Ongeslagen na de winterstop, maar geen landskampioen
ajaxlife UEFA CUP 92 -| «f
27-01-2017 X
Ajax won in 1992 de Uefa Cup. We duiken
dieper in het seizoen van het Europese succes.
In deel 12: de PTT Telecompetitie. Ajax is niet te
kloppen, maar wordt géén kampioen.
AJACIEDEN KUNNEN OP SCHOOL EN
OP HET WERK MET ENIGE BRANIE
ZEGGEN DAT ZE WEL IETS ANDERS
AAN HUN HOOFD HEBBEN
Geen schaal voor Van Gaal
DOOR MENNO POT
We schrijven 14
maart 1992. Ajax
en FC Twente
staan klaar op het
glinsterende gazon
van De Meer. Op
de Diemenzijde, in vak G, weet ik
al bij de aftrap dat ik deze wedstrijd
zal onthouden. Om te beginnen is
het zaterdagavond, een ongebrui
kelijke dag voor Meerbezoek, maar
Ajax - AA Gent staat voor de deur
en dus snijden de lichtmasten vier
gaten in de zwarte avondhemel
waardoor verblindend wit floodlight
naar beneden stroomt.
Ten tweede staan de Ajacie-
den aan de aftrap in een vreemde
uitdossing: de gebruikelijke witte
broek en witte kousen met rode
biezen, maar daarboven prijkt
het groen en geel van het uitshirt.
Wonderlijke aanblik, in eigen sta
dion. FC Twente had keurig het
witte uitshirt mee naar Amster
dam genomen, maar scheidsrechter
Roelof Luinge besloot dat het te
veel op het rood-wit van Ajax leek.
Slechts zo'n veertienduizend
fans bevolken de tribunes, maar
oei, wat biedt Ajax ze een spektakel
stuk, met een onwerkelijke hoofdrol
voor spits John van Loen. Een ver
fijnde Ajaxspeler is de voormalige
Utrechtse 'vuurtoren' niet, maar
vanavond zien we precies waarop
Ajax hoopte toen het hem contrac
teerde: alle passes van Frank de
Boer en Wim Jonk lijken op Van
Loens rossige kruin te landen. En
het lijkt wel alsof al zijn doorkop
ballen precies voor de voeten van
Dennis Bergkamp landen.
FC Twente, toch een aardige
subtopper, blijft negentig minuten
lang het antwoord schuldig, met
een einduitslag van 7-0 als gevolg.
Tweemaal Van Loen, tweemaal
Bergkamp. Enige minpuntje: links
midden Alfons Groenendijk valt
geblesseerd uit, maar Robbie Alf-
len valt overtuigend in en pikt een
goaltje mee.
"We worden kampioen! We
worden kampioen," zingen de sup
porters en na vanavond ben ook ik
daar zeker van: Ajax is niet meer te
kloppen en de achterstand op PSV
slinkt. Louis van Gaal is op weg
naar zijn eerste schaal, zeker weten.
Soepeler
Ruim een maand later is er de ont
nuchtering. Tweede. Géén titel.
Ajax zou inderdaad onklopbaar
blijven: na de onverwachte en
zeer pijnlijke thuisnederlaag tegen
Vitesse (8 december, 0-2) wordt
geen competitieduel meer verloren:
een ongeslagen serie van zeventien
wedstrijden. De laatste elf (na een
teleurstellende 0-0 tegen FC Gro
ningen in De Meer, op 2 februari)
wint Ajax op rij, in februari nog
met minimaal verschil, daarna soe
peler en ruimer.
Maar ja, ook koploper PSV houdt
dus het hoofd koel, zélfs na de
spannende topper in het Olym
pisch Stadion op 19 januari, die
een hardwerkend Ajax wint door
een benutte strafschop van Ste
fan Pettersson. Vanaf dat moment
heeft Ajax de druk erop en is het
dus jammer dat de ploeg meteen na
de topper de enige twee punten van
de tweede competitiehelft verliest:
remises tegen RKC en FC Gronin
gen, waardoor PSV zich een beetje
kon herpakken.
Het laatste restje achterstand op
de Eindhovenaren wil in het prach
tige Ajaxvoorjaar van 1992 maar
niet verdampen. Het blijft uitein
delijk intact: drie punten, 'schaal'
voor PSV, zelfs al heeft heel Neder
land het over Dennis Bergkamp, de
onbetwiste ster van de eredivisie,
en de spectaculaire 'tandem' die hij
vormt met Wim Jonk, de 'nummer
vier' van dienst. Samen zijn ze de
even elegante als dodelijke ruggen
graat van Ajax.
Stokje
Tja. Zó duur waren dus die neder
lagen rond de trainerswissel in het
najaar van 1991. Onder Leo Been
hakker was de start sterk geweest
met vijfmaal winst en een gelijkspel.
Niks aan de hand. Onder Louis
van Gaal ontstond gaandeweg het
prachtelftal dat na de winterstop
nauwelijks nog af te remmen was.
Het ging alleen even mis bij het
doorgeven van het stokje, in okto-
ber en november, met nederlagen
bij PSV (3-2), FC Utrecht (2-1) en
wat later ook Feyenoord (2-0). De
Eindhovense titelverdediger nam in
die periode een voorsprong die uit
eindelijk ruim genoeg zou blijken.
Eerlijk is eerlijk: in de laatste
maand van het seizoen heeft de
ploeg van de sympathieke Engelse
trainer Bobby Robson totaal geen
last van stress: tweemaal 3-0, twee
maal 5-0, geen tegengoal, goed
voetbal. Van Breukelen, Gerets,
Van Tiggelen, Popescu, Erwin Koe
man, Vanenburg, Kieft, Kalusha,
Romario; dat zijn nu eenmaal geen
mannen die nerveus worden van
een spannend seizoentje.
Balen, want vorig seizoen was
het ook al op frustrerende wijze
nét misgegaan: op doelsaldo uit
eindelijk, na een verbijsterende en
traumatische nederlaag tegen SVV,
waar een verlamd Ajax de schaal uit
handen liet vallen. En nu staat de
ploeg dus weer met lege handen, al
gaat het ruim vier maanden cres
cendo en valt op de inhaalrace, net
als op het voetbal, weinig tot niets
aan te merken.
Effectief middel tegen de kater:
Uefa-Cupkoorts. Ajacieden kun
nen op school en op het werk met
enige branie zeggen dat ze wel iets
anders aan hun hoofd hebben. De
toenemende vrees dat PSV geen
•Nederiam»
Ajax speelt in een 'vreemde uitdossing' FC Twente van de mat: 7-0.
fouten meer maakt, valt samen
met het bloedstollende en eufori
sche tweeluik in de halve finales
tegen Genoa. Als het Eindhovense
Stadhuisplein het titelfeest viert, zit
Ajax al met het hoofd bij het eerste
finaleduel tegen Torino, drie dagen
later in Italië. Soms heb je voor
een historisch prachtseizoen geen
landstitel nodig.
De 1-0-zege op PSV voert de druk op, maar de Eindhovenaren zwichten niet en pakken de titel
