Gerrie Mühren: "het Nederlands elftal is één en al kouwe drukte" 38 de boek staan de namen van mensen die voor Gerrie Mühren een grote steun zijn geweest of andersom. Is het toeval dat Koos Alberts die rij opent? "Nee, ik kende Koos al lang vóórdat hij dat ver schrikkelijke auto-ongeluk kreeg. We speelden samen in een artiestenelftal en werkelijk, hij kon er echt wat van. Hij stond in de spits en ik achter hem. Koos was erg beweeglijk en het klikte allemaal geweldig. Zowel binnen als buiten het veld. Hij is altijd een grote vriend voor mij geweest. En daarom was het ook voor mij een grote klap dat hij voor het leven aan die rolstoel gekluisterd moet zitten. Hij is altijd dezelfde gebleven, kwam jaren op voor de gehandicapten. Waarom moet hem zoiets overkomen?". De recensies van 'Voetbal is een feest' zijn over het algemeen positief. De Te legraaf spreekt van een "zeer persoon lijk" boek, het Algemeen Dagblad vindt dat Theo Vaessen duidelijk te ver is ge gaan: "Het opstelachtige werk is nu niet meer dan een kinderboek". De Volks krant zet vraagtekens bij de zelfverheer- lijking van de hoofdpersoon. "Och", zegt de man in kwestie, "ze mogen best kri tiek hebben. Ik ben in ieder geval tevre den. Het is een aardige weergave van mijn loopbaan en kennelijk vinden dat meer mensen, want er zijn al enkele dui zenden exemplaren verkocht". voordat de wat minder jong en beter on derlegde DETO-leden aan de beurt zijn. Dat geeft ons de kans om met Gerrie (met zijn 46 de oudste van het onafschei delijke duo) eens wat dieper in te gaan op enkele zaken die in zijn boek te berde worden gebracht. Heeft hij bijvoorbeeld al reacties gehad van voormalige of hui dige collega's? "Ja hoor, van verschei dene". Ook van George Knobel of Jan Brouwer, want die twee moeten er toch aan geloven, ofschoon het niet in het ka rakter van Gerrie Mühren zit om mensen publiekelijk aan de schandpaal te nage len. "Nee, van hen heb ik nog niets ge hoord. Maar ik blijf achter mijn bewerin gen staan en weet je, ik had een veel dikker boek over die twee alleen kunnen schrijven". De geboren en getogen Vo- lendammer voelt zich onheus behan deld door Knobel (toen hij in Hongkong voetbalde) en Brouwer (toen hij zijn ren tree maakte in het Palingdorp). Bovenaan elke pagina van het 232 pa gina's tellende, maar nimmer vervelen- Gerrie Mühren windt er in zijn biografie geen doekjes om: het Nederlands elftal is (of in ieder geval was het zo in zijn top- periode) een en al kouwe drukte. En daar voelde de goudeerlijke en loyale knecht zich geen moment thuis. Slechts tien in terlands maakte hij mee. Waarom heeft hij nooit gezegd dat hij zich niet beschik baar wilde stellen voor Oranje? "Ja maar ik heb veel wedstrijden laten schieten. Of omdat ik geblesseerd was, of omdat Ajax' toenmalige voorzitter Jaap van Praag dat wilde. Dan werd er een bles sure gesimuleerd en dat kwam Ajax AJACIED - JUNI 1992

AJAX ARCHIEF

Clubblad De Ajacied (1997-2009) | 1992 | | pagina 40