■BB
alleen maar goed gepresteerd. Maar iedereen
weet toch wat ik kan", klinkt het wat deemoe
dig, en, om nog eens duidelijk te maken waar
zijn kwaliteiten liggen, "ik ben een kopsterke
spits en bovendien ben ik hier in België voet
ballend een stuk beter geworden. Overigens
heeft Peter me onlangs nog gebeld, hij vond het
lullig voor me. Och, bij Anderlecht was het vo
rig seizoen omgekeerd, 't is maar net wat voor
voorkeur een trainer heeft..".
thuisgebleven om het WK in Italië te kunnen vol
gen. Nu lag dat anders.
RELATIVEREN
"Kijk, natuurlijk was ik kwaad op Advocaat, hij
is toch de man die je selecteert of niet. Maar de
volgende dag is het weer oud nieuws. Het voet
bal gaat gewoon door en je club verwacht dat je
Bosman leek dus voorlopig genoegen te moe
ten nemen met 25 'caps', al vindt-ie nog steeds
dat hij er 26 heeft gespeeld, omdat hij de wed
strijd tegen Cyprus, ondanks het bomincident,
nog steeds als een gespeelde interland be
schouwt.
Totdat de telefoon die vrijdagmiddag, die 6e mei,
rinkelde en Advocaat zich meldde, had Bosman
nog hoop. "Ik dacht eerst dat hij me zou bellen,
zoals hij alle spelers zou benaderen die gese
lecteerd waren. Het werd een kort gesprek. 'Je
zit niet bij de groep'. Dat was alles! Nee, een uit
leg heeft-ie niet gegeven. Daar had ik niet zo'n
behoefte aan. Die zou ik wel in de kranten le
zen. Maakte in feite toch niks meer uit. Ik heb
er niet om gevraagd en hij (Advocaat dus, HJ)
begon er zelf ook niet over. Ik wist het gewoon,
dat was het belangrijkste. Je bent een nummer,
je weet toch wel hoe dat gaat. Ik vond het nog
netjes dat-ie me belde. Ikzei niet meerdan: 'Dan
weet ik het'. Van binnen was ik natuurlijk kwaad.
Ik heb de hoorn erop gelegd. Toen: 'Shit'. Het is
wéér van dattum'. Effe ben je dan teleurgesteld,
maar ik heb niet gehuild, zoals vier jaar geleden.
Toen was het veel rotter. Toen werd ik op aller
laatste moment naar huis gestuurd (en mocht
John van Loen mee naar de WK-finales in Italië,
HJ). Ik heb toen weinig van het toernooi gezien.
Ben bewust op vakantie gegaan naar Amerika.
Ik wilde al eerder naar dat land, maar ik ben niet
elke week blijft presteren. Het heeft allemaal
minder invloed op mijn spel. 't Is echt niet zodat
ik lang met zó'n gezicht heb rondgelopen. Je
wordt er sterker van, ik kan het allemaal wat be
ter relativeren. Ik kan toch veel hebben, dat blijkt
wel. Maar denk niet dat ik niet meer voor het
Nederlandse elftal uit wil komen. Het is en blijft
een eer om voor je land uitte komen, geld? Tuur-
lijk, dat hoort er ook bij. En als ik stil sta bij de
premies en reclame-inkomsten die ik nu mis
loop, dan word ik nog gekker. Maar nogmaals,
ik moet heel diep nadenken voordat ik voor de
eer ga bedanken. Dat heb ik één keer wel ge
daan. Voor een interland tegen Italië. Ik speelde
toen voor Mechelen, had last van een enkel. Ik
kreeg al snel spijt van mijn beslissing, want het
is gewoon schitterend om er bij te zijn. Mwah,
de kans op een EK of een WK wordt wel steeds
kleiner, maar d'r kan nog veel gebeuren".
