ajaxlife
PORTRET Q
Het oplaaiende titelverlangen van Klaas Jan Huntelaar
Klaas Jan Huntelaar is eindelijk kampioen.
Een portret van het jongetje van 35.
Woensdagavond 15 mei 2019. In
stadion De Vijverberg in Doetin-
chem is het feest. Niet omdat de
lokale club zich heeft gered van
degradatie, maar omdat Ajax er
officieel kampioen van Nederland
is geworden.
Het moet een uur of half tien
zijn wanneer een jongetje van een
jaar of elf het mooiste moment van
zijn prille leven beleeft. Het kerel
tje draagt een shirt met daarop
het logo van De Graafschap. Hij
wordt iets boven de massa uit
getild. In zijn handen klemt hij
een Ajaxshirt. Niet eentje uit de
fanshop, dit is het nieuwe uitshirt,
voor het eerst gedragen in de juist
beëindigde wedstrijd. Het jonge
tje toont het als ware het een tro
fee. Dat is het ook voor hem. Hij is
er helemaal van ondersteboven
dat juist hij, een klein jongetje uit
de Achterhoek, dat shirt in han
den heeft gekregen van zijn idool.
Hij toont het van voren, draait
het dan om, zodat we zien dat het
shirt aan Klaas Jan Huntelaar toe
behoorde. Nu is het shirt van dat
jongetje. Zijn oprechte zuivere
Achterhoekse lach wordt vanuit
een diep en teer besef vervangen
door betraande emotie. Wat is hem
overkomen? Hij weet dat het echt
is, want hij voelt de stof die voch
tig is van Huntelaars zweet, maar
het blijft een droommoment. Het
kampioensshirt van Klaas Jan Hun-
telaar: het is van hem, van hem, van
hém!
Pakweg 25 jaar geleden had
Huntelaar dat jongetje zelf kunnen
zijn geweest. Zo'n oprecht en zui
ver voetbaljongetje dat zo zijn ido
len heeft en opeens bedeeld wordt
met de magie van het moment.
Wie iets van Huntelaar weet,
weet dat hij uit de Achterhoek
komt; geboren in Drempt, opge
groeid in Hummelo. Wie iets van
Nederland weet, kent de Achter
hoek als natuurrijk gebied: bosga-
ges, weidse blikken over vlak land,
kleine woongemeenschappen,
ogenschijnlijk stug, eigenzinnig,
karaktervol volk. Uiterlijk vertoon
doet er een stuk minder toe dan
innerlijke kwaliteit.
Eerzuchtig
Vanuit de Achterhoek maakte de
van voetbal bezeten Huntelaar zijn
stappen in de wereld. Meer dan
natuurlijke aanleg was het zijn
eerzuchtige karakter dat hem naar
de voetbaltop bracht. Ambitieus
maakte hij een droom waar: voet
ballen voor zijn favoriete club, Ajax.
Als klein jongetje koesterde
hij een Ajaxshirt. Jaargang 1995,
waarin de grote heldengroep niet
alleen Europa, maar ook de sympa
thie van jongens en meisjes in heel
het land veroverde. Huntelaar was
één van hen.
In 2009 verliet hij Ajax, zon
der landstitel. Het klinkt wellicht
vreemd in het commercievoetbal,
maar het is wel heel erg des Hun-
telaars dat de club niet uit zijn hart
verdween. De sentimentele binding
en zijn titelwens verankerden zich
bij zijn terugkeer in 2017. Het in alle
facetten belangrijk zijn voor het
elftal, het meehelpen kampioen te
worden, werd zijn missie.
En die missie is nu geslaagd. Het
landskampioenschap 2018/2019 is
in hoge mate ook Huntelaars kam
pioenschap. De spits kende zijn
plek binnen de selectie, wist de
hiërarchie en de opdracht: een sco
rend aandeel wanneer daarom werd
gevraagd en daar waar het kon je
nuttig maken binnen de groepsdy
namiek.
Onderschat de moeilijkheids -
factor niet. Ben je gezegend met
het verbeten winnaarskarakter van
Huntelaar, dan valt het, ondanks
alle duidelijkheid van afspraken,
niet mee standaard plaats te nemen
op de bank. Dan valt het waarach
tig niet mee om de trainingsarbeid
zonder beloning te verrichten. Dan
valt het niet mee je dag-in, dag-uit
op te laden om het team constant
naar optimale scherpte te voeren.
Dan valt het helemaal niet mee om
na een wedstrijd zonder speelmi
nuten huiswaarts te rijden.
Dat alles kost meer mentale
kracht dan iemand zich kan voor
stellen.
Goudklompjes
Maar zo fabelachtig mooi is het om
te scoren, veel te scoren. Weten dat
die goals als goudklompjes wegen
op het eindresultaat. Wat een vol
doening geeft het besef dat je het
elftal impulsen, kwaliteits- en
energie-injecties geeft. Er waren
momenten waarin geluk en obses
sie elkaar in de armen vlogen. Er
waren gektemomenten waarin de
obsessie buiten zijn oevers trad.
Kijk hoe getergd hij het uitduel
met FC Groningen besliste en in
de thuiswedstrijd tegen FC Utrecht
de 1-0-achterstand ongedaan
maakte. Het móet, het zal!
Het kwam voort uit dat diepe
onafgebroken oplaaiende titelver-
langen. Hij maakte ze, aldoor en op
elk podium: goals die de wedstrijd
openbraken of omdraaiden, doel
punten die beslissend bleken. Hoe
zielvullend voldoening gevend is
uiteindelijk de wetenschap bepa
lend te zijn voor het resultaat.
Kampioen! Blij als een jongetje,
eindelijk kampioen.
Ik meen de voetballer-mens
zodanig te kennen om te weten
dat Huntelaar op 15 mei 2019, tij
dens de kroontocht van Ajax op De
Vijverberg, daar midden in de
Achterhoek, zeer, zeer graag had
willen scoren. Juist daar. Het
hoefde niet eens een beslissende
of baanbrekende goal te zijn, maar
gewoon één doelpuntje.
De honger was immers niet
te stillen en de locatie op simpele
gronden magisch. Het gebeurde
niet, zijn zwaarwegende tref
fers hadden genoeg betekend.
En dus was het aanreiken van
zijn wedstrijdshirt aan een klein
Achterhoeks jongetje met een De
Graafschap T-shirt om zijn bast
het perfecte gebaar om geluk
te voelen, geluk te geven, geluk
te delen.
Meer dan natuurlijke aanleg was het zijn eerzuchtige
karakter dat Huntelaar naar de voetbaltop bracht
31-05-2019
Het móet,
het zal!
Door David Endt
