Gerrie Mühren:
"het Nederlands
elftal is één en al
kouwe drukte"
38
de boek staan de namen van mensen
die voor Gerrie Mühren een grote steun
zijn geweest of andersom. Is het toeval
dat Koos Alberts die rij opent? "Nee, ik
kende Koos al lang vóórdat hij dat ver
schrikkelijke auto-ongeluk kreeg. We
speelden samen in een artiestenelftal en
werkelijk, hij kon er echt wat van. Hij
stond in de spits en ik achter hem. Koos
was erg beweeglijk en het klikte allemaal
geweldig. Zowel binnen als buiten het
veld. Hij is altijd een grote vriend voor
mij geweest. En daarom was het ook
voor mij een grote klap dat hij voor het
leven aan die rolstoel gekluisterd moet
zitten. Hij is altijd dezelfde gebleven,
kwam jaren op voor de gehandicapten.
Waarom moet hem zoiets overkomen?".
De recensies van 'Voetbal is een feest'
zijn over het algemeen positief. De Te
legraaf spreekt van een "zeer persoon
lijk" boek, het Algemeen Dagblad vindt
dat Theo Vaessen duidelijk te ver is ge
gaan: "Het opstelachtige werk is nu niet
meer dan een kinderboek". De Volks
krant zet vraagtekens bij de zelfverheer-
lijking van de hoofdpersoon. "Och", zegt
de man in kwestie, "ze mogen best kri
tiek hebben. Ik ben in ieder geval tevre
den. Het is een aardige weergave van
mijn loopbaan en kennelijk vinden dat
meer mensen, want er zijn al enkele dui
zenden exemplaren verkocht".
voordat de wat minder jong en beter on
derlegde DETO-leden aan de beurt zijn.
Dat geeft ons de kans om met Gerrie
(met zijn 46 de oudste van het onafschei
delijke duo) eens wat dieper in te gaan
op enkele zaken die in zijn boek te berde
worden gebracht. Heeft hij bijvoorbeeld
al reacties gehad van voormalige of hui
dige collega's? "Ja hoor, van verschei
dene". Ook van George Knobel of Jan
Brouwer, want die twee moeten er toch
aan geloven, ofschoon het niet in het ka
rakter van Gerrie Mühren zit om mensen
publiekelijk aan de schandpaal te nage
len. "Nee, van hen heb ik nog niets ge
hoord. Maar ik blijf achter mijn bewerin
gen staan en weet je, ik had een veel
dikker boek over die twee alleen kunnen
schrijven". De geboren en getogen Vo-
lendammer voelt zich onheus behan
deld door Knobel (toen hij in Hongkong
voetbalde) en Brouwer (toen hij zijn ren
tree maakte in het Palingdorp).
Bovenaan elke pagina van het 232 pa
gina's tellende, maar nimmer vervelen-
Gerrie Mühren windt er in zijn biografie
geen doekjes om: het Nederlands elftal
is (of in ieder geval was het zo in zijn top-
periode) een en al kouwe drukte. En daar
voelde de goudeerlijke en loyale knecht
zich geen moment thuis. Slechts tien in
terlands maakte hij mee. Waarom heeft
hij nooit gezegd dat hij zich niet beschik
baar wilde stellen voor Oranje? "Ja maar
ik heb veel wedstrijden laten schieten.
Of omdat ik geblesseerd was, of omdat
Ajax' toenmalige voorzitter Jaap van
Praag dat wilde. Dan werd er een bles
sure gesimuleerd en dat kwam Ajax
AJACIED - JUNI 1992