te het 'tiktak-voetbal' van Ajax, de één-tweetjes,
spelers met overzicht en creativiteit".
ANDERLECHT
Uiteindelijk kwam Bosman, via Eindhoven, toch
bij Anderlecht terecht waar hij zijn hart kon gaan
ophalen. "Ik heb altijd een zwak gehad voor die
club. In '86 ben ik al eens benaderd door An
derlecht. Ik had van Ajax een hele lage aanbie
ding gekregen en had bijna voor Anderlecht ge
tekend, maar in mijn hart had ik het gevoel nog
niet klaar te zijn. Ik wilde het liefst bij Ajax blij
ven en heb ook bijgetekend nadat ik een iets
verbeterde aanbieding had gekregen. Bartels,
die toen nog penningmeester was, zei dat Ajax
dacht dat-iknietzoverwas. Toen Anderlechtvoor
de deur stond, was er opeens wel meer moge
lijk".
Waardering, iets waar Johnny Bosman continu
tegen aanhikt. Het duurde bijvoorbeeld heel lang
voordat hij bij Anderlecht kon bijtekenen. Van de
KNVB krijgt hij nog steeds een hangertje voor
zijn 25e interland en nog steeds is hij één van
de meest ondergewaardeerde Nederlandse spit
sen. "Behalve in België. Hier zien ze me wel zit
ten. Misschien dat mensen me na de periode bij
PSV anders zijn gaan bekijken. Ik vind het jam
mer dat ik soms te weinig word gewaardeerd,
ook in Oranje. Want het is hier in België voor een
aanvaller moeilijker om goed te presteren dan
in Nederland. D'r wordt hier zoveel verdedigen-
der gespeeld, d'r is veel minder ruimte. Dat een
club, zoals in Nederland tegen Ajax, achterin één
op één speelt, dat is hier onmogelijk. Bij Ander
lecht liggen bijna alle tegenstanders met alle elf
de spelers voor het hok. Zoals Volendam onlangs
tegen Ajax. In de Nederlandse pers werd Volen
dam toen afgemaakt, maar hier wordt dat ge
accepteerd. Dat komt natuurlijk ook, omdat het
Belgische nationale elftal sinds jaar en dat zo
speelt. Maar dan nog, wanneer je, zoals ik, als
aanvaller dan toch goed weet te weren, dan be
hoor je toch tot de betere, meest succesvolle
spitsen. Ik vind ook dat ik hier beter ben ge
worden. Bij Ajax mocht ik alleen stil staan en de
bal binnen koppen en maakte ik twintig tot vijf
entwintig doelpunten per jaar. Hier krijg je niet
zoveel voorzetten, scoor ik toch veel, en als ik
niet zo goed kon meevoetballen, dan was ik hier
nooit geslaagd. Dit jaar heb ik er twintig ge
maakt, waaronder enkele hele belangrijke. Vo
rig jaar waren het er dertien en daarvóór zes
tien. Ik had er wellicht nog meer achter mijn
naam kunnen hebben, maar ik ben niet egoï
stisch genoeg om topscorer te worden. Ik weet
dat dat ook tégen mij wordt gebruikt, maar ik
wil geen spits zijn die alleen op zijn doelpunten
teert. Ik wist bij Ajax al dat ik meer kon dan al
leen doelpunten maken. Maar het kwam, eh,
nee, het mocht er niet uitkomen, had ik het idee".
MULTIFUNCTIONEEL
Of hij nu zou passen in het huidige Ajax-sys-
teem, onder Louis van Gaal? "Dat weet ik niet.
Ik ben nog niet klaar hier bij Anderlecht en het
is niet zo dat ik op een terugkeer heb zitten vlas
sen, maar ik ben wel benieuwd of ik bij Ajax weer
zou kunnen functioneren. Omdat ik vind dat ik
een betere voetballer ben geworden. Waarom ze
me dan niet kopen? Ja maar, ik las dat Van Gaal
alleen multifunctionele spelers wil.
Misschien dat ik de individuele actie niet heb.
Och, je kunt toch niet alles hebben he", lacht hij
vriendelijk.
