Een bedevaart naar Napoli Het vakantiegeld is bijvoorbaat al op en onze ideeën over hèt voetballand van Europa werden bevestigd tijdens: Om half twee zouden we de lucht in gaan. Uiterlijk tot half één kon er inge checkt worden. We waren maar net op tijd. Tot onze grote verbijstering werd ons aan de balie van Alitalia doodgewoon verteld dat 'ons' vliegtuig niet zou vertrekken omdat de brandweer op Fiumicino (het vliegveld van Rome) staakte. Maar...we konden misschien met Singapore Airlines mee als daar plaatsen over waren. We stelden ons daar niet veel van voor. Een béétje naïf was dat wel, zou later blijken. Gelukkig was er dus plaats en om half drie al kon er ingecheckt worden aan de balie van Singapore Airlines. Kon de computer de naam 'de Groot' nog verwerken, de naam Baldwin was teveel van het goede. Het hele computersysteem viel uit. Na tweeëneenhalf uur wachten vonden de K.L.M.-dames (die er overigens niets aan konden doen, ik moet gewoon naamsverandering aanvragen) dat het beter was de instapkaarten met pen in te vullen. Om half zes pas vertrok ken we ondanks alles toch naar Rome. Veel spijt van deze andere maat schappij hadden we echter niet want de stewardesses waren behalve char mant ook bloedmooi. Tjeerd wilde de eerste de beste brandweerman in Ro me al een hand gaan geven maar ik kon hem daar nog net van weerhouden omdat zoiets toch niet begrepen zou worden. In het vliegtuig werden we ver haald op onvervalste Hollandse pannekoeken, dacht ik, maar later bleken dit gewoon waanzinnig hete handdoeken te zijn. Deze waren bestemd voor het afvegen van mogelijk angstzweet... Ondanks de exotiscche schoonheden kwamen we mooi op tijd in Rome aan. RAI Zaterdag huurden we een auto en scheurden we met een noodgang op Na- poli aan. In Napoli aangekomen konden we maar het best op zoek gaan naar het stadion, vond Tjeerd, omdat we nog perskaarten voor de wedstrijd van zondag moesten hebben. Na een zalige rit dwars door het ongelooflijk grote centrum van Napoli (het verkeer kent geen regels daar, rode lichten zijn als groene: iedereen rijdt gewoon door) kwamen we bij het stadion van S.S.C. Napoli aan. Het was een grote verlaten betonkolos. Er was echt geen bewe ging in of rond het stadion te bekennen. Toch móesten we die kaarten heb ben omdat het zondag wellicht een onmogelijke opgave zou zin om nog pers kaarten te krijgen. In een rondje om het stadion had ik echter het gebouw van de RAI zien staan. De RAI is de omroep die alle beelden van het Italiaan se voetbal over de wereld verkoopt. Zij zijn de enigen die überhaupt enig Itali aans voetbal mogen uitzenden want zij hebben alle TV-rechten opgekocht. Daar moesten we naar toe, vond ik, want bij de RAI zou vast wel iemand we ten waar aan perskaarten te komen was. We hadden een aanbevelingbrief bij ons van de Amsterdamse krant 'Het Parool' en we hadden onze AJAX- 13

AJAX ARCHIEF

Clubblad De Ajacied (1997-2009) | 1985 | | pagina 15