ajaxlife
VERGETEN SEIZOEN
bzmüdibhshs
Het vergeten successeizoen 1978/1979: gelatenheid na de dubbel
Over de 'gouden' jaren van Ajax worden boeken vol geschreven.
Het eveneens succesvolle seizoen 1978/1979 is juist in vergetel
heid geraakt. Tot nu. In het laatste deel: een kopje koude thee na
het winnen van de dubbel.
Op 4 juni 1979 gaat bij Ajax de vlag
uit, want het kampioenschap van
Nederland is binnen. Met het ver
overen van de KNVB-beker, vier
dagen eerder, komt daarmee de
dubbel tot stand. Reden tot veel
vreugde, zou je zeggen, en vreugde
is er uiteraard wel, zeker bij de
supporters die na afloop van de
wedstrijd het veld van De Meer
bestormen en de spelers op de
schouders nemen. Toch ligt er een
merkwaardig laagje gelatenheid
over het eindresultaat, iets waar
je je heden ten dage niets bij kunt
voorstellen.
In de voorlaatste competitieronde,
de thuiswedstrijd tegen AZ'67, kan
Ajax het landskampioenschap vei
ligstellen en een gelijkspel is daar
voor genoeg. 23.000 toeschouwers
zorgen op deze zwoele maandag
avond voor een fijne ambiance,
maar zoals dat wel meer gaat bij
kampioenschappen, is het spel niet
van hoge kwaliteit.
Ajax en AZ staan elkaar naar
het leven en de voorgaande con
frontatie is daar mede debet aan;
in Alkmaar werd flink agressief
gespeeld, met Ajax in de opval
lende rol van grootste agressor. AZ
is absoluut niet van plan om Ajax in
Amsterdam vrije doorloop te ver
schaffen. AZ-trainer Georg Kessler
hamert vooraf in de kleedkamer op
hardheid en inzet. De huid zo duur
mogelijk verkopen, de tegenstan
der uit het spel halen, is zijn bood-
schap, die gehoor krijgt bij zijn
spelers.
Interessant is het duel binnen
de wedstrijd, tussen de linksach
ter van AZ, Hugo Hovenkamp, en
Ajax' rechtsbuiten Tshen-la Ling.
In Alkmaar maakte de in topvorm
verkerende Ling zijn tegenstander
belachelijk en die is dat niet verge
ten: de rollen zijn omgedraaid en de
felle Hovenkamp speelt de Ajacied
uit de wedstrijd.
Nervositeit
In de 35e minuut slaat de schrik
om het Amsterdamse hart, want
spits Kees Kist heeft de bezoekers
op voorsprong gebracht. Nerveus
tracht Ajax orde op zaken te stel
len, maar de meeste spelers zijn of
uit vorm of worden door nervositeit
geteisterd. De enige Ajaxspeler die
op niveau speelt, is captain Ruud
Krol.
De wedstrijd vordert, Hans de
Koning, doelman van AZ, wordt
amper getest en de wedstrijd lijkt
in mineur te gaan eindigen. Ajax
ontsnapt twee keer aan een grotere
achterstand: eerst als Kist doelman
Schrijvers passeert maar zijn inzet
op miraculeuze wijze van de doellijn
gekopt ziet door Wim Meutstege, en
even later wanneer Roger Schou-
wenaar een opgelegde mogelijkheid
om zeep helpt. Maar daar is dan,
vijf minuten voor het slotsignaal
van arbiter Egbert Mulder, opeens
de gelijkmaker: een voorzet van de
linkerkant, Ray Clarke loopt weg bij
zijn directe tegenstander en ver
lengt karakteristiek koppend de bal
naar de verre hoek.
Het is competitiedoelpunt num
mer 25 voor de Engelsman die,
ondanks een als matig gekwali
ficeerde techniek en veel kritiek
van binnenuit, een favoriet van de
supporters is. Feest op de tribunes,
feest op het veld. De 1-1-uitslag
maakt Ajax definitief kampioen van
Nederland, want de voorsprong op
achtervolger Feyenoord bedraagt
drie punten (in de tijd waar een
overwinning twee punten oplevert).
Dat er na de viering op de gras
mat in de kleedkamer geen cham
pagne klaarstaat om de triomf te
besprenkelen, zegt veel over de
staat waarin de club verkeert. Met
een kopje koude thee wordt in de
beschermde omgeving de titel
gevierd; uitbundig wordt de stem
ming niet. Wanneer Krol buiten
de kleedkamer door het journaille
wordt opgewacht voor zijn com
mentaar op het kampioenschap
klinkt het zuur: "Gezien alle pijn
lijke gebeurtenissen van de laatste
tijd zal ik dit kampioenschap niet
snel vergeten."
De opmerking is op zich ook
pijnlijk, niet passend bij hoe een
kampioenschap ervaren moet wor
den.
Dekmantel
Vreemd is Krols uitlating echter
niet. Hoe knap het behalen van
de dubbel ook is, onderweg naar
de eindstreep zitten er in de vorm
van conflictjes, communicatiege
brek en persoonlijke frustratie veel
rafelranden aan de club. Achteraf
beschouwd maakt dat de dubbele
triomf tot een half wonder.
Een negatieve rode draad is de
weerstand jegens de coach die het
bestuur gaandeweg het seizoen vrij
onverbloemd laat merken. Cor Brom
wordt op meerdere momenten tot de
orde geroepen. Vaak onder het mom
van 'gebrek aan discipline binnen
het elftal', maar dat is een dekman
tel voor het veronderstelde gebrek
aan coachkwaliteit van de trainer.
Met Brom wordt ook de in de
zomer van 1978 door hem gewenste
en gekregen spits Clarke bekriti
seerd. Er zou een 'waslijst' bestaan
met aanmerkingen op de trainer die
nog een verbintenis tot 1981 heeft.
De houding van het (onervaren)
bestuur zorgt voor een constante
onrust binnen de gelederen en
plaatst Brom in een merkwaardig
geestelijk isolement. In de ultieme
slotfase van het seizoen legt het
Ajaxbestuur zich een spreekverbod
op, om te voorkomen dat er in de
cruciale fase van het seizoen olie op
het vuur zou worden gegooid, met
als mogelijk gevolg het in de waag
schaal stellen van het kampioen
schap.
Vijf dagen na de katterige kam
pioenswedstrijd sluit Ajax het sei
zoen toch in gepaste stijl af. FC
Twente, eerder tegenstander in
de bekerfinale, wordt in De Meer
met 8-1 verpletterd. Het voetbal is
oogstrelend en Clarke maakt zijn
26e en laatste goal van het seizoen,
waarmee hij topscorer van de ere
divisie wordt. Negenduizend toe
schouwers zijn getuigen van het
doelpuntenfestijn dat het slotak
koord is van een even succesvol als
bizar seizoen 1978/1979.
De titel wordt in de beschermde omgeving gevierd;
uitbundig wordt de stemming niet
24-05-2019
Ray Clarke gaat na het winnen van het kampioenschap op de schouders van de fans, die de dubbel vreugdevoller vieren dan de spelers.
Landskampioen
zonder champagne
Door David Endt