'De alles-is-anders-show'
Ajax in Straatsburg;
uitzendkracht bij Ajax' satellietclub Telstar.
Ondertussen was Eric de Haan als tweede
doelman verdrongen door de aangetrokken
Lloyd Doesburg, En dan was daar natuurlijk het
vertrek van de 'Grote Goeroe': Cruyff, die begin
januari De Meer de rug toekeerde, omdat hij zich
verraden voelde door het bestuur. Daarmee was
de ellende nog lang nietvoorbij. Denk eens aan
Rob de Wit, die na een bewonderingswaardige
herstelperiode toch werd afgekeurd. Voor
Ronald Spelbos is topsport eveneens fini. De
slechts af en toe schitterende Petri Tiainen zit
voorlopig in de lappenmand, wegens ge
scheurde kruisbanden en Edo Ophot (kniebles
sure) is er het gehele seizoen zelfs niet aan te
pas gekomenDanny Hesp werd ook geveldde
jeugdige linksback leek op weg naar een
droomstart van zijn carrière, maar die werd
wreed verstoord door een dubbele beenbreuk.
Er waren meer geblesseerde spelers - bijna elk
kernploeglidheeft korte of lange tijd buitenspel
gestaan - maar op de genoemde pechvogels na,
herstelde iedereen.
Het personele leed werd nog aangedikt door het
overlijden van Jaap van Praag, perschef Daan
Schalm, ex-speler Co Prinsen de oud-speleren
-trainer Cees Groot. Tja, en dan was er de
gebruikelijke achterklap. Vooral in de periode
eind 1987/begin 1988, waarin van diverse
kanten de meest grove beschuldigingen werden
geuit.
Het kon haast niet anders dan dat al deze
negatieve zaken (en warrige technische
beslissingen) de prestaties nadelig zouden
beïnvloeden. En dat gebeurde ook. PSV leidde
al in een vroegtijdig stadium meteen straatlengte
voorsprong in de strijd om het landskampioen
schap, datzelden zo saai verliep. In het nationale
bekertoernooi werd Ajax al vlot gewipt door FC
Den Bosch, maar omdat het tweede elftal zich
beter van zijn taak had gekwetenbleef de hoop
bestaan dat de beker nog te pakken was.
Eerste-divisieclub RKC maakte een eind aan de
Amsterdamse cup-aspiraties en het 'schaduw-
team' werd bedankt voor de bewezen diensten.
Dat Ajax desondanks toch maar weer Europcup-
f inalist werd (voor de zesde keer in zijn historie)
is dan ook een prestatie van formaat. Al had het
de deelneming aan de eindstrijd vooral te
danken aan twee goede uitwedstrijden: die
tegen de Hamburger SVen Olympique Marseille.
De botsing met zijn ex-trainer - Aad de Mos -
had het seizoen alsnog van een feestelijke randje
kunnen voorzien.
Het is als met de Elfstedentocht. Toen die nog niet zo lang geleden voor de eerste keer
sinds tijden werd gehouden, was er sprake van een nauwelijks in te dammen enthousias
me. ledereen liep er 'warm' voor. Een jaar later was de euforie al lang niet meer zo hevig.
En zo is het eigenlijk ook met de tweede Europacupf inaie die Ajax binnen een jaar speelde.
De verzadiging is al snel toegeslagen.
'Het is een dooie bedoening', was een uitspraak,
die meer dan eens gehoord kon worden. De
bezieling waarmee de spelers en hun supporters
het duel tegen KV Mechelen aangingen, werd
pas heel laat zichtbaar. Waren vorig jaar de
eerste horden fans van de Amsterdamse
voetbalclub al in het weekend voorafgaande aan
de EC-finale tegen Lokomotive Leipzig in
