van Nederlandse woorden in het Bulgaars ge
schreven zijn ARKC (AJAX); PECTOPAHT (res
taurant) en CO0UR (Sofia). De "R" moet ove
rigens wel in spiegelschrift geschreven worden,
maar dat gaat met een Westerse schrijfmachine
niet
Nadat we bezit hadden genomen van onze ka
mer, zijn we de omgeving van het hotel gaan
verkennen. Het hotel was gelegen aan een
groot plein, het Narodno Sabranije Plein, met
aan de overkant een prachtige kerk, die ge
bouwd was van 1904 tot 1912. Er waren erg wei
nig mensen op straat, maar de mensen die er
waren, waren erg bedrijvig de straten aan het
schoon spuiten. Dat schijnt men iedere avond
te doen. Dat zou men in Nederland ook wel-
eens kunnen doen: Alle straten brandschoon en
de werkloosheid opgelost!
Diezelfde avond hebben we ook nog het Vasil-
levski-stadion bezichtigd, en onderweg daar
naar toe al een beetje ondervonden, wat voor
een streng regiem er in die Oostbloklanden
heerst. Een man hield ons namelijk aan en
vroeg ons of we geld wilden wisselen. We wa
ren er echter niet zo happig op, omdat we nog
niet "officieel" gewisseld hadden en zodoende
ook nog niet konden weten of hij ons niet zo
maar wat in de handen zou duwen. Bovendien
is het wisselen van geld op straat ten strengste
verboden. Terwijl de man met ons stond te pra
ten, stopte er een politieauto en de agenten
vroegen de Bulgaar wat hij ons te zeggen had,
waarop de Sofioot zei, dat hij ons de weg naar
het stadion wees, omdat we dat alvast wilden
zien. Veel geloofden die agenten er niet van,
maar ze reden verder. We liepen rond het sta
dion en gingen toen terug naar het hotel. We
waren nog niet bij het stadion weg, of daar
liep gelijk zo'n soort Vopo met een zaklan
taarn de omgeving af te zoeken I
De volgende dag maakten we een rondrit door
de stad met o.a. een bezoek aan de kerk,
waarover ik het al zoëven had, met prachtige
wand- en plafondschilderingen en ikonen. Op
één van de schilderingen op het plafond stond
God met het Jezus-kind afgebeeld. De wijdge-
spreide armen van God hadden een spanwijdte
van A\ meter. Fotograferen was in de kerk ver
boden, daarom heb ik me aan de uitgang een
foto- en een diaserie aangeschaft. Bovendien
nog een crucifix aan een kettinkje.
Voor we de kerk ingingen, kon ik de verleiding
niet weerstaan op straat wat Nederlands geld
voor Bulgaars in te wisselen. Als je bedenkt
dat men volgens de officiële wisselkoers voor
100 gulden slechts 38 Lewa en er op straat
zeker 100 voor krijgt, nou dan wil je wel een
flink risico lopen. Dat geld wisselen is name
lijk ten strengste verboden, zowel voor de Bul
garen als voor de toeristen. De Bulgaren wil
len echter dolgraag westers geld hebben, om
dat ze daarmee in de zgnAmerikaanse dollar
shops dingen kunnen kopen, die ze in hun
eigen winkels niet hebben, zoals T.V.'s,
radio's, stereo-apparatuur, film- fotoappa
ratuur, tapijten enz.
Na de rondrit door de stad, tijdens welke ik
ook nog enkele verboden foto's gemaakt heb
van een kranslegging bij een monument en we
een ruine van een oude Romeinse kerk bezoch
ten, zijn we met de bus de bergen buiten
Sofia ingereden om daar te gaan eten in een
prachtig gelegen restaurant, vanwaar men te
vens een prachtig uitzicht over de stad Sofia
had. Het voorgerecht bestond uit diverse
groenten, zoals paprika, tomaten, sla, erwten
en worteltjes met daaroverheen geraspte scha
pekaas. De meesten van ons vonden het niet
lekker of begonnen er niet eens aan onder het
motto van: Wat de boer niet kent, dat vreet ie
niet. Ikzelf had er echter weinig moeite mee
onder het andere bekende motto van: Honger
maakt rauwe bonen zoet. Daarna kregen we
rundvlees met frites en groente. Dat had wel
gesmaakt, ware het niet, dat de Bulgaren de
vreemde gewoonte hebben hun eten wel te ko
ken, te bakken en te braden, maar daarna
koud te laten worden, om de doodeenvoudige
reden dat het warm niet zou smaken.
Onze gidse waarschuwde ons nog, dat men bij
het drinken van een pilsje nooit tegen een
Bulgaar "proost" moest zeggen en ook niet het
Duitse "zum Wohl", want deze woorden zou
den in het Bulgaars de betekenis hebben van
respectievelijk "domkop" en "ossestal". Deze
eerste verworven kennis van de Bulgaarse taal
hebben we voor, tijdens en na de voetbalwed
strijd nog veelvuldig gebruikt om aan te geven
hoe we over "Levski" dachten. Eerst geloof
den we het eigenlijk niet dat "proost" "dom
kop" betekende, maar toen we op straat een
meisje aanhielden en "proost" tegen haar zei
den en ze daarop nou niet bepaald vriendelijk
terugdeed, wisten we dat onze gidse gelijk
had
Na het eten zijn we weer teruggegaan naar
het hotel Nadat we ons even opgefrist had
den, zijn we nog even de stad ingegaan om
souvenirs te kopen, overal natuurlijk nageke
ken door Bulgaren, die nou eenmaal geen mal
lemoer gewend zijn, laat staan Ajax-supporters
11
