■BB alleen maar goed gepresteerd. Maar iedereen weet toch wat ik kan", klinkt het wat deemoe dig, en, om nog eens duidelijk te maken waar zijn kwaliteiten liggen, "ik ben een kopsterke spits en bovendien ben ik hier in België voet ballend een stuk beter geworden. Overigens heeft Peter me onlangs nog gebeld, hij vond het lullig voor me. Och, bij Anderlecht was het vo rig seizoen omgekeerd, 't is maar net wat voor voorkeur een trainer heeft..". thuisgebleven om het WK in Italië te kunnen vol gen. Nu lag dat anders. RELATIVEREN "Kijk, natuurlijk was ik kwaad op Advocaat, hij is toch de man die je selecteert of niet. Maar de volgende dag is het weer oud nieuws. Het voet bal gaat gewoon door en je club verwacht dat je Bosman leek dus voorlopig genoegen te moe ten nemen met 25 'caps', al vindt-ie nog steeds dat hij er 26 heeft gespeeld, omdat hij de wed strijd tegen Cyprus, ondanks het bomincident, nog steeds als een gespeelde interland be schouwt. Totdat de telefoon die vrijdagmiddag, die 6e mei, rinkelde en Advocaat zich meldde, had Bosman nog hoop. "Ik dacht eerst dat hij me zou bellen, zoals hij alle spelers zou benaderen die gese lecteerd waren. Het werd een kort gesprek. 'Je zit niet bij de groep'. Dat was alles! Nee, een uit leg heeft-ie niet gegeven. Daar had ik niet zo'n behoefte aan. Die zou ik wel in de kranten le zen. Maakte in feite toch niks meer uit. Ik heb er niet om gevraagd en hij (Advocaat dus, HJ) begon er zelf ook niet over. Ik wist het gewoon, dat was het belangrijkste. Je bent een nummer, je weet toch wel hoe dat gaat. Ik vond het nog netjes dat-ie me belde. Ikzei niet meerdan: 'Dan weet ik het'. Van binnen was ik natuurlijk kwaad. Ik heb de hoorn erop gelegd. Toen: 'Shit'. Het is wéér van dattum'. Effe ben je dan teleurgesteld, maar ik heb niet gehuild, zoals vier jaar geleden. Toen was het veel rotter. Toen werd ik op aller laatste moment naar huis gestuurd (en mocht John van Loen mee naar de WK-finales in Italië, HJ). Ik heb toen weinig van het toernooi gezien. Ben bewust op vakantie gegaan naar Amerika. Ik wilde al eerder naar dat land, maar ik ben niet elke week blijft presteren. Het heeft allemaal minder invloed op mijn spel. 't Is echt niet zodat ik lang met zó'n gezicht heb rondgelopen. Je wordt er sterker van, ik kan het allemaal wat be ter relativeren. Ik kan toch veel hebben, dat blijkt wel. Maar denk niet dat ik niet meer voor het Nederlandse elftal uit wil komen. Het is en blijft een eer om voor je land uitte komen, geld? Tuur- lijk, dat hoort er ook bij. En als ik stil sta bij de premies en reclame-inkomsten die ik nu mis loop, dan word ik nog gekker. Maar nogmaals, ik moet heel diep nadenken voordat ik voor de eer ga bedanken. Dat heb ik één keer wel ge daan. Voor een interland tegen Italië. Ik speelde toen voor Mechelen, had last van een enkel. Ik kreeg al snel spijt van mijn beslissing, want het is gewoon schitterend om er bij te zijn. Mwah, de kans op een EK of een WK wordt wel steeds kleiner, maar d'r kan nog veel gebeuren". Het jo-jo-effect. "Wat het Nederlands elftal be treft zijn het altijd ups and downs geweest. Ik was er vier jaar bij, na mijn debuut in 1986. Toen weer drie jaar niet. Ik kwam toch van ver, ben er eigenlijk het laatste jaar, bij Anderlecht, he lemaal bovenop gekomen. Ben er opgebloeid en zo'n WK was in principe een hele mooie belo ning geweest". "Achteraf blijkt het niet-selecteren voor het WK in Italië toch langer te hebben doorgespeeld in mijn carrière. Mede daardoor heb ik een heel slecht jaar gehad bij PSV. Ik had er het goede gevoel niet meer. Ik dacht dat ik niet meer kon voetballen. Het had uiteraard verschillende oor zaken maar het had vooral te maken met de na weeën van het WK. Ik had bovendien zes weken vakantie gehad, geen bal aangeraakt. Had to taal geen conditie, maar wilde wel graag wat la ten zien bij PSV. Ik dacht dat het de ideale club voor mij zou zijn. in de spits met Romario. Hij klein en wendbaar, ik lang en sterk met de kop. Op papier een ideale combinatie, dacht ik dus. Maar ik begon de voorbereiding gelijk met een blessure en dat, terwijl ik juist wedstrijden en trainingen nodig heb om in vorm te geraken. Ik kreeg wel het vertrouwen van trainer Robson, maar het duurde te lang voordat ik de vorm te pakken kreeg. De eerste paar maanden heb ik niet gescoord en van een spits wordt verwacht dat-ie doel punten maakt. Daarnaast waren de contacten met Romario niet zo. Het is een heel ander type speler dan dat ik bij Mechelen (zijn vorige werk gever, HJ) gewend was. De sfeer was ook heel anders dan bij Mechelen, d'r was geen eenheid. Nog steeds daar bij PSV, dat blijkt wel uit de pres taties de laatste jaren. Ja, PSV was voor mij een dieptepunt". AJAX De beste herinneringen bewaart hij nog steeds aan Ajax, de club waar hij zich als ex-speler van Roda '23 (Bovenkerk) en RKAVIC (Amstelveen) op jonge leeftijd meldde. De club ook die spe lers op jeugdige leeftijd in het eerste elftal laat debuteren en Bosman dus ook. "Ajax, dat is en blijft apart. Ik voel nog steeds een band met die club, heb erzes jaar gespeeld. Kwam er als broe kie van zeventien binnen en ben er in feite als Europese topper weggegaan. Ik heb alles aan Ajax te danken. Ik heb er onder meer een Euro pacup gewonnen. Het was de mooiste periode in mijn carrière, ofschoon het al heel lang gele den is en er sindsdien veel gebeurd is. Ik heb er veel leuke mensen ontmoet, veel vrienden ge maakt ook. Die sfeer, allemaal Amsterdamse jongens, dat speltype; dat krijg je nooit mee te rug. Dat creatieve, dat mis ik hier in België wel eens. Anderlecht neigt wel als één van de wei nige naar de Ajaxstijl, maar de club moet daar voor wel spelers kopen. De meeste Belgische clubs moeten het van ver dedigend, fysiek sterk voetbal hebben. Dat was ook de grootste kracht van Mechelen, waar ik in 1988 onder De Mos begon. Dat was in een hecht teamwaar de spelers veel voor elkaar over had den. En dat is ook een kwaliteit waarmee je heel ver kunt komen. We zijn kampioen geworden, Europees kwamen we ver en we wonnen - ten koste van PSV - de Europese Supercup. Het was geen mooi voetbal dat Mechelen speelde, maar het was wel effectief. Ofschoon het spel me min der aanstond, het was minder stijlvol dan bij An derlecht of Ajax, kon ik bij Mechelen goed pres teren. Niemand was egoïstisch, ze hadden allemaal evenveel voor elkaar over. Maar ik mis- AjACIED - jUN 5

AJAX ARCHIEF

Clubblad De Ajacied (1997-2009) | 1994 | | pagina 7