ajaxlife
INTERVIEW 11
19-10-2018 XX
Ondanks die hoogtepunten en
loftuitingen van grootheden als
Johan Cruijff en Eusébio wist Dani
in vier jaar Ajax geen vaste basis
plaats te veroveren. "Ajax had in
het begin een topteam. Ik vond het
geen schande dat ik weinig speelde.
In mijn laatste jaar onder Co Adri-
aanse moest ik naar het tweede en
kampte ik met een knieblessure.
Op de achtergrond sluimerde toen
al de interesse van Benfica. Ik had
nog een contract voor een seizoen,
maar vertrok. Zonder die blessure
was ik bij Ajax gebleven."
Boetepot
Dat Dani zich vaak amuseerde in
het Amsterdamse nachtleven hielp
hem niet op sportief vlak. Zo vulde
de Portugees naar eigen zeggen het
merendeel van een boetepot die
aan het eind van het seizoen zo'n
zeventigduizend gulden bedroeg.
"Daar betaalden ze toen voor het
teamuitje een paar helikopter-
vluchten van."
Als hij hoort dat zijn oude
ploeggenoot Richard Witschge
een boek op de markt brengt (zie
pagina 15), reageert Dani vrolijk
verbaasd. "Dan heb ik ook nog
een verhaal. Tijdens een trai
ningskamp in Zuid-Afrika hadden
Benni, Richard en ik wat gedron
ken. Op weg naar het hotel zat ik
op de motorkap. Vraag me niet
waarom. Opeens remde de auto en
ik vloog zo van de motorkap af door
de lucht en belandde op de straat.
Richard vertelde me daarna wel
tien keer dat hij dacht dat ik er was
geweest," grapt de Portugees.
Ach ja, Amsterdam. De ver
leidingen buiten de lijn bleken
onweerstaanbaar. "Vaak over
kwam het me gewoon als ik in
een nachtclub stond. Ik vroeg me
vaak af: leef ik mijn leven zoals
ik het wil of word ik geleefd door
het leven zelf. Het was absurd. Na
iedere training stonden er vijftig
meisjes te wachten op een hand
tekening. De een nog mooier dan
de ander. En ik woonde op mezelf
op tien minuten van het centrum.
Als je dan niet speelt, ga je er lekker
van genieten."
Spijt
Dani kent de verhalen dat hij ver
gelijkbare kwaliteiten had als Cris-
tiano Ronaldo op die leeftijd. "Ik
was niet gemotiveerd genoeg om
de beste speler ter wereld te willen
worden. Iedereen vertelde me dat
ik het in me had, maar zelf besefte
ik het niet. Na het jeugd-WK in
Qatar werd ik vergeleken met
Diego Maradona. Dat hoorde ik
vijf jaar geleden tijdens een eten-
tje met mijn oude coach. Ik zei dat
hij gek was. Als hij me dat toen had
verteld, had ik het ook niet geloofd.
Het had me niet veranderd. Niets
kon me in die tijd veranderen."
Spijt van zijn keuzes heeft hij
niet. "Ik was jong en keek anders
naar het leven. Het moest natuur
lijk wel een keer stoppen. Het werd
tijd om serieus over het leven na te
gaan denken. Als voetballer dacht
ik niet na en had ik weinig rust.
Tenzij ik sliep. En dat was niet vaak
het geval, haha."
Dani zegt serieuzer te zijn
geworden. Zijn wilde haren is hij
kwijt en negen jaar geleden stapte
hij in het huwelijksbootje. "Ik heb
bovendien twee mooie dochters
van zeven en drie, ben financieel
onafhankelijk en investeer in vast
goed. Ik wil mijn gezin een mooie
toekomst bieden."
Het contrast met zijn verle
den is ongekend groot. "Ik zie veel
profs die vroeg trouwen en daarna
alsnog scheiden. Bij mij was het
andersom. Een vaste relatie op
jonge leeftijd is goed, maar dan
moet je elkaar wel trouw blijven.
Dat hield ik mezelf altijd voor.
Vreemdgaan is niet netjes en als
voetballer ben je toch vaak op pad."
Overweegt hij eigenlijk om zelf
ooit zijn levensverhaal in boek
vorm te publiceren? "Ja, maar pas
als mijn kinderen volwassen zijn,"
besluit hij gedecideerd met een
lach.
Tegen Glasgow Rangers scoort Dani twee keer, met zijn hoofd. Zoals Louis
van Gaal hem min of meer al voorspelde.
