4
a.
voet raakte geïrriteerd als ik een tijdje in
het veld stond. Daardoor miste ik de
eerste competitiewedstrijden en heb ik
een poosje rust gehouden. Maar dat
hielp niet echt. Ook therapie hielp niet.
Het is ook nu nog steeds niet over. Sinds
enige tijd speel ik op rubberen noppen.
Die zijn beter verdeeld over de onder
kant van m'n schoenen dan gewone
noppen. Daardoor heb ik minder last van
die blessure".
"Toen Beenhakker hier op een gegeven
moment weer trainer werd veranderde
mijn manier van spelen. Hij wilde af van
een statische rechts- en linksbuiten. Er
moest een wisseling komen over de zij
kanten. Hij wou gewoon dat de rechts
half en rechtsback ook eens buitenom
kwamen. Aan de rechterkant liep dat op
een gegeven moment heel goed. Op
links ging dat allemaal wat moeizamer
omdat daar een ander soort spelers lie
pen. Voordat Leo kwam had ik heel
slecht gespeeld. Onder Leo haalde ik
weer het niveau waarmee ik tevreden
kon zijn. Ik wil niet zeggen dat dat puur
door Leo kwam, maar het heeft wel te
maken gehad met de manier van spelen
achter mij. Door die manier van spelen
kreeg ik veel meer mogelijkheden om
ook andere dingen te doen in het veld".
"Van Gaal wilde Jonk inbouwen in het
elftal. Dat was zijn goed recht want Jonk
voetbalde gewoon heel goed. Het had
echter wel wat consequenties voor het
hele elftal. Zo kwam Danny Blind heel
vaak in de mandekking te staan waar
door hij niet meer mee ging in de aanval.
Zelf moest ik zo diep mogelijk voorin blij
ven en me zo min mogelijk naar de bal
toe aanbieden. Pas op de helft van de
tegenstander mocht ik m'n acties gaan
maken. Ik kreeg dus een speler minder
bij me om te helpen en m'n eigen mo
gelijkheden werden ook nog beperkt
vond ik zelf.
Daar kreeg ik dus die discussie over met
Louis, maar hij wilde dat in het begin niet
veranderen. Ik had al een hele tijd het
gevoel dat ik geen pure rechtsbuiten
meer wilde zijn. Onder Leo speelde ik
ook wel als rechtsbuiten, maar wel een
rechtsbuiten met veel vrijheid van han
delen en meer hulp. Ik heb Louis toen
kenbaar gemaakt dat ik zo niet meer wil
de spelen. Hij zei me toen dat hij voor
mij een ander zou opstellen of gewoon
met twee spitsen zou gaan spelen. Er
was voor mij geen plaats als een soort
hangende rechtsbuiten of op het mid
denveld.
Op een gegeven moment ben ik weer in
het elftal gekomen en zijn we op een ma
niergaan spelen die mij zeergoed beviel.
Je zag dan ook weer die automatismen
terugkomen, zoals het opkomen van
Danny Blind".
"Ik ben geen moment bang geweest dat
ik het helemaal wel kon vergeten. Ik was
fit. Het is veel moeilijker om terug te ko
men na een beenbreuk of een andere
zware blessure. We hadden er ook geen
ruzie over maar alleen een meningsver
schil. Door de pers is het wel opgeklopt
tot een soort ruzie, vooral ook omdat het
in die periode niet liep bij Ajax. Je krijgt
dan ook partijen. De ene partij zegt; hij
heeft gelijk dat hij dit doet. De andere
partij, dat waren de meesten, zegt; waar
is hij mee bezig. Je moet in zo'n situatie
ook niet naar anderen luisteren, maar
puur op je eigen gevoel afgaan. Ik had
er toch vrij veel en lang over nagedacht.
In die periode heb ik ook geen moment
gehad dat ik dacht; waar ben ik mee be
zig Ik stond gewoon achter mijn me
ning. Daar ben ik blij om want ik ben er
alleen maar sterker uitgekomen".
EUROPA-CUP
Na de return van John schakelde Ajax
weer over op het drie spitsensysteem.
Ajax had daarvoor enige tijd met twee
spitsen gespeeld. Er werd daarmee ook
resultaat geboekt maar het was vaak
niet echt leuk om naar te kijken, het was
Ajax niet meer waar je naar keek. Net op
tijd kwam het oude systeem weer terug.
