Je hebt het over zé; hoe is jouw rol?
Tja, aanvoerder hè. Niet zo makkelijk, voor mij zeker niet. S0ren had vorig jaar
nog het geluk dat Johan erbij was zodat hij zich tóch volledig op zijn spel kon
richtten. Johan bemoeide zich met de lijnen en die taak viel dus voor S0ren
weg. Nu ben ik aanvoerder en nu is Johan er niet meer dus ik krijg nogal een last
op m'n schouders. Niet dat ik het erg vind hoor want ik ben er toch wel trots op.
Ik had vroeger nooit kunnen dromen nog eens met die band door de Meer te
kunnen zwalken. Weet je, ik zie alles even goed als Johan alleen ik kan het in
een wedstrijd niet over-brengen op de jongens; ik kan het niet aangeven.
Wanneer jagen, wanneer teruguit spelen, dét was Johan's grote gave, dét is
routine. Routine.het is bijna een vies woord geworden hè? Jammer want is zo
'n veelomvattend en veelbetekenend woord. Ik ben dan wel de laatste der
Mohikanen bij Ajax van de lichting '75/'76 maar dat wil zeker niet zeggen dat ik
alle wijsheid in pacht heb. Wél heb ik meer verantwoording gekregen van de
trainer en dat vind je wel terug in m'n spel, denk ik. Ik moet alles in 't veld in de
gaten houden van de trainer en daar kan m'n spel misschien wel onder lijden.
M.a.w. je speelt nu nóg meer in dienst van het elftal?
-Dat heb ik altijd gedaan; gewoon omdat m'n mogelijkheden niet anders liggen.
Zoals tegen Utrecht; ik weet niet of je het je nog kunt herinneren maar op een
gegeven moment kwamen we helemaal niet van onze helft af. We willen dan
veel te perfect uitverdedigen, niemand die het in z'n hoofd krijgt om die bal
richting Diemen te trappen. Er sluipt bij ons na een goede periode altijd onrust in
het elftal en waar het vandaan komt? God mag het weten.
Gebrek aan zelfvertrouwen?
-Misschien, we kennen onze eigen mogelijkheden soms niet, denk ik wel eens.
Op papier heb je toch veruit het beste team van Nederland!
Ik wil kampioen worden. Ik móet het worden anders ben ik niet tevreden, ik ben
me er wel van bewust dat de weg nog lang is maar voor mij geldt een tweede
plaats niet. Ik kan nu zeggen dat ik vijf kampioenschappen heb meegemaakt, als
we eerste worden dan ben ik het wél voor de zesde keer.
Ajax blijft maar bouwen; wanneer komen we eens uit de steigers?
-Zolang iedereen weg blijft gaan komt er nooit een goed Ajax, ik zou haast
willen zeggen: geduld is een schone zaak. Ik kan me wel voorstellen, hoor, van
Jesper, hij krijgt nü de kans om bij z'n favoriete club te spelen, nü kan hij bij zijn
droomclub komen spelen, alleen: Hij is bang dat die kans er over twee, drie jaar
niet meer is en dat hij de boot heeft gemist. Toch is het voor Ajax dóódzonde
want nu gaat er weer net dat beetje extra weg wat Ajax zo aantrekkelijk maakt.
Ik weet zeker dat als deze ploeq drie iaar samen blijft dat we de top van
Europa een „poepie kunnen laten ruiken". Maar gelukkig mag iedereen in Neder
land nog zelf beslissen wat het beste voor hem is. De andere jongens die Ajax al
verlaten hebben waren al „kanjers". De jeugd van Ajax nog niet en dat komt ook
wel in uiting in het contract wat Jesper nü bij een topclub krijgt en wat-ie over drie
jaar kan krijgen.
Johan roept hard dat de ontwikkeling van Ajax stil staat sinds hij weg is
-Er is een mindere periode op dit moment, dat wel. Ik denk dat zo'n periode óók
bij het rijpingsproces hoort en dan kom je daar wel overheen. Nee, ik zie het niet
zo somber als Johan, al geloof ik wel dat de ontwikkeling langzamer gaat sinds
Johan naar Feyenoord is. (En dan plotseling furieus:) Het staat toch van geen
kanten; dat shirt om de schouders van een ras-Amsterdammer. Ik kan er nog
15
