ROSS&Lf-N
tsssEMmMnam 3
Foto's Stanley Gontha
Un }Jm
De spanning, die
zich bij mij op een
wedstrijddag normali
ter al snel vertaalt in
klamme handen, voel ik
nog niet bij aankomst in
de Oostenrijkse hoofd
stad, na die a-sociaal lan
ge busreis. Kennelijk heb
ik wel erg veel vertrou
wen in een goede afloop.
In hartje Wenen is het één grote rood-witte heksenketel. Op de Stephansplatz
drommen ze samen, al die Ajax-fans, die enkele honderden guldens hebben
neergeteld om dat finale gevoel te mogen meebeleven. Ze trappen om het
hoogst en hardst tegen de bal, die dan het zeii van een kraampje en vervol
gens een niets vermoedende Oostenrijker raakt. Lachen joh. Zó intens, zon
der één wanklank, zó fanatiek, het lijken wel Italianen, die Ajax-tifosi. Het doet
me denken aan de sfeer vóór de Europacupfinales tegen Lokomotiv Leipzig
in Athene en die tegen KV Mechelen in Straatsburg.
Af en toe komen we wat verdwaalde Milan-aanhangers tegen, maar die hou
den wijselijk afstand. Zelfs in de enorme Stefanskathedraal hoor ik 'Ajax',
'Ajax' roepen. Komt dat geluid van boven of van buiten? Hoe dan ook, ik steek
een kaarsje op en hoop er het beste van. 'Laat het 3-2 worden (want dat heb
ik gepoold), maar het mag ook 1-0 worden, als we maar winnen', denk ik
hardop in een moment van bezinning.
