zien. Hoewel daarbij Jong Oranje dan nog een belasting op zich betekent. Krol: „Toch
vind ik spelen voor Jong Oranje zonder meer leuk. Je speelt met een jonge, enthou
siaste groep en dat maakt je een ervaring rijker. Misschien heb je er later wel wat aan".
Voor Krol heeft het meespelen in Jong Oranje mogelijk in de toekomst nog een
dubbele betekenis. Allereerst is er de kans om te kunnen meespelen in de finales
van het Europees kampioenschap voor jeugdlandenteams. Daarbij komt dan nog
het perspectief van de wereldtitelstrijd in 1974 waaraan ook Nederland nu eens
mee hoopt te gaan doen. Krol: „In dit perspectief kan het ook nooit kwaad om eens
tegen een Bulgaarse ploeg gespeeld te hebben".
Er was overigens een beslissingswedstrijd voor nodig om te bepalen welk land door
zou gaan. Na tweemaal een gelijkspel (2-2 in Pleven en 0-0 in Groningen) won Bul
garije de beslissingswedstrijd in Sofia met 2-0 van Jong Oranje. Krol was er in die
twee laatste ontmoetingen niet bij. Hij was wel van de partij in het Nederlands elftal
dat op 3 mei in Rotterdam Peru met 3-0 versloeg. Fadhronc had lang daarvoor al van
zijn vertrouwen in Krol blijk gegeven. Immers, reeds op 17 november '71 maakte Krol
(voor het eerst sinds zes interlands ofwel sinds 11 oktober 70) zijn come-back in
Oranje, dat toen met 0-8 in Eindhoven van Luxemburg won.
Bij de verkiezing tot beste linkervleugelverdediger (in 1-0) kwam Ruud Krol, voor het
derde achtereenvolgende seizoen, als eerste uit de bus: de onbetwiste topper van het
seizoen was ongetwijfeld Ruud Krol. Zelden zal een speler na een beenbreuk zó sterk
teruggekomen zijn als Krol. Na zijn come-back is Krol aanzienlijk rustiger geworden;
het „dartele" uit zijn spel is vrijwel verdwenen. In het afgelopen seizoen ('71- 72)
demonstreert Krol ook meer persoonlijkheid, wat hem zelfs tot aanvoerder van Jong
Oranje maakte. De wat meer sobere Krol van dit moment lijkt in de komende jaren
nauwelijks nog bedreigd te kunnen worden.
Dat laatste bewees Ruud Krol nog eens overduidelijk in zijn eerste Europa-Cupfinale.
Hij gaf Jair, de Braziliaanse aanvaller van Inter Milaan, geen schijn van kans. Krol had
hem geheel in bedwang. Ajax won zoals bekend met 2-0 door twee treffers van Johan
Cruyff. Voor rust al was Ajax veel sterker geweest, had het veel beter gevoetbald dan
de Italianen en had het ook veel meer kansen gehad, maar had het niet gescoord
Krol was er met een prachtig schot tegen de paal een keer dicht bij. De show in de
Rotterdamse Kuip en de triomf op Inter Milan besloten het seizoen 1971-1972. Maar
Ajax was nog lang niet verzadigd. Dat werd enkele maanden later al bewezen.
Wordt vervolgd.
Deze aflevering werd mogelijk gemaakt door het overnemen van een aantal pas
sages uit de volgende artikelen:
Terugblik op een kostbare beenbreuk (Eddy Poelman -1-0, september 1971), Ruud
Krol: een voorbeeld voor Jong Oranje (Eddy Poelman -1-0, april 1972), 1-0, juni 1972,
Neerland voetbal, juni 1972.
HANS
