\jU4& Qma£ Als je speler bent van Ajax, dan heb je veel voorrech ten. Je reist overal naar toe, wordt overal met aanzien bekeken en behandeld en je verdient goed. Maar op het podium van theater Carré in Amsterdam staan, waar zoveel andere toppers al werden bejubeld, nee, dat was de Ajacieden nog nooit gegund. Het Holland Casino heeft daarin verandering aangebracht. Door: Hans Janssen Op 16 mei werd in Carré een gala-avond ge houden met de selectie van Ajax, inclusief de trainersstaf en het bestuur, als middelpunt. Zo'n avond in elkaar zetten met zulke gasten blijkt al leen maar besteed te zijn aan organisaties als het Holland Casino. Het loopt daar niet voor niets Willy Batenburg en Mona (een bejaard, maar o zo leuk koppel) en vooral Anita Meyer (door op perstalmeester Jack van Gelder aangekondigd als Nederlands beste zangeres) zorgden ervoor dat het enthousiasme naar grote hoogte steeg. De klapper van de avond was natuurlijk Paul de Leeuw, die alleen of in zijn duetten met Anita Meyer en André Hazes het publiek meer dan waar voor het dure geld bood. De veelzijdige ca baretier had een uitstekende binnenkomer met de titelsong van zijn tv-programma De schreeuw van de leeuw. En met zijn opmerking: "Ik heb geen verstand van voetbal, maar het verdient lekker om hier te zijn!" Net zo spraakmakend als die van Paul de Leeuw was de show van het illusionistische duo Hans Klok en Sita, dat ongelooflijke verdwijntrucs liet zien. Gelukkig voor Sonny Silooy en Danny Blind, die zichtbaar genoten van de vrouwelijke helft van het duo, keerde Sita hoe dan ook steeds te rug. Maar het hoogtepunt van de avond, waarop ie dereen zat te wachten, was de uitreiking van twee trofeeën, Jari Litmanen kreeg de Rinus Mi- chels-wisseltrofee, omdat hij Ajacied van het jaar was. Tarik Oulida werd uitverkoren als Rookie of the year en hij kreeg voor de titel van de meest belovende Ajax-speler van het jaar de Marco van Basten-trofee. De trofee werd uitge reikt door directeur Steinen van het Holland Ca sino. Litmanen was er kennelijk zo van onder de indruk dat hij amper iets kon zeggen. De huldi ging werd afgerond met het zoveelste af scheidswoord en het zoveelste bloemetje voor Stefan Pettersson, de meest beminnelijke Aja cied van de laatste jaren. Kortom, het was een avond waarop je ogen te kort kwam. Voor sommige bezoekers gold dat altijd op rolletjes en zo ook die avond. Wie er ook optraden, het was voor elk wat wils. Van het Zwanenkoor (een gemengd koor dattypisch Am sterdamse muziek ten gehore bracht) tot André Hazes (die helaas niet zo populair bleek bij het publiek, ofschoon hij geweldig zijn best deed). En zelfs de inbreng uit Rotterdam mocht er zijn. in de pauze. Een sjieke, oudere dame was op zoek - voor een handtekening - naar Litmanen. Het lukte haar niet. 'Maar u kunt wel een hand tekening krijgen van deze twee spelers', pro beerden we haar een handje te helpen. 'Wie zijn dat dan? Ik ken ze niet!' 'Nou, ik ben Rijkaard', speelde Edgar Davids het spelletje mee. 'Enne Roy, waar kan ik die vinden?', vroeg de vrouw daarop. 'Die is er vanavond toevallig niet bij', antwoordden we, wanneer we haar alleen lie ten. Eén groep mensen heeft nauwelijks iets ge zien van het Gala in Carré. Dat waren de men sen van de beveiligingsdienst. Eén van hen voelde zich wat meer thuis in het Ajaxfeestje: Ton Blanker. Vijftien jaar geleden maakte hij als jong en veelbelovend talent zijn opwachting bij Ajax. Hij werd - zoals zoveel spelers overigens - direct de nieuwe Cruyff genoemd. Scoorde in derdaad geregeld. Vooral in de Europacup, want in de drie wedstrijden tegen HJK Helsinki en Om- onia Nicosia scoorde hij zevenmaal. Hij vertrok al snel naar Vitoria Guimaraes en via de Spaan se clubs Real Zaragoza en Salamanca keerde hij terug in Nederland waar hij werd gecontracteerd door Excelsior en Volendam. Na een verblijf bij de Los Angeles Lazers en het Belgische Beerschot, zette Blanker vijf jaar ge leden er een punt achter. "Het bleek toch niet mijn wereldje te zijn. Ik had dat al snel door, maar heb er toch eerst uitgehaald wat er uit te halen viel. Ik voelde me toch meer aangetrokken tot individuele bezigheden, zoals kickboksen en fit ness. Uiteindelijk ben ik via een vriend, die me benaderde tijdens een boksgala, in het beveili gingswereldje gerold. En dat bevalt me uitste kend. VIP's bewaken en begeleiden in binnen- en buitenland, daar komt het zo'n beetje op neer. En natuurlijk bij grote evenementen als dit gala een oogje in het zeil houden". Bijna had hij zijn taak zo serieus opgevat dat hij de delegatie van De Ajacied de deur had gewe zen. Gelukkig herkende hij onze fotograaf Ruud Voll, die ook hoffotograaf van het Holland Casi no was deze avond en konden we alsnog mee genieten van het gala. 28 Ajacied - jun

AJAX ARCHIEF

Clubblad De Ajacied (1997-2009) | 1994 | | pagina 30