15
Toen kwam de ommekeer, al wilde Al-
fons ("nee, het is niet Alphons, Fons mag
wel overigens") Groenendijk niet van op
geven weten. "Ik liep een behoorlijke
blessure op in een oefenwedstrijd tegen
Aalsmeer (op 3 september, HJ). Maar
omdat ik zo snel mogelijk terug wilde
komen, heb ik me geforceerd. Ik wilde
geen rust nemen, want als je de kans
hebt gekregen om bij Ajax te voetballen,
dan is wachten toch wel het laatste wat
je wilt doen. Ik ben doorgegaan en
meende het op grond van mijn ervaring
te kunnen redden. Ik heb vanaf de twee
de helft van het seizoen 1981 -'82 in het
betaalde voetbal gespeeld. Eerst bij FC
Den Haag, dat me overnam van UVS in
Leiden. Ik ben mijn carrière overigens
begonnen bij LFC, maar dat terzijde. Na
Den Haag werd Roda mijn club en daar
ben ik drie jaar basisspeler geweest. Ik
was er één van de vijf vaste waarden,
zo noemde trainer Jan Rekerdat. En met
dat stempel had ik helemaal geen moei
te, het betekende voor mij in ieder geval
geen extra druk, al wordt er van jou na
tuurlijk meer verwacht dan van een an
dere speler in het elftal. Maar ik hoefde
me bij Roda niet te bewijzen".
"Bij Ajax moest ik vechten voor mijn
plaats en ondanks die blessure heb ik
er alles voor gedaan. Dat is echter ver
keerd uitgepakt. Op het moment dat Leo
Beenhakker naar Real Madrid vertrok en
Louis van Gaal diens werkzaamheden
overnam, ging ik weer spelen. Welis
waar niet voor de volle honderd procent,
maar ik stond er. De echte Groenendijk
was dat echter niet".
Van Gaal kreeg dat ook in de gaten en
zette de geboren Leidenaar na de uit
wedstrijd tegen FC Twente en met de
eerste UEFA-cupwedstrijd tegen het
Spaanse Osasuna voor de boeg uit de
basis. Groenendijk had toen acht wed
strijden achtereen in de basis gestaan.
"Ik had het er heel moeilijk mee. Maar
dat weet je, dat kunnen de consequen
ties zijn, wanneer je opgenomen wordt
in een grote groep met allemaal goede
voetballers. Je moet toch ook een beetje
geluk hebben. Ik werd een nieuwe erva
ring rijker: zitten op de bank en dat is
een apart gevoel. Na de wedstrijd ben
je niet moe, je mist het spelen. Oké, je
bent bij een overwinning blij voor de jon
gens, voor de club, maar je mist voor
jezelf de echte blijheid. Want de anderen
hebben liet voor je gedaan, al wil ik de
rol van een reservespeler zeker niet on
derschatten. Ikhebermetdetrainerover
gesproken en hij twijfelt ook niet aan mijn
voetbalkwaliteiten. Die staan buiten kijf.
Maar ik pas niet in het team. Inderdaad:
dit team. En Kreek wel. Dat komt omdat
er vooruit wordt verdedigd en is Kreek
hangend op links in de zone beter op
zijn plaats, vindt de trainer. Hij heeft zijn
twijfels over het feit wat ik kan met zo'n
groot gat in de rug. Michel is gewoon
een betere verdediger dan ik. Ik weet
ook wel dat ik vaak genoeg met Arnold
Mühren word vergeleken en die stond
ook defensief zijn mannetje door goed
positiespel. Zo'n type speler ben ik ook.
Ik weet dat ik de tactische oplossingen
in mijn bagage heb".
"Mijn afwezigheid in het elftal is dus puur
een tactisch verhaal. Wat ik daar aan
probeer te doen: zo veel en zo hard mo
gelijk trainen, al zal het niet makkelijk
worden om me om te schakelen, zoals
de trainer dat het liefst wil. Dat heeft zijn
tijd nodig. Ik ga het gewoon proberen,
ga door zoals ik het seizoen heb afge
maakt. Ik heb ook echt geen zin om ge
frustreerd rond te lopen. Te meer daar
één goed seizoen, zoals Michel dat heeft
doorgemaakt, geen garantie hoeft te zijn
dat hij het komend jaar weer zeker is van
een basisplaats. Maar wat ik nu mee
maak, moet niet lang duren, want daar
mee is niemand gebaat".
"Je hoort me echter niet zeggen dat ik
me nooit meer wil opofferen voor de
ploeg, zoals in een interview stond dat
ik voor de thuiswedstrijd tegen Osasuna
aan De Gelderlander heb gegeven. Ik
heb er de grootste ellende mee gehad.
Het artikel is duidelijk anders overgeko
men dan in mijn bedoeling lag. Ik heb er
niemand mee willen krenken, maar Van
Alfons Groenendijk poseert maar wat graag met Jessie, zijn éénjarige Golden Retriever
AJACIED - JUNI 1992