terug naar huis, en omdat het nogal koud was,
deed ze haar handen diep in de jaszakken.
Maar wie schetst haar schrik, toen ze opeens
een vreselijk geloei als van een scheepshoorn
hoorde. Wat had ze gedaan? Ze had, toen ze
haar handen in de zakken deed, de knop van
de gastoeter ingedrukt! Niet alleen zij schrok,
maar ook de buurvrouw die net met haar drie
honden aan het wandelen was. Die beesten
schrokken zich ook te pletter en sprongen ge
lijk tegen Ma op. Bestuurders van auto's keken
ook verschrikt op en Ma wist niet hoe snel ze
binnen moest komen, ze schaamde zich. (Jan
had de gastoeter niet meegenomen vanwege het
explosiegevaar in het vliegtuig; achteraf bleek
dat de naam luchttoeter beter op zijn plaats
was geweest en dat we hem wel mee hadden
kunnen nemen)
De wachttijd op Schiphol hebben we gedood
door het museum Aviodome te bezoeken, te
kaarten en gewoon wat heen en weer te lopen.
De bagage hadden we in een kluis gedaan, be
halve mijn fototoestel. Jammer genoeg had ik
vergeten er een filmpje in te doen, maar daar
kwam ik in het museum pas achter.
Om half vier was er nog geen gunstig bericht
omtrent het vertrek van het vliegtuig aan de
balie van Neckerman. Om vier uur eindelijk
wel De spelers en het bestuur van Ajax en de
pers waren toen inmiddels gearriveerd. De ove
rige supporters waren al eerder aangekomen.
We kregen onze tickets en konden aan de
Martinair-balie onze bagage afgeven en kre
gen daar ook onze instapkaart. Na de pascon
trole gingen we de tax-free shop in om daar de
nodige maatregelen te treffen om voor de in
wendige alcoholist te zorgen. Ik moet zeggen
dat de stewardessen in het vliegtuig daaraan
ook hun steentje hebben bijgedragen.
Vijf over zes was het toen we van Amsterdam-
Airport opstegen. In het vliegtuig hebben we
het horloge maar een uur vooruitgezet om al
vast aan de Bulgaarse tijd te kunnen wennen.
We kregen onderweg volop te eten en te drin
ken. Broodjes kaas, ros en ham en bier, limo
nade, cognac, teveel om op te noemen. Jam
mer dat het donker was, want buiten zag je nu
niet zo gek veel, zeker niet boven Nederland
en West-Duitsland, vanwege de mist. Toen we
op het vliegveld van Sofia landden, stonden er
nogal wat agenten. Maar in de aankomsthal
stonden nog meer werksters en handtekeningen
en souvenirjagers
Omdat schudden met je hoofd in Bulgarije "ja"
betekent en knikken "nee", wat ons overigens
pas in de bus van het vliegveld naar het hotel
"Officieel programma"
De C is bijvoorbeeld een S, de 0 een F, de B
een V, de N in spiegelschrift een I en nog
veel meer voor ons ongebruikelijke letters wor
den daar gehanteerd. Enkele leuke voorbeelden
verteld werd, leverde het nogal wat misver
standen op toen ik op de vraag van souvenir
jagertjes: "Change? Change?" op het laatst
nee moest schudden, omdat ik door m'n jaszak-
voorraad stickers heen was.
In de bus werden we geconfronteerd met onze
reisleidsters Gloria, een Nederlandse die met
een Bulgaar getrouwd was en sinds twee jaar
in Bulgarije woonde en Jonaja (voor ons Joke),
een Bulgaars meisje dat Duits sprak met de be
kende Oosteuropese "ch" in plaats van de "h".
Toen ze zich aan ons voorstelde, zei ze dat ze
26 was en "noch zu chaben". De weg van het
vliegveld naar de stad was vlak, het leek zelfs
wel een Hollands landschap, zeker toen we de
buitenwijken van Sofia binnenkwamen: Allemaal
maal flats! We werden met de bus naar "Grand
Hotel Sofia" gebracht. Een immens groot hotel
met zeker 200 bedden en een van de weinige
gebouwen in Sofia waar iets in Romeins schrift
op stond. Overal elders werd namelijk het cy
rillische schrift gebruikt.
10