\jU4&
Qma£
Als je speler bent van Ajax, dan heb je veel voorrech
ten. Je reist overal naar toe, wordt overal met aanzien
bekeken en behandeld en je verdient goed. Maar op
het podium van theater Carré in Amsterdam staan, waar
zoveel andere toppers al werden bejubeld, nee, dat was
de Ajacieden nog nooit gegund. Het Holland Casino
heeft daarin verandering aangebracht.
Door: Hans Janssen
Op 16 mei werd in Carré een gala-avond ge
houden met de selectie van Ajax, inclusief de
trainersstaf en het bestuur, als middelpunt. Zo'n
avond in elkaar zetten met zulke gasten blijkt al
leen maar besteed te zijn aan organisaties als
het Holland Casino. Het loopt daar niet voor niets
Willy Batenburg en Mona (een bejaard, maar o
zo leuk koppel) en vooral Anita Meyer (door op
perstalmeester Jack van Gelder aangekondigd
als Nederlands beste zangeres) zorgden ervoor
dat het enthousiasme naar grote hoogte steeg.
De klapper van de avond was natuurlijk Paul de
Leeuw, die alleen of in zijn duetten met Anita
Meyer en André Hazes het publiek meer dan
waar voor het dure geld bood. De veelzijdige ca
baretier had een uitstekende binnenkomer met
de titelsong van zijn tv-programma De schreeuw
van de leeuw. En met zijn opmerking: "Ik heb
geen verstand van voetbal, maar het verdient
lekker om hier te zijn!"
Net zo spraakmakend als die van Paul de Leeuw
was de show van het illusionistische duo Hans
Klok en Sita, dat ongelooflijke verdwijntrucs liet
zien. Gelukkig voor Sonny Silooy en Danny Blind,
die zichtbaar genoten van de vrouwelijke helft
van het duo, keerde Sita hoe dan ook steeds te
rug.
Maar het hoogtepunt van de avond, waarop ie
dereen zat te wachten, was de uitreiking van
twee trofeeën, Jari Litmanen kreeg de Rinus Mi-
chels-wisseltrofee, omdat hij Ajacied van het
jaar was. Tarik Oulida werd uitverkoren als
Rookie of the year en hij kreeg voor de titel van
de meest belovende Ajax-speler van het jaar de
Marco van Basten-trofee. De trofee werd uitge
reikt door directeur Steinen van het Holland Ca
sino. Litmanen was er kennelijk zo van onder de
indruk dat hij amper iets kon zeggen. De huldi
ging werd afgerond met het zoveelste af
scheidswoord en het zoveelste bloemetje voor
Stefan Pettersson, de meest beminnelijke Aja
cied van de laatste jaren.
Kortom, het was een avond waarop je ogen te
kort kwam. Voor sommige bezoekers gold dat
altijd op rolletjes en zo ook die avond. Wie er ook
optraden, het was voor elk wat wils. Van het
Zwanenkoor (een gemengd koor dattypisch Am
sterdamse muziek ten gehore bracht) tot André
Hazes (die helaas niet zo populair bleek bij het
publiek, ofschoon hij geweldig zijn best deed).
En zelfs de inbreng uit Rotterdam mocht er zijn.
in de pauze. Een sjieke, oudere dame was op
zoek - voor een handtekening - naar Litmanen.
Het lukte haar niet. 'Maar u kunt wel een hand
tekening krijgen van deze twee spelers', pro
beerden we haar een handje te helpen. 'Wie zijn
dat dan? Ik ken ze niet!' 'Nou, ik ben Rijkaard',
speelde Edgar Davids het spelletje mee. 'Enne
Roy, waar kan ik die vinden?', vroeg de vrouw
daarop. 'Die is er vanavond toevallig niet bij',
antwoordden we, wanneer we haar alleen lie
ten. Eén groep mensen heeft nauwelijks iets ge
zien van het Gala in Carré. Dat waren de men
sen van de beveiligingsdienst. Eén van hen
voelde zich wat meer thuis in het Ajaxfeestje:
Ton Blanker. Vijftien jaar geleden maakte hij als
jong en veelbelovend talent zijn opwachting bij
Ajax. Hij werd - zoals zoveel spelers overigens
- direct de nieuwe Cruyff genoemd. Scoorde in
derdaad geregeld. Vooral in de Europacup, want
in de drie wedstrijden tegen HJK Helsinki en Om-
onia Nicosia scoorde hij zevenmaal. Hij vertrok
al snel naar Vitoria Guimaraes en via de Spaan
se clubs Real Zaragoza en Salamanca keerde hij
terug in Nederland waar hij werd gecontracteerd
door Excelsior en Volendam.
Na een verblijf bij de Los Angeles Lazers en het
Belgische Beerschot, zette Blanker vijf jaar ge
leden er een punt achter. "Het bleek toch niet
mijn wereldje te zijn. Ik had dat al snel door, maar
heb er toch eerst uitgehaald wat er uit te halen
viel. Ik voelde me toch meer aangetrokken tot
individuele bezigheden, zoals kickboksen en fit
ness. Uiteindelijk ben ik via een vriend, die me
benaderde tijdens een boksgala, in het beveili
gingswereldje gerold. En dat bevalt me uitste
kend. VIP's bewaken en begeleiden in binnen-
en buitenland, daar komt het zo'n beetje op neer.
En natuurlijk bij grote evenementen als dit gala
een oogje in het zeil houden".
Bijna had hij zijn taak zo serieus opgevat dat hij
de delegatie van De Ajacied de deur had gewe
zen. Gelukkig herkende hij onze fotograaf Ruud
Voll, die ook hoffotograaf van het Holland Casi
no was deze avond en konden we alsnog mee
genieten van het gala.
28
Ajacied - jun