Het jo-jo-effect. "Wat het Nederlands elftal be
treft zijn het altijd ups and downs geweest. Ik
was er vier jaar bij, na mijn debuut in 1986. Toen
weer drie jaar niet. Ik kwam toch van ver, ben
er eigenlijk het laatste jaar, bij Anderlecht, he
lemaal bovenop gekomen. Ben er opgebloeid en
zo'n WK was in principe een hele mooie belo
ning geweest".
"Achteraf blijkt het niet-selecteren voor het WK
in Italië toch langer te hebben doorgespeeld in
mijn carrière. Mede daardoor heb ik een heel
slecht jaar gehad bij PSV. Ik had er het goede
gevoel niet meer. Ik dacht dat ik niet meer kon
voetballen. Het had uiteraard verschillende oor
zaken maar het had vooral te maken met de na
weeën van het WK. Ik had bovendien zes weken
vakantie gehad, geen bal aangeraakt. Had to
taal geen conditie, maar wilde wel graag wat la
ten zien bij PSV. Ik dacht dat het de ideale club
voor mij zou zijn. in de spits met Romario. Hij
klein en wendbaar, ik lang en sterk met de kop.
Op papier een ideale combinatie, dacht ik dus.
Maar ik begon de voorbereiding gelijk met een
blessure en dat, terwijl ik juist wedstrijden en
trainingen nodig heb om in vorm te geraken. Ik
kreeg wel het vertrouwen van trainer Robson,
maar het duurde te lang voordat ik de vorm te
pakken kreeg.
De eerste paar maanden heb ik niet gescoord
en van een spits wordt verwacht dat-ie doel
punten maakt. Daarnaast waren de contacten
met Romario niet zo. Het is een heel ander type
speler dan dat ik bij Mechelen (zijn vorige werk
gever, HJ) gewend was. De sfeer was ook heel
anders dan bij Mechelen, d'r was geen eenheid.
Nog steeds daar bij PSV, dat blijkt wel uit de pres
taties de laatste jaren. Ja, PSV was voor mij een
dieptepunt".
AJAX
De beste herinneringen bewaart hij nog steeds
aan Ajax, de club waar hij zich als ex-speler van
Roda '23 (Bovenkerk) en RKAVIC (Amstelveen)
op jonge leeftijd meldde. De club ook die spe
lers op jeugdige leeftijd in het eerste elftal laat
debuteren en Bosman dus ook. "Ajax, dat is en
blijft apart. Ik voel nog steeds een band met die
club, heb erzes jaar gespeeld. Kwam er als broe
kie van zeventien binnen en ben er in feite als
Europese topper weggegaan. Ik heb alles aan
Ajax te danken. Ik heb er onder meer een Euro
pacup gewonnen. Het was de mooiste periode
in mijn carrière, ofschoon het al heel lang gele
den is en er sindsdien veel gebeurd is. Ik heb er
veel leuke mensen ontmoet, veel vrienden ge
maakt ook. Die sfeer, allemaal Amsterdamse
jongens, dat speltype; dat krijg je nooit mee te
rug. Dat creatieve, dat mis ik hier in België wel
eens. Anderlecht neigt wel als één van de wei
nige naar de Ajaxstijl, maar de club moet daar
voor wel spelers kopen.
De meeste Belgische clubs moeten het van ver
dedigend, fysiek sterk voetbal hebben. Dat was
ook de grootste kracht van Mechelen, waar ik in
1988 onder De Mos begon. Dat was in een hecht
teamwaar de spelers veel voor elkaar over had
den. En dat is ook een kwaliteit waarmee je heel
ver kunt komen. We zijn kampioen geworden,
Europees kwamen we ver en we wonnen - ten
koste van PSV - de Europese Supercup. Het was
geen mooi voetbal dat Mechelen speelde, maar
het was wel effectief. Ofschoon het spel me min
der aanstond, het was minder stijlvol dan bij An
derlecht of Ajax, kon ik bij Mechelen goed pres
teren. Niemand was egoïstisch, ze hadden
allemaal evenveel voor elkaar over. Maar ik mis-
AjACIED - jUN
5