terug naar huis, en omdat het nogal koud was, deed ze haar handen diep in de jaszakken. Maar wie schetst haar schrik, toen ze opeens een vreselijk geloei als van een scheepshoorn hoorde. Wat had ze gedaan? Ze had, toen ze haar handen in de zakken deed, de knop van de gastoeter ingedrukt! Niet alleen zij schrok, maar ook de buurvrouw die net met haar drie honden aan het wandelen was. Die beesten schrokken zich ook te pletter en sprongen ge lijk tegen Ma op. Bestuurders van auto's keken ook verschrikt op en Ma wist niet hoe snel ze binnen moest komen, ze schaamde zich. (Jan had de gastoeter niet meegenomen vanwege het explosiegevaar in het vliegtuig; achteraf bleek dat de naam luchttoeter beter op zijn plaats was geweest en dat we hem wel mee hadden kunnen nemen) De wachttijd op Schiphol hebben we gedood door het museum Aviodome te bezoeken, te kaarten en gewoon wat heen en weer te lopen. De bagage hadden we in een kluis gedaan, be halve mijn fototoestel. Jammer genoeg had ik vergeten er een filmpje in te doen, maar daar kwam ik in het museum pas achter. Om half vier was er nog geen gunstig bericht omtrent het vertrek van het vliegtuig aan de balie van Neckerman. Om vier uur eindelijk wel De spelers en het bestuur van Ajax en de pers waren toen inmiddels gearriveerd. De ove rige supporters waren al eerder aangekomen. We kregen onze tickets en konden aan de Martinair-balie onze bagage afgeven en kre gen daar ook onze instapkaart. Na de pascon trole gingen we de tax-free shop in om daar de nodige maatregelen te treffen om voor de in wendige alcoholist te zorgen. Ik moet zeggen dat de stewardessen in het vliegtuig daaraan ook hun steentje hebben bijgedragen. Vijf over zes was het toen we van Amsterdam- Airport opstegen. In het vliegtuig hebben we het horloge maar een uur vooruitgezet om al vast aan de Bulgaarse tijd te kunnen wennen. We kregen onderweg volop te eten en te drin ken. Broodjes kaas, ros en ham en bier, limo nade, cognac, teveel om op te noemen. Jam mer dat het donker was, want buiten zag je nu niet zo gek veel, zeker niet boven Nederland en West-Duitsland, vanwege de mist. Toen we op het vliegveld van Sofia landden, stonden er nogal wat agenten. Maar in de aankomsthal stonden nog meer werksters en handtekeningen en souvenirjagers Omdat schudden met je hoofd in Bulgarije "ja" betekent en knikken "nee", wat ons overigens pas in de bus van het vliegveld naar het hotel "Officieel programma" De C is bijvoorbeeld een S, de 0 een F, de B een V, de N in spiegelschrift een I en nog veel meer voor ons ongebruikelijke letters wor den daar gehanteerd. Enkele leuke voorbeelden verteld werd, leverde het nogal wat misver standen op toen ik op de vraag van souvenir jagertjes: "Change? Change?" op het laatst nee moest schudden, omdat ik door m'n jaszak- voorraad stickers heen was. In de bus werden we geconfronteerd met onze reisleidsters Gloria, een Nederlandse die met een Bulgaar getrouwd was en sinds twee jaar in Bulgarije woonde en Jonaja (voor ons Joke), een Bulgaars meisje dat Duits sprak met de be kende Oosteuropese "ch" in plaats van de "h". Toen ze zich aan ons voorstelde, zei ze dat ze 26 was en "noch zu chaben". De weg van het vliegveld naar de stad was vlak, het leek zelfs wel een Hollands landschap, zeker toen we de buitenwijken van Sofia binnenkwamen: Allemaal maal flats! We werden met de bus naar "Grand Hotel Sofia" gebracht. Een immens groot hotel met zeker 200 bedden en een van de weinige gebouwen in Sofia waar iets in Romeins schrift op stond. Overal elders werd namelijk het cy rillische schrift gebruikt. 10

AJAX ARCHIEF

Clubblad De Ajacied (1997-2009) | 1977 | | pagina 12