Na klinkende overwinningen op onder
andere FC Twente (7-0) en AA Gent (3-
0) kwam de, na later bleek, mooiste wed
strijd van het seizoen; Genoa-Ajax. Een
schitterende wedstrijd in een fantas
tisch stadion met een nog mooier sco
reverloop. Buiten dat was het ook nog
pure propaganda voor het aanvallende
voetbal waarmee Ajax Genoa totaal
overrompelde. Ook in de eerste finale
wedstrijd tegen Torino speelde Ajax
weer goed en hadden ze een overwin
ning verdiend. Omdat die er niet kwam
kreeg Ajax het in Amsterdam nog heel
moeilijk en mocht het de handen dicht
knijpen dat Torino niet scoorde. In die
tweede wedstrijd bleek ook hoe belang
rijk Dennis Bergkamp voor Ajax is ge
worden. Zonder hem speelt Ajax direct
een heel stuk minder. Gelukkig voor de
spelers, de trainer en de supporters, die
tijdens beide finalewedstrijden voor een
onvergetelijke sfeer zorgden, liep het al
lemaal goed af. Zodoende kon de enige
nog ontbrekende cup op de ere-lijst
worden bijgeschreven. John kijkt nu
even terug op die laatste enerverende
maanden van het seizoen: "Met het
twee-spitsen systeem behaalden we
wel goede resultaten, maar het was niet
herkenbaar het voetbal van Ajax. We
wonnen met dat systeem bij Groningen,
Fortuna en de Graafschap uit. Maar alles
met een miniem verschil. Het waren wel
allemaal belangrijke wedstrijden dus
dan heb je zoiets van laten we zo maar
doorgaan. Door die manier van spelen
haalden we ons eigen niveau niet meer.
Neem nou die bekerwedstrijd tegen
Feyenoord. In die wedstrijd kwamen we
niet aan één fatsoenlijke aanval toe.
Tijdens de nabespreking van de wed
strijd De Graafschap-Ajax hebben we
toen met z'n allen gesproken over hoe
we verder zouden gaan. Toen bleek dat
iedereen er meer voor voelde om de te
genstanders vast te zetten in plaats van
je te laten zakken bij balbezit van de te
genstanders. Tegen RKC gaven we een
0-2 voorsprong uit handen en ook De
Graafschap uit, waar we erg veel geluk
hadden, was een hele moeilijke wed
strijd voor ons. Gewoon omdat we de
tegenstander in z'n spel lieten komen.
Je moet zulke ploegen snel vastzetten.
Daarmee houd je jezelf scherp en je pakt
je tegenstander aan op hun minste kwa
liteiten; de opbouw van achteruit. Kijk,
het vechtvoetbal beheersen zulke ploe
gen wel, dat kunnen ze waarschijnlijk
beter dan wij. Wij maakten hun alleen
maar sterker door hun spelletje te gaan
spelen. Na die wedstrijd tegen De Graaf
schap besloten we dus om het anders
te gaan aanpakken. Vanaf dat moment
liep het een heel stuk beter".
"Voor Ajax is het gewoon het beste, ook
op Europees niveauom met drie spitsen
te spelen. Buitenlandse ploegen weten
wel dat we met drie spitsen zullen ko
men, maar ze weten niet hoe ze zo'n te
genstander moeten aanpakken omdat
ze er in eigen land niet mee worden ge
confronteerd. In het begin van een wed
strijd zijn ze dan ook effe de kluts kwijt.
Wij kunnen dan ons eigen spelletje blij
ven spelen terwijl zij zich helemaal aan
ons moeten aanpassen. In Nederland
weten de tegenstanders van ons niet an
ders dan dat wij met drie spitsen spelen
en zijn daarop ingesteld of spelen zelf
ook met drie spitsen".
"Tijdens de uitwedstrijden tegen Genoa
en Torino maakte we een droomstart
mee. Tegen Genoa scoorden we al na
42 seconden en ook tegen Torino scoor
den we vrij snel. Op zulke momenten
wordt het zelfs in zulke stadions dood
stil. Het is dan net alsof het doelpunt af
gekeurd wordt. Je krijgt dan een onwer
kelijk gevoel. Je staat een beetje te
juichen met je ploeggenoten maar ver-
AJACIED - JUNI 1992