drukkelijk aanwezig is, hoewel hij dat zelf
ontkent. "Kijk, dat is afhankelijk van de
tegenstander hoe ik speel, het kan bo
vendien altijd beter. Daarnaast heb ik ook
met aanpassingsproblemen te kampen ge
had. Kijk, vorig seizoen heb ik vaak ge
speeld met Arveladze in de buurt; in de
eerste wedstrijden van dit seizoen speel
de Benni vóór mij in de spits. En Laudrup
is weer een hele andere voetballer dan Kin
kladze of Babangida. En Dani heeft een
