Dat Ronald tot nu toe bij Ajax goed speelt mag uit de woorden van voorzitter
Harmsen blijken; hij spreekt namelijk van de beste aankoop van de laatste jaren.
En inderdaad Ronald is gewoon een kei van een voetballer en met zijn twintig
jaar toch ook al aardig geroutineerd. Op de liberoplaats maakt hij zelden fouten;
het zou misschien mooier zijn als hij op het middenveld zou spelen maar de trai
ner beslist nu eenmaal.
We laten nu Ronald aan het woord over zijn carrière, het begin bij Ajax en na
tuurlijk die wedstrijd tegen Groningen. Ronald: ,,lk ben door mijn vader in het
voetbal terecht gekomen; mijn vader speelde betaald voetbal en automatisch ga
je dan van jongsaf aan met hem mee naar het voetbal.
In die tijd mocht je pas met 6 jaar beginnen te voetballen bij een amateurclub.
Mijn vader meldde mij en Erwin tegelijk aan. Erwin was toen zes jaar en ik net
vijf; Erwin mocht dus wel voetballen maar ik niet. Toen heeft mijn vader gezegd
dat ik eerst maar een jaar moest gaan trainen om daarna met voetballen te be
ginnen. Ik heb daar driejaar gespeeld en ben toen naar GRC gegaan want dat
was een club die veel meer deed voor de jeugd. Op mijn zestiende vroeg Gro
ningen of ik daar wou komen voetballen. Ik heb daar een jaar in het c-team
gespeeld en driejaar in het eerste. Nu zit ik dus bij Ajax. Er was ook belangstel
ling van andere ploegen. Eerst kwamen Lokeren en Anderlecht, die wilden een
optie op mij nemen en mij dan kopen als mijn contract bij Groningen afgelopen
zou zijn. Toen belde Ajax dat ze belangstelling hadden. Ik was bijna met Ajax
rond toen PSV belde; Ploegsma wilde met me praten, hij is toen gekomen en
deed me een heel goed aanbod maar de volgende dag heb ik bij Ajax getekend
ondanks het feit dat ik bij PSV meer kon verdienen. Ajax was voor mij de eerste
keus omdat ik denk dat er in Ajax sportief gezien meer toekomst zit dan in PSV.
Tot nu toe heb ik nog geen heimwee gehad naar Groningen. Ik heb het hier, ook
buiten het voetbal om, heel erg naar mijn zin. Je mist soms wel eens de gezel
ligheid van een club als Groningen maar je voetbalt niet voor de gezelligheid
maar om prestaties neer te zetten. Ik kende verschillende jongens van Ajax al
van de verschillende vertegenwoordigende elftallen, in het begin word je altijd
gedold; je komt uit Groningen dus je bent een boertje want voor een Amster
dammer is alles wat van buiten Amsterdam komt een boer, maar ik wist van te
voren dat dat zou gebeuren en dan valt het wel mee. De voorbereiding was
harder dan bij Groningen, op het einde was ik dan ook flink moe. De stemming
in de groep was goed, we wilden gewoon laten zien dat we het ook zonder die
routiniers konden. Tijdens de voorbereiding heb ik veel op het middenveld ge
speeld, de ene keer rechts de andere keer in het midden. Maar Aad vond dat
Felix en ik niet samen op één middenveld konden spelen omdat we allebei het
spel naar ons toe willen trekken, daarom heeft hij mij laatste man gezet. Vind ik
ergens wel jammer want het middenveld trekt mij toch het meest, maar als de
trainer zegt dat ik laatste man sta dan doe ik dat. De uitwedstrijd tegen Olympia-
kos was een hele aparte ervaring. Daar gebeurde echt van alles; ballenjongens
die elkaar bij 1-0 de bal toe gingen gooien, mensen langs de kant die onze ver
zorger tegenhield als hij het veld in wilde gaan en meer van dat soort dingen.
Maar dat we daar verloren hebben, hebben we helemaal aan ons zelf te danken.
Als we die kansen in het begin benut hadden dan hadden we van dia andere
dingen ook geen last gehad. Die wedstrijd tegen Haarlem hebben we ook stom
uit handen gegeven. Tot een kwartier voor tijd speelden we Haarlem weg, onze
verdedigers hadden totaal geen moeite met de aanvallers van Haarlem. Dan
komt dat moment dat wij een penalty moeten hebben, die krijgen we niet en uit
15
