ajaxlife VERGETEN SEIZOEN bzmüdibhshs Het vergeten successeizoen 1978/1979: gelatenheid na de dubbel Over de 'gouden' jaren van Ajax worden boeken vol geschreven. Het eveneens succesvolle seizoen 1978/1979 is juist in vergetel heid geraakt. Tot nu. In het laatste deel: een kopje koude thee na het winnen van de dubbel. Op 4 juni 1979 gaat bij Ajax de vlag uit, want het kampioenschap van Nederland is binnen. Met het ver overen van de KNVB-beker, vier dagen eerder, komt daarmee de dubbel tot stand. Reden tot veel vreugde, zou je zeggen, en vreugde is er uiteraard wel, zeker bij de supporters die na afloop van de wedstrijd het veld van De Meer bestormen en de spelers op de schouders nemen. Toch ligt er een merkwaardig laagje gelatenheid over het eindresultaat, iets waar je je heden ten dage niets bij kunt voorstellen. In de voorlaatste competitieronde, de thuiswedstrijd tegen AZ'67, kan Ajax het landskampioenschap vei ligstellen en een gelijkspel is daar voor genoeg. 23.000 toeschouwers zorgen op deze zwoele maandag avond voor een fijne ambiance, maar zoals dat wel meer gaat bij kampioenschappen, is het spel niet van hoge kwaliteit. Ajax en AZ staan elkaar naar het leven en de voorgaande con frontatie is daar mede debet aan; in Alkmaar werd flink agressief gespeeld, met Ajax in de opval lende rol van grootste agressor. AZ is absoluut niet van plan om Ajax in Amsterdam vrije doorloop te ver schaffen. AZ-trainer Georg Kessler hamert vooraf in de kleedkamer op hardheid en inzet. De huid zo duur mogelijk verkopen, de tegenstan der uit het spel halen, is zijn bood- schap, die gehoor krijgt bij zijn spelers. Interessant is het duel binnen de wedstrijd, tussen de linksach ter van AZ, Hugo Hovenkamp, en Ajax' rechtsbuiten Tshen-la Ling. In Alkmaar maakte de in topvorm verkerende Ling zijn tegenstander belachelijk en die is dat niet verge ten: de rollen zijn omgedraaid en de felle Hovenkamp speelt de Ajacied uit de wedstrijd. Nervositeit In de 35e minuut slaat de schrik om het Amsterdamse hart, want spits Kees Kist heeft de bezoekers op voorsprong gebracht. Nerveus tracht Ajax orde op zaken te stel len, maar de meeste spelers zijn of uit vorm of worden door nervositeit geteisterd. De enige Ajaxspeler die op niveau speelt, is captain Ruud Krol. De wedstrijd vordert, Hans de Koning, doelman van AZ, wordt amper getest en de wedstrijd lijkt in mineur te gaan eindigen. Ajax ontsnapt twee keer aan een grotere achterstand: eerst als Kist doelman Schrijvers passeert maar zijn inzet op miraculeuze wijze van de doellijn gekopt ziet door Wim Meutstege, en even later wanneer Roger Schou- wenaar een opgelegde mogelijkheid om zeep helpt. Maar daar is dan, vijf minuten voor het slotsignaal van arbiter Egbert Mulder, opeens de gelijkmaker: een voorzet van de linkerkant, Ray Clarke loopt weg bij zijn directe tegenstander en ver lengt karakteristiek koppend de bal naar de verre hoek. Het is competitiedoelpunt num mer 25 voor de Engelsman die, ondanks een als matig gekwali ficeerde techniek en veel kritiek van binnenuit, een favoriet van de supporters is. Feest op de tribunes, feest op het veld. De 1-1-uitslag maakt Ajax definitief kampioen van Nederland, want de voorsprong op achtervolger Feyenoord bedraagt drie punten (in de tijd waar een overwinning twee punten oplevert). Dat er na de viering op de gras mat in de kleedkamer geen cham pagne klaarstaat om de triomf te besprenkelen, zegt veel over de staat waarin de club verkeert. Met een kopje koude thee wordt in de beschermde omgeving de titel gevierd; uitbundig wordt de stem ming niet. Wanneer Krol buiten de kleedkamer door het journaille wordt opgewacht voor zijn com mentaar op het kampioenschap klinkt het zuur: "Gezien alle pijn lijke gebeurtenissen van de laatste tijd zal ik dit kampioenschap niet snel vergeten." De opmerking is op zich ook pijnlijk, niet passend bij hoe een kampioenschap ervaren moet wor den. Dekmantel Vreemd is Krols uitlating echter niet. Hoe knap het behalen van de dubbel ook is, onderweg naar de eindstreep zitten er in de vorm van conflictjes, communicatiege brek en persoonlijke frustratie veel rafelranden aan de club. Achteraf beschouwd maakt dat de dubbele triomf tot een half wonder. Een negatieve rode draad is de weerstand jegens de coach die het bestuur gaandeweg het seizoen vrij onverbloemd laat merken. Cor Brom wordt op meerdere momenten tot de orde geroepen. Vaak onder het mom van 'gebrek aan discipline binnen het elftal', maar dat is een dekman tel voor het veronderstelde gebrek aan coachkwaliteit van de trainer. Met Brom wordt ook de in de zomer van 1978 door hem gewenste en gekregen spits Clarke bekriti seerd. Er zou een 'waslijst' bestaan met aanmerkingen op de trainer die nog een verbintenis tot 1981 heeft. De houding van het (onervaren) bestuur zorgt voor een constante onrust binnen de gelederen en plaatst Brom in een merkwaardig geestelijk isolement. In de ultieme slotfase van het seizoen legt het Ajaxbestuur zich een spreekverbod op, om te voorkomen dat er in de cruciale fase van het seizoen olie op het vuur zou worden gegooid, met als mogelijk gevolg het in de waag schaal stellen van het kampioen schap. Vijf dagen na de katterige kam pioenswedstrijd sluit Ajax het sei zoen toch in gepaste stijl af. FC Twente, eerder tegenstander in de bekerfinale, wordt in De Meer met 8-1 verpletterd. Het voetbal is oogstrelend en Clarke maakt zijn 26e en laatste goal van het seizoen, waarmee hij topscorer van de ere divisie wordt. Negenduizend toe schouwers zijn getuigen van het doelpuntenfestijn dat het slotak koord is van een even succesvol als bizar seizoen 1978/1979. De titel wordt in de beschermde omgeving gevierd; uitbundig wordt de stemming niet 24-05-2019 Ray Clarke gaat na het winnen van het kampioenschap op de schouders van de fans, die de dubbel vreugdevoller vieren dan de spelers. Landskampioen zonder champagne Door David Endt

AJAX ARCHIEF

Ajax Life (vanaf 1994) | 2019 | | pagina 21