4 a. voet raakte geïrriteerd als ik een tijdje in het veld stond. Daardoor miste ik de eerste competitiewedstrijden en heb ik een poosje rust gehouden. Maar dat hielp niet echt. Ook therapie hielp niet. Het is ook nu nog steeds niet over. Sinds enige tijd speel ik op rubberen noppen. Die zijn beter verdeeld over de onder kant van m'n schoenen dan gewone noppen. Daardoor heb ik minder last van die blessure". "Toen Beenhakker hier op een gegeven moment weer trainer werd veranderde mijn manier van spelen. Hij wilde af van een statische rechts- en linksbuiten. Er moest een wisseling komen over de zij kanten. Hij wou gewoon dat de rechts half en rechtsback ook eens buitenom kwamen. Aan de rechterkant liep dat op een gegeven moment heel goed. Op links ging dat allemaal wat moeizamer omdat daar een ander soort spelers lie pen. Voordat Leo kwam had ik heel slecht gespeeld. Onder Leo haalde ik weer het niveau waarmee ik tevreden kon zijn. Ik wil niet zeggen dat dat puur door Leo kwam, maar het heeft wel te maken gehad met de manier van spelen achter mij. Door die manier van spelen kreeg ik veel meer mogelijkheden om ook andere dingen te doen in het veld". "Van Gaal wilde Jonk inbouwen in het elftal. Dat was zijn goed recht want Jonk voetbalde gewoon heel goed. Het had echter wel wat consequenties voor het hele elftal. Zo kwam Danny Blind heel vaak in de mandekking te staan waar door hij niet meer mee ging in de aanval. Zelf moest ik zo diep mogelijk voorin blij ven en me zo min mogelijk naar de bal toe aanbieden. Pas op de helft van de tegenstander mocht ik m'n acties gaan maken. Ik kreeg dus een speler minder bij me om te helpen en m'n eigen mo gelijkheden werden ook nog beperkt vond ik zelf. Daar kreeg ik dus die discussie over met Louis, maar hij wilde dat in het begin niet veranderen. Ik had al een hele tijd het gevoel dat ik geen pure rechtsbuiten meer wilde zijn. Onder Leo speelde ik ook wel als rechtsbuiten, maar wel een rechtsbuiten met veel vrijheid van han delen en meer hulp. Ik heb Louis toen kenbaar gemaakt dat ik zo niet meer wil de spelen. Hij zei me toen dat hij voor mij een ander zou opstellen of gewoon met twee spitsen zou gaan spelen. Er was voor mij geen plaats als een soort hangende rechtsbuiten of op het mid denveld. Op een gegeven moment ben ik weer in het elftal gekomen en zijn we op een ma niergaan spelen die mij zeergoed beviel. Je zag dan ook weer die automatismen terugkomen, zoals het opkomen van Danny Blind". "Ik ben geen moment bang geweest dat ik het helemaal wel kon vergeten. Ik was fit. Het is veel moeilijker om terug te ko men na een beenbreuk of een andere zware blessure. We hadden er ook geen ruzie over maar alleen een meningsver schil. Door de pers is het wel opgeklopt tot een soort ruzie, vooral ook omdat het in die periode niet liep bij Ajax. Je krijgt dan ook partijen. De ene partij zegt; hij heeft gelijk dat hij dit doet. De andere partij, dat waren de meesten, zegt; waar is hij mee bezig. Je moet in zo'n situatie ook niet naar anderen luisteren, maar puur op je eigen gevoel afgaan. Ik had er toch vrij veel en lang over nagedacht. In die periode heb ik ook geen moment gehad dat ik dacht; waar ben ik mee be zig Ik stond gewoon achter mijn me ning. Daar ben ik blij om want ik ben er alleen maar sterker uitgekomen". EUROPA-CUP Na de return van John schakelde Ajax weer over op het drie spitsensysteem. Ajax had daarvoor enige tijd met twee spitsen gespeeld. Er werd daarmee ook resultaat geboekt maar het was vaak niet echt leuk om naar te kijken, het was Ajax niet meer waar je naar keek. Net op tijd kwam