Een bedevaart naar Napoli
Het vakantiegeld is bijvoorbaat al op en onze ideeën
over hèt voetballand van Europa werden bevestigd
tijdens:
Om half twee zouden we de lucht in gaan. Uiterlijk tot half één kon er inge
checkt worden. We waren maar net op tijd. Tot onze grote verbijstering werd
ons aan de balie van Alitalia doodgewoon verteld dat 'ons' vliegtuig niet zou
vertrekken omdat de brandweer op Fiumicino (het vliegveld van Rome)
staakte. Maar...we konden misschien met Singapore Airlines mee als daar
plaatsen over waren. We stelden ons daar niet veel van voor. Een béétje naïf
was dat wel, zou later blijken. Gelukkig was er dus plaats en om half drie
al kon er ingecheckt worden aan de balie van Singapore Airlines. Kon de
computer de naam 'de Groot' nog verwerken, de naam Baldwin was teveel
van het goede. Het hele computersysteem viel uit.
Na tweeëneenhalf uur wachten vonden de K.L.M.-dames (die er overigens
niets aan konden doen, ik moet gewoon naamsverandering aanvragen) dat
het beter was de instapkaarten met pen in te vullen. Om half zes pas vertrok
ken we ondanks alles toch naar Rome. Veel spijt van deze andere maat
schappij hadden we echter niet want de stewardesses waren behalve char
mant ook bloedmooi. Tjeerd wilde de eerste de beste brandweerman in Ro
me al een hand gaan geven maar ik kon hem daar nog net van weerhouden
omdat zoiets toch niet begrepen zou worden. In het vliegtuig werden we ver
haald op onvervalste Hollandse pannekoeken, dacht ik, maar later bleken dit
gewoon waanzinnig hete handdoeken te zijn. Deze waren bestemd voor het
afvegen van mogelijk angstzweet... Ondanks de exotiscche schoonheden
kwamen we mooi op tijd in Rome aan.
RAI
Zaterdag huurden we een auto en scheurden we met een noodgang op Na-
poli aan. In Napoli aangekomen konden we maar het best op zoek gaan naar
het stadion, vond Tjeerd, omdat we nog perskaarten voor de wedstrijd van
zondag moesten hebben. Na een zalige rit dwars door het ongelooflijk grote
centrum van Napoli (het verkeer kent geen regels daar, rode lichten zijn als
groene: iedereen rijdt gewoon door) kwamen we bij het stadion van S.S.C.
Napoli aan. Het was een grote verlaten betonkolos. Er was echt geen bewe
ging in of rond het stadion te bekennen. Toch móesten we die kaarten heb
ben omdat het zondag wellicht een onmogelijke opgave zou zin om nog pers
kaarten te krijgen. In een rondje om het stadion had ik echter het gebouw
van de RAI zien staan. De RAI is de omroep die alle beelden van het Italiaan
se voetbal over de wereld verkoopt. Zij zijn de enigen die überhaupt enig Itali
aans voetbal mogen uitzenden want zij hebben alle TV-rechten opgekocht.
Daar moesten we naar toe, vond ik, want bij de RAI zou vast wel iemand we
ten waar aan perskaarten te komen was. We hadden een aanbevelingbrief
bij ons van de Amsterdamse krant 'Het Parool' en we hadden onze AJAX-
13