In maart 1967 reizen vijfduizend Ajacieden naar Praag
ONDER
ajaxlife
27-01-2017 M.9J
Hoe zat dat ook
alweer? Je kunt deze
vraag loslaten op
allerlei gebeurtenis
sen binnen Ajax. Wij
gaan op zoek naar
het antwoord. In deel
12: hoe zat het met de
'supportersrally' naar
Praag in 1967?
ONDER DE LOEP -f Q
Voor het eerst massaal
achter Ajax aan
Feyenoord had het in 1963 een
keertje geflikt (halve finale), maar
verder lagen dergelijke avonturen
voor Nederlandse clubs nog buiten
bereik. Dachten we.
Visum
Nu was er Dukla - Ajax. Praag.
Daar wilde je heen, maar dat was
nog helemaal niet zo eenvoudig,
want wat nu Tsjechië heet en lid
van de Europese Unie is, was toen
de westelijke helft van Tsjechoslo-
wakije, hermetisch afgegrendeld
door het IJzeren Gordijn, in de
communistische invloedssfeer van
de Sovjet-Unie. Je had een visum
nodig, maar volgens Jan Wit waren
die eenvoudig verkrijgbaar.
Reisorganisator Cees Groot,
die voor de jonge supporters een
goede bekende was ('Je kwam bij
die jongens over de vloer, in die
tijd'), had visa voor de hele bus
geregeld. Er doken advertenties
van reisbureaus op, zoals van het
gerenommeerde Lissone Linde
man: 'Vertrek Amsterdam: 7 maart,
19.15 uur. Terug Amsterdam:
9 maart, 11.55 uur. Inbegrepen:
treinvervoer met couchette, ont
bijt en lunchpakket op de heenreis,
busvervoer in Praag, stadionticket,
diner en ontbijt op de terugreis,
visum.' Prijs voor de 'Ajax-Expres':
230 gulden.
Maar de reis naar Praag zou
niet bekend worden als een trein
reis. In Amsterdam ging al snel het
woord 'rally' rond: het gros van de
supporters zou in auto's en bus
sen in colonne naar Praag rijden,
om met veel feestelijk getoeter en
vlagvertoon de Tsjechoslowaakse
hoofdstad binnen te trekken. Offi
cieel deden zo'n honderd auto's aan
de rally mee; in de praktijk was de
stoet veel en veel langer.
Kussensloop
Voor het rood-witte vlagvertoon
was huisvlijt vereist, want sup-
portersmerchandising was er nog
amper. Jan Wit had op een wit kus
sensloop de naam van doelpunten-
machine Henk Groot (broer van
Cees) geverfd en er twee latten aan
bevestigd. Op verschillende foto's is
het sloop goed te zien.
"We hebben onderweg geen pro
blemen gehad met douane of politie
en in Praag was het een groot feest.
Ik realiseerde me destijds niet dat
er wel vijfduizend Ajacieden waren,
want we zaten niet in één hoek,
zoals tegenwoordig, maar verspreid
door het hele stadion. Dat kon toen
prima. Helemaal geen problemen."
Het avontuur zou, binnen de
vriendengroep van Wit, overigens
nog een wrang Zaans staartje krij
gen: "Tot onze groep hoorde ook
René Kwast, die nog in de Ajax-
jeugd had gespeeld. Hij werd in
Praag smoorverliefd op een Tsje
chisch meisje. En zij op hem, zo erg
dat ze van huis wegliep, naar het
westen vluchtte en bij hem in Koog
aan de Zaan voor de deur stond.
Heel romantisch zou je zeggen,
maar Interpol kwam haar op het
spoor en nam haar mee. Die twee
hebben elkaar nooit meer gezien."
O ja: in Praag werd ook nog
gevoetbald. De reis eindigde voor
Ajax in bittere teleurstelling. Na
1-1 in Amsterdam kwam de ploeg
in het Stadión na Julice (18.419
toeschouwers) op 0-1 door een goal
van Sjaak Swart. Het werd al snel
1-1, verlenging leek op komst... tot
de ongelukkige Frits Soetekouw pal
voor tijd een wonderlijk eigen doel
punt maakte: bal op het scheen
been, effectvol boogje over doelman
Gert Bals. Exit Ajax. Einde Euro
pese droom. Althans: voor even.
DOOR MENNO POT
In december was het vijftig jaar
geleden dat het internationaal
onbeduidende Ajax zomaar met
5-1 van grootmacht Liverpool
won, in een wedstrijd die vanwege
de weersomstandigheden de 'mist-
wedstrijd' zou gaan heten. Europa
leerde het Ajax van Michels en
Cruijff kennen. Ploeggenoot Klaas
Nuninga klonk in 2015, in een
documentaire, nog altijd verbaasd:
"Ineens wisten we: we zijn goed!"
Dat laatste realiseerden ook de
supporters zich, met een plotseling
hoog oplaaiende Europacupkoorts
als gevolg. De loting had Ajax in
de kwartfinales aan Dukla Praag
gekoppeld en je kon de Amster
dammers veel wijsmaken, maar niet
dat Dukla sterker was dan Liver
pool. Het moest kunnen!
Dat optimisme leidde in maart
1967 tot een nieuwe mijlpaal in de
supporterscultuur rond de club:
de eerste massale volksverhuizing
naar een Europese uitwedstrijd, de
eerste exodus van supporters naar
verre oorden, met duizenden tege
lijk achter Ajax aan, zoals we dat
sindsdien nog vaak hebben gezien.
Onvergetelijk
De Zaankanter Jan Wit (1944),
toen een 'jonkie' van 22, hoorde
tot de vijfduizend Ajacieden die de
reis naar Praag ondernamen, met
een busreis vanuit de Zaanstreek,
georganiseerd door Ajaxspeler
Cees Groot, die een sportzaak in
Koog aan de Zaan had. Het werd
een onvergetelijke reis. Bus vol
jonge gasten, allemaal vrienden.
Ook Hennie Schuurman, later een
gerespecteerd verenigingsman bij
Ajax, was van de partij.
Wit: "We waren naar Liver
pool - Ajax geweest, in Engeland.
Onvergetelijke ervaring. Ajax deed
het geweldig en ging door naar de
kwartfinales. Er waren aardig wat
Ajacieden op Anfield Road. We
hadden de smaak te pakken."
Het is anno 2017 lastig om te
beseffen hoe nieuw het in 1967
allemaal was: lonkend Europees
perspectief en de onbedwing
bare wil om Ajax achterna te rei
zen. Europacupvoetbal bestond
al sinds 1955 (aanvankelijk alleen
voor landskampioenen), maar tot
aan de zomer van 1966 had Ajax
welgeteld drie keer meegedaan.
Slechts eenmaal was de tweede
ronde bereikt. De periode 1956
1966 was voor Ajax magertjes, ook
in eigen land.
Europees voetbal na de winter
stop? De kwartfinales en verder?
Jan Wit houdt zijn eigen spandoek voor Henk Groot vast in Praag.
De Ajaxfans laten in Praag trots zien hoe ze zijn afgereisd: in een rally met meer dan honderd auto's