het oude systeem weer terug. Na klinkende overwinningen op onder andere FC Twente (7-0) en AA Gent (3- 0) kwam de, na later bleek, mooiste wed strijd van het seizoen; Genoa-Ajax. Een schitterende wedstrijd in een fantas tisch stadion met een nog mooier sco reverloop. Buiten dat was het ook nog pure propaganda voor het aanvallende voetbal waarmee Ajax Genoa totaal overrompelde. Ook in de eerste finale wedstrijd tegen Torino speelde Ajax weer goed en hadden ze een overwin ning verdiend. Omdat die er niet kwam kreeg Ajax het in Amsterdam nog heel moeilijk en mocht het de handen dicht knijpen dat Torino niet scoorde. In die tweede wedstrijd bleek ook hoe belang rijk Dennis Bergkamp voor Ajax is ge worden. Zonder hem speelt Ajax direct een heel stuk minder. Gelukkig voor de spelers, de trainer en de supporters, die tijdens beide finalewedstrijden voor een onvergetelijke sfeer zorgden, liep het al lemaal goed af. Zodoende kon de enige nog ontbrekende cup op de ere-lijst worden bijgeschreven. John kijkt nu even terug op die laatste enerverende maanden van het seizoen: "Met het twee-spitsen systeem behaalden we wel goede resultaten, maar het was niet herkenbaar het voetbal van Ajax. We wonnen met dat systeem bij Groningen, Fortuna en de Graafschap uit. Maar alles met een miniem verschil. Het waren wel allemaal belangrijke wedstrijden dus dan heb je zoiets van laten we zo maar doorgaan. Door die manier van spelen haalden we ons eigen niveau niet meer. Neem nou die bekerwedstrijd tegen Feyenoord. In die wedstrijd kwamen we niet aan één fatsoenlijke aanval toe. Tijdens de nabespreking van de wed strijd De Graafschap-Ajax hebben we toen met z'n allen gesproken over hoe we verder zouden gaan. Toen bleek dat iedereen er meer voor voelde om de te genstanders vast te zetten in plaats van je te laten zakken bij balbezit van de te genstanders. Tegen RKC gaven we een 0-2 voorsprong uit handen en ook De Graafschap uit, waar we erg veel geluk hadden, was een hele moeilijke wed strijd voor ons. Gewoon omdat we de tegenstander in z'n spel lieten komen. Je moet zulke ploegen snel vastzetten. Daarmee houd je jezelf scherp en je pakt je tegenstander aan op hun minste kwa liteiten; de opbouw van achteruit. Kijk, het vechtvoetbal beheersen zulke ploe gen wel, dat kunnen ze waarschijnlijk beter dan wij. Wij maakten hun alleen maar sterker door hun spelletje te gaan spelen. Na die wedstrijd tegen De Graaf schap besloten we dus om het anders te gaan aanpakken. Vanaf dat moment liep het een heel stuk beter". "Voor Ajax is het gewoon het beste, ook op Europees niveauom met drie spitsen te spelen. Buitenlandse ploegen weten wel dat we met drie spitsen zullen ko men, maar ze weten niet hoe ze zo'n te genstander moeten aanpakken omdat ze er in eigen land niet mee worden ge confronteerd. In het begin van een wed strijd zijn ze dan ook effe de kluts kwijt. Wij kunnen dan ons eigen spelletje blij ven spelen terwijl zij zich helemaal aan ons moeten aanpassen. In Nederland weten de tegenstanders van ons niet an ders dan dat wij met drie spitsen spelen en zijn daarop ingesteld of spelen zelf ook met drie spitsen". "Tijdens de uitwedstrijden tegen Genoa en Torino maakte we een droomstart mee. Tegen Genoa scoorden we al na 42 seconden en ook tegen Torino scoor den we vrij snel. Op zulke momenten wordt het zelfs in zulke stadions dood stil. Het is dan net alsof het doelpunt af gekeurd wordt. Je krijgt dan een onwer kelijk gevoel. Je staat een beetje te juichen met je ploeggenoten maar ver- AJACIED - JUNI 1992

AJAX ARCHIEF

Clubblad De Ajacied (1997-2009) | 1992 | | pagina 6