Hij heeft inmiddels wel een kind, Lisa, een meis
je van anderhalf jaar. "Een mooie dochter; ze
heeft veel van me weg. En ik moet zeggen dat
sinds die kleine er is, het heel goed met me gaat.
Misschien ben ik ook wel meer thuis, voel ik
meerverantwoordelijkheid.Datzal ook wel mee
spelen, werkt ontspannend". Wat ook ontspan
nend werkt, zijn de golfpartijtjes die Johnny Bos
man als het effe kan pleegt te spelen in zijn
(schaarse) vrije tijd. "Ik golf sinds een jaar, vaak
met Mare Degryse (zijn collega-spits bij Ander
lecht, HJ). Het gaat goed, ofschoon ik handicap
27 heb. Ik wil ook hierin de perfectie nastreven,
want dat zit gewoon in me. Het is voor mij een
soort van uitlaatklep. Lekker ontspannen, lek
ker in die stilte. Echt, het is een microbe, die je
pakt en je niet loslaat".
"Ik ga zoveel mogelijk naar de golfbaan, maar
anderzijds moetje ook veel rust pakken, vooral
in verband met al die Europese wedstrijden. Dat
hoort bij je werk. Mensen zeggen dan: 'Oh, lek
ker slapen'. Maar we moeten wel om goed uit
gerust te zijn. Ik wil ook wel eens een keer op
stap en doorzakken tot de volgende morgen acht
uur. Er wordt echter wel van je verwacht dat je
steeds op scherp staat. Tijdens de wedstrijden,
maar ook op de training". Daarnaast is het ook
niet zo'n goed idee om je als Anderlecht-speler
al te vaak op te houden in café's. "Hoe-ie het
doet weet ik het niet, maar onze president (de
hoogbejaarde bierbrouwer Constant Vanden-
stock, HJ) ziet en hoort alles", aldus Bosman,
met wie we dit interview overigens hebben in
Gaetany's, de stamkroeg van de Brusselse club.
"Nou stamkroeg, we spreken hier in 'Het Hoek
je', zoals we het ook wel eens noemen, wel eens
af met de spelers. Het is er gezellig en het is een
ideaal trefpunt, omdat het tegenover ons sta
dion ligt". En Bosman is ook daar populair, zo
blijkt, want aan één van de wanden hangt een
door hem geschonken én gesigneerd Ander-
lecht-shirt.
Bosman voelt zich uitstekend thuis in België,
maar toch anders dan in Nederland. "Kijk, ui
terlijk ben ik misschien niet veel veranderd, maar
innerlijk wel'. Doordat ik naar het buitenland ben
verhuisd, heb ik een andere kijk op dingen ge
kregen. Die verandering is goed voor je ontwik
keling als mens. Bij Ajax ging alles vanzelf. Was
alles nieuw. Je kwam in een jonge groep terecht,
behaalde diverse successen en het kostte niet
veel kracht. Nu besef je meer en meer dat je
profvoetballer bent. Dat je gezin en geld be
langrijker gaat vinden, want over een paar jaar
ben je toch uitgevoetbald en wil genoeg voor la
ter hebben verdiend. De sfeer is dus anders ge
worden. Het is nu ondanks dat ik me hier lekker
voel puur werk, je bent meer broodvoetballer ge
worden. Ook door de druk, de eisen die mensen
van buitenaf je opleggen. Dat begon al bij Me-
chelen, waar heel anders werd gewerkt dan bij
Ajax. Maar is het me ook wel duidelijk gewor
den datje niets kunt plannen in de voetballerij.
Na Mechelen had ik gedacht in Italië terecht te
zullen komen. Misschien wel goed dat het niet
doorgegaan is, want volgens mij word je daar
echt geleefd en moet je wel heel sterk in de
schoenen staan. Als voetballer en als mens! Het
werd na Mechelen dus PSV en het werd een mis
lukking. En nu zit ik voorlopig nog bij Anderlecht.
Maar één ding is zeker, ik kom ooit terug naar
Nederland". Op 10 augustus is hij in ieder geval
in Amsterdam, want dan besluit Ajax de Open
Dag in het Olympisch stadion tegen Anderlecht...
Ajacied - JUN
994
7