We love you Peter
HEKWERK
DAAR, IN AMSTERDAM,
HEBBEN WE
HET LATEN LIGGEN
DINSDAGMORGEN schijnt de zon. Peter Hoekstra traint
apart. Hij loopt onder leiding van Laszlo Jambor. Tij
dens de winterstop stond een medespeler op zijn voet.
Het leek mee te vallen. Hoekstra voelde zich fit en had zin in
het nieuwe jaar. Bij de eerste training, een bosloop, liep hij
vooraan. Maar tijdens het voetballen kreeg hij last. De kleine
teen van zijn linkervoet was gebroken. Aanvankelijk kreeg
Hoekstra geen rust. Te veel geblesseerden. Sinds twee weken
loopt hij alleen. Zelfs een bal schieten doet pijn.
Na een uur komt hij hevig zwetend het veld af. Hij kijkt sip.
"Ik wil zo graag. Het bot is nog helemaal niet dicht. Hij kijkt
verdrietig naar zijn voet. "Het is al meer dan zeven weken ge
leden. Het hoort na zes weken genezen te zijn," zegt Hoekstra
hoofdschuddend. Wat nu? "Ik weet het niet. Deze week mag ik
een beetje lopen. Verder moet ik rust houden. En dat allemaal
om een kleine teen."
Een meisje wil met Peter op de foto. Ondanks de frustratie
lacht hij. Peter lacht altijd op foto's. Een groepje vaste fans luis
tert naar zijn verhaal. Ze lopen mee tot aan de trap. Ik ga nu
eten. Straks ga ik naar huis." Hij kijkt somber. "Ik ga heus met
alleen zitten. Ik heb wel vrienden hoor
Peter loopt de trap op. 'We love you Peter, we do. We love you
Peter, we do. We love you Peter, we do. Ooh Peter we love you', galmt
het door het trappenhuis. Peter draait zich even om. Hij glim-
lacht BARBARA BAREND
Knie, rug, lies, teen. Peter Hoekstra
scoort goed bij de medische staf van
Ajax. Het zit de linksbuiten niet
mee sinds hij eind 1995 een contract te
kende tot de zomer van 2000. Sportief
ging het met Ajax na de winter van '95,
ondanks de derde landstitel op rij,
steeds minder voor de wind. Vooral het
laatste seizoen onder leiding van tech
nisch directeur Louis van Gaal verliep
uitermate teleurstellend. Hoekstra had
zich een prettiger start kunnen wensen.
En dan hebben we het nog niet gehad
over het persoonlijke leed dat de gebo
ren en getogen Assenaar de afgelopen
twee en een halfjaar trof. Na zijn eerste
(halve) seizoen bij Ajax, moest Hoekstra
een zware operatie aan zijn linkerknie
ondergaan. De ingreep was nodig om
een eind te maken aan de jarenlange
overlast van een zwaar aangetaste pees.
De revalidatie duurde ongeveer een jaar.
Vol goede moed begon Hoekstra aan het
huidige seizoen. Maar na een goede
start, viel hij terug, kreeg hij met een
dip te maken.
GEFORCEERD
"Ik wilde zo graag weer voetballen,
maar dat kan alleen wanneer je hele
maal fit bent. En daar wil je dan alles
voor doen en daarbij zal ik me best ge
forceerd hebben. Ik heb dit seizoen bij
voorbeeld nog niet gescoord en dat ter
wijl ik andere tijden gewend ben ge
weest. Geef me de ruimte en de tijd. Ik
ben met mijn gedachten te veel bezig ge
weest met het terugkomen en dat is niet
goed geweest. Steeds vroeg ik me af 'hoe
kan dat nou?' Aan anderen heb je dan
weinig, je moet het toch zelf zien te kla
ren. Hoe lang de dagen ook waren. Ik
heb dagen gehad dat ik om acht uur 's
morgens begon en tot zes uur 's avonds
doorging". Het leek niet te mogen baten:
Hoekstra slaagde er schijnbaar niet in
de vicieuze cirkel te doorbreken. Zo
rond de winterstop dacht hij alle proble
men de baas te zijn. "Ik was conditio
neel beresterk en had echt zin om op va
kantie te gaan, om twee weken mijn
hoofd weer fris te maken". Maar de
pechduivel sloeg andermaal toe, het on
geluk bleek weer eens in een klein hoek
je te zitten. "Het was tijdens een trai
ning, na een kopduel, dat een medespe
ler op mijn voet ging staan. Daarbij
bleek ik mijn kleine teen aan de linker
voet te hebben gebroken. Daar kwam ik
pas later achter, want in eerste instantie
dacht ik dat-ie gekneusd was. Ik ben er
zo'n zes weken zoet mee geweest. Op
sommige momenten werd ik er echt he
lemaal gek van, het was frustrerend. Pas
in de uitwedstrijd tegen FC Twente (eind
maart, Hj) speelde ik voor het eerst pijn
vrij. En ook de dag erna heb ik nergens
last van gehad. Zo zie je, alles komt
goed. In de wedstrijd tegen Twente be
gon ik inderdaad als rechtsbuiten. Dat
lijkt onlogisch, omdat ik linksbenig ben
en van huis uit een linkerspits. Maar
vanaf de rechterspitspositie kun je wel
gemakkelijker naar binnen trekken en
een groter speelveld bestrijken. Boven
dien was ik niet echt gebonden aan die
plek, want het was de bedoeling dat ik
veelvuldig zou switchen met Michael
Laudrup (die aan de andere krijtlijn was
geposteerd, HJ)". De vaderlandse pers,
die Hoekstra zo lang links had laten lig
gen, was positief over het optreden van
de blonde aanvaller. Wilden de journa
listen hun gram halen, wilden ze hun
gelijk bewijzen naar aanleiding van de
UEFA-cupreturn tegen Spartak Moskou?
Olsen werd rondom dat duel bekriti
seerd, omdat hij Hoekstra niet direkt
had laten beginnen. Juist in een wed
strijd tegen een ploeg die defensief niet
overdreven sterk was en waar als tegen
stander vooral op de vleugels eer te be
halen viel. Hoekstra geeft eerlijk toe zelf
ook te hebben gerekend op een basis
plaats. "Ik had er wel op gehoopt, maar
ja, de trainer beslist. Kijk, over de eerste
wedstrijd tegen Spartak hoeven we het
niet meer te hebben. Ik was toen amper
fit, had nauwelijks getraind. Die wed
strijd zag ik dan ook vanaf de tribune en
je kunt je voorstellen dat ik me er heb
zitten te verbijten. Daar, in Amsterdam,
hebben we het laten liggen. Spartak wist
onze zwakke punten goed bloot te leg
gen en heeft toen eigenlijk de basis ge
legd voor een plaats in de halve finale.
In Moskou hebben we het slimmer aan
gepakt, toen kozen we niet zo blind voor
de aanval. Blijft staan dat het jammer is
dat we niet bij de laatste vier zijn geko
men, maar daar moetje ook niet al te
dramatisch over doen. Kijk eens naar
wat we nu al gepresteerd hebben. Met
Ajacied - april 1998
