40000 toeschouwers in het sfeervol Ie Stade de
la Meinau. Het trainers-driemanschap van de
Amsterdamse bekerhouder, Hulshoff-Haarms-
Kohn, had het echter nodig gevonden om, tegen
alle verwachtingen in, de rechtsbenige Peter
Larsson op de linksbackpositie te posteren. De
Zweed: 'Er is dinsdagavond in overleg met de
gehele selectie voor dit systeem gekozen en toen
was er geen commentaar. Maar achteraf
hadden we beter gewoon kunnen doen,
vleugelverdediger spelen is niet mijn favoriete
bezigheid'. Larsson, één van Europa's beste
centrumverdedigers, kwam in die functie
duidelijk niet uit zijn voeten tegenover de
veelvuldig switchende Mechelen-voorwaartsen
Vooral Pascal de Wilde ontpopte zich als een
lastige klant. Hulshoff c.s. beroofden met dit
concept hun team van één van zijn grootste
kwaliteiten: de opbouw van achteruit, die in de
handen van Wouters en Larsson normaliter in
goede handen berust. Met voorstopper Verlaat
- sinds begin dit jaar de vaste linksback! -
slopen de onzekerheid en kwetsbaarheid in de
Ajax-ploeg. De Haarlemmer, die vorig seizoen
nog zo opvallend goed en zelfverzekerd
debuteerde: 'Ik heb inderdaad geen supergoede
wedstrijd gespeeld, maar om nu te zeggen dat
ik slecht heb gevoetbald...'.
Aangepast
Hulshoff, die had gehoopt met een Europacup
zich in de kijkerte kunnen spelen bij buitenlandse
clubs, was niet van Ajax' eigen kracht uitgegaan,
had zijn ploeg toch aangepast aan de kwaliteiten
van het technisch zwakke Mechelen, eerdere
uitspraken van hem ten spijt.
Ook in een ander opzicht gingen Hulshoff's
bedoelingen de mist in. De sukkelende Van 't
Schip had eigenlijk niet kunnen spelen, maar
ging toch van start. Hij raakte nauwelijks een bal,
wel het gezicht van Geert Deferm. Met een
elleboogstoot velde bij de Belg en daarmee
leverde Van 't Schip zijn enige opvallende daad
OoklinkerspitsWitschge, die in dit soort'grote'
wedstrijden naar een grote vorm pleegt te
groeien, kwam er niet echt aan te pas. Net als
Van 't Schip had hij tegenover de tactisch sterke
Belgische backs weinig in te brengen. Dat
Mechelen daaruit (en de numerieke meerder
heid) zo weinig voordeel kon putten, zegt
natuurlijk ook alles over de sterkte/zwakte van
de formatie van Aad de Mos. De triomferende
trainer had geen moeite om dat toe te geven.
'Vóór de rust lieten we klasse voetbal zien,
daarna hebben we inderdaad niet best gespeeld.
Zoals de meeste Belgische ploegen is ook
Mechelen gewend om bij een één-nul voor
sprong in de verdediging te kruipen. Met het
gevolg dat we aanvallend ondermaats zijn
gebleven, maarwat geefthet: het resultaat telt'
Voor De Mos had de zege op Ajax een dubbele
betekenis. Bijna op de kop af drie jaar geleden
werd hij door het bestuur van de Amsterdamse
club - voorzitter Ton Harmsen voorop - aan de
kant geschoven. Zijn triomfantelijk gebaar
richting eretribune nahet slotsignaal, dat net zo
goed als een obsceen gebaar uitgelegd kon
worden, sprak dan ook boekdelen. 'Och, ik iiet
gewoon mijn blijdschap blijken tegenover mijn
voorzitter, John Cordier, die daar zat. Samen
hebben we twee en een half jaar aan dit succes
gewerkt. Ik wist echt niet dat Harmsen bij hem
in de buurt was', hield de ex-Hagenaar zich van
de domme. 'Harmsen en de andere bestuursle
den waren er zelfs al heel erg snel bijom ons in
de kleedkamer te feliciteren met het succes',
vertelde De Mos met zichtbaar satanisch
genoegen.
De oefenmeester, die van Mechelen in twee jaar
tijd een redelijke Europese subtopper heeft
gemaakt, kon het niet laten een sneer uitte delen
aan het adres van zijn Ajax-collega's.Die wisten
toch hoe wij zouden spelen, maar is er deson
danks gegoocheld met de opstelling. De ploeg
heeftzichzelf verzwakt en dat is totaal on-Ajax'
Verweer
Hulshoff verweert zich door te stellen, 'dat het
de bedoeling was dat alleen Verlaat (op Den
Boer) in de mandekking zou spelen. De restzou
12
