O
WE REMEMBER ANJA!
Maar voordat Scholten aan z'n Japanse
avontuur begint, moet hij eerst nog z'n
periode bij Ajax in stijl afsluiten. Op het
moment van het interview wacht Ajax
nog de laatste wedstrijd van het seizoen.
In de eigen Arena.
"Een prachtig stadion. Ik snap de kritiek
van de mensen dan ook niet. Elke week
een vol huis en 20.000 wachtenden voor
een seizoenkaart. Natuurlijk was het in
De Meer ook geweldig, maar daar moes
ten we veel te veel mensen teleurstellen
als het om kaartjes ging. De Arena past bij
een mooie, grote club als Ajax".
Wat verwacht hij van zijn afscheid bij Ajax?
"Het is voor mij een afsluiting van een
mooie periode, maar ik ga niet senti
menteel doen. De mensen zullen meer
aandacht hebben voor Van Gaal, Kluivert
en Bogarde. Ik vind dat wel prima. Overi
gens zit ik wel in m'n maag met de trip
daarna, naar Zuid-Amerika. Liever zou ik
thuisblijven om me voor te bereiden op
m'n vertrek naar Japan, maar ik moet
mee. Nu zal ik vanuit Zuid-Amerika me
teen doorvliegen naar Tokio, omdat daar
de voorbereiding van m'n nieuwe club al
snel begint".
Een nieuwe club, na FC Den Bosch, Ajax, Feye-
noord en daarna nog eens Ajax. Was dat de jon
gensdroom van kleine Arnold toen hij nog bij
de amateurs van BW voetbalde?
"Natuurlijk. We speelden vlak bij stadion
"De Vliert' van FC Den Bosch. Als ik daar
toch eens terecht zou kunnen, zei ik vaak
tegen mezelf. Toen dat eenmaal een feit
was, is alles snel gegaan. We hadden een
leuke ploeg met Hans Gilhaus, Jos van
Herpen en Fred van Hoorn en speelden ja
ren achter elkaar in de sub-top. Maar het
verval begon snel toen wij alle vier ver
trokken. Ik werd gehaald door Johan
Cruijff, maar écht gemaakt heb ik het die
periode niet. Ik had zware concurrentie
van Jan Wouters en Aron Winter, maar
heb toch heel wat wedstrijden kunnen
spelen. Je merkte aan alles dat het Neder
landse voetbal weer in de lift zat. Na de
magere jaren wonnen wij de Europacup-
2, PSV de Europacup-1 en Nederland werd
Europees kampioen. Toch was ik blij dat
iknaarFeyenoord kon. Weer een topclub
en daar werd ik wél een belangrijke spe
ler. De bekerwinst op FC Den Bosch, no-
tabene m'n eigen duppie, betekende het
einde van de lange dip waar Feyenoord in
gezeten had. M'n laatste jaar bij Feye
noord was minder geslaagd en daarom
had ik al besloten om naar 'n andere club
uit te zien. Dat dat weer Ajax zou worden
had ik niet meer verwacht. Maar Louis
van Gaal benaderde me, omdat hij erva
ring en versterking in de breedte zocht. In
die rol kon ik me uitstekend vinden en zo
heb ik hier nog een paar geweldige jaren
beleefd.
Met Europacups, landstitels, nationale bekers
en supercups op z'n erelijst gaat Scholten nu dus
z'n geluk in het land van de rijzende zon be
proeven. Wordt dat de laatste klus voor Schol
ten?
"Dat denk ik niet. Over anderhalfjaar wil
ik m'n voetballoopbaan afsluiten in Ne
derland. Misschien wel bij FC Den Bosch.
Dan ben ik terug waar ik begonnen ben
en hoop ik te kunnen zeggen dat ik alles
uit m'n carrière gehaald heb".
22 mei jl. is Anja overleden op 39 jarige leeftijd. Anja was de vrouw van Wim Bouwman en zette zich vele jaren in voor De
Ajacied. Haar administratieve ondersteuning zullen we zeer missen. Anja was een schat van een vrouw voor Wim en voor Suzanne, hun 8-
jarig dochtertje. Nu zo'n 5 |aar geleden openbaarde de ziekte zich voor het eerst. Kwaadaardig, maar de dokters haalden alles weg en met
nieuwe energie beet ze zich vast in het leven. In de afgelopen 5 jaar hoorden we nooit een klacht van haar. Ze was een kanjer van een
vrouw en reuze flink. Twee jaar geleden openbaarde deze vreselijke ziekte zich opnieuw; nu uitgebreider. De schrik en ontzetting waren
hevig, vooral bij allen om haar heen. Zij gaf geen krimp en onderging alle behandelingen met een levenslust, waar we stil en bewonderend
om heen stonden. Als je haar zag of belde en vroeg: 'Hoe gaat het nu"?, dan was altijd het vaste antwoord: "Goed, hoor" of "Prima".
Alles had ze over voor haar grote liefde Wim en Suzanne en bovenal wilde ze hen niet belasten met leed. Vrolijk op vakantie, heerlijke
weekends op de camping, volop bezig met allerlei vrijwilligerswerk en met haar gezin. Eind december 1996 bleek de ziekte nog verder
uitgezaaid te zijn. De behandelingen werden zwaarder en de gevolgen ook. En opnieuw dwong zij een enorm respect af bij allen om haar
heen: geen enkele klacht of wanklank kwam er over haar lippen. Vrolijk sprak ze over de toekomst, over de zomer, over de camping, waar
ze zo graag kwam met haar eigen lieverds, haar gezin. Wim stond haar in alles bij en was een enorme steun voor haar. Als die twee
elkaar aan keken, zag je de Liefde stralen. En nu heeft ze dan toch die zware strijd verloren tegen een te sterke tegenstander.
We hebben haar ten grave gedragen onder een zee van bloemen. Bovenal wensen we Wim en Suzanne iets van haar sterkte en
kracht toe om dit grote verlies te dragen. En om weer verder te krabbelen, met vallen en opstaan, met God's hulp en in de zekerheid die
stond op het lint van hun grafkrans: "We'll meet again, once".
Anja, jij bent verlost van de pijn en de vrees, wij moeten zonder jou verder.
We houden van je en zullen je nooit vergeten. Anja, rust zacht!
