Ajax - Osasuna: Amsterdam komt weer in zicht
ajaxlife UEFA CUP 92 -fl «f
02-12-2016 X t
Ajax won in 1992 de
Uefa Cup. We duiken
dieper in het seizoen
van het Europese suc
ces. In deel 9: voor de
laatste keer naar Düs-
seldorf voor een thuis
wedstrijd.
r.uib fr«e»c0
,t\r\büne
ÉsliSE
OP DE IJZIGE TRIBUNES ZITTEN GEEN 65.000 KLEURRIJK
UITGEDOSTE EK-GANGERS MAAR EEN PAAR DOTTEN
KLEUMENDE AJACIEDEN MET WANTEN EN MUTSEN,
WEGGEDOKEN TUSSEN OPSTAANDE KRAGEN
Slotakkoord van
een bizarre ballingschap
DOOR MENNO POT
Lopend langs de
Seitentribüne van
het Rheinstadion,
op zoek naar Block
28, gaan mijn
gedachten terug
naar het Europees kampioenschap
van 1988, drieënhalf jaar eerder.
Het was 15 juni, ik was dertien jaar
en Marco van Basten was in dit sta
dion ongrijpbaar tegen de Engelsen.
Juichend rende ik door de woonka
mer na Marco's drie doelpunten.
3-1. Het was een voetbaldag waar
Oranje eigenlijk tien jaar naar had
gesnakt.
Nu is het 11 december 1991 en
kan ik me amper voorstellen dat dat
allemaal hier was, in dit immense,
afstandelijk op me neerkijkende
stadion, waar vanavond Ajax -
Osasuna op het programma staat:
returnwedstrijd in de derde ronde
van het Uefa-Cuptoernooi. Nog één
keer Düsseldorf, nog één thuisduel
'in ballingschap' (na Örebro SK uit
Zweden en Rot-Weiss Erfurt uit
de voormalige DDR), daarna is de
straf van 1989 uitgezeten en mag
Ajax weer Europees voetballen in
Amsterdam. Hoe dan ook, of die
eerstvolgende thuiswedstrijd nou in
maart 1992 is of pas in de nazomer.
Van dat laatste gaan we niet
uit, want hoewel de problemen in
de eredivisie nog lang niet ach
ter de rug zijn, heerst sinds de 0-1
in Pamplona toch het gevoel dat
de eerste échte internationale test
goed is doorstaan en dat Ajax in dit
Uefa-Cupveld
eigenlijk best
ver zou kunnen
komen.
Dennis Bergkamp - witte handschoenen en noploze schoenen aan in het vrieskoude Düsseldorf - juicht na de 1-0.
maar een paar dotten kleumende
Ajacieden met wanten en mutsen,
weggedoken tussen opstaande kra
gen. Met z'n hoevelen zijn we hier?
Tienduizend? Hooguit.
Wat ik in het stadion nog niet
weet, is dat de teller voor de water
koude wedstrijd tegen Osasuna een
dag vóór de wedstrijd nog op het
pijnlijk lage aantal van vierduizend
kaarten stond, waarop de NOS liet
weten dat dat eigenlijk te weinig was
om uitzending op tv te rechtvaardi
gen. Het zou voor Ajax een nieuwe
Onrust
Niet alleen het weer en de finan
ciële toestand zijn bar. De spor
tieve situatie is dat ook. De uit
wedstrijd in Spanje was goed voor
het zelfvertrouwen, maar de
onrust rond de ploeg en het beleid
van Louis van Gaal zijn alles
behalve verdwenen. Pal voor
vertrek naar Düsseldorf won
Vitesse zomaar met 2-0 in De
Meer, alweer de vierde nederlaag
sinds Van Gaals aanstelling eind
september.
Wonderlijk
Ik voel me van
avond allesbe
halve 'verban
nen'. Eerder gezegend, want ik ben
voor het eerst buiten Nederland om
Ajax aan te moedigen. Wonderlijk
wapenfeit: mijn eerste Europese uit
wedstrijd is eigenlijk een thuiswed
strijd.
De omstandigheden zijn van
avond ietsje anders dan tijdens het
EK van 1988. Het is snijdend koud.
Het veld is grijswit uitgeslagen: een
keihard bevroren steppe. Op de
ijzige tribunes zitten geen 65.000
kleurrijk uitgedoste EK-gangers,
het: bij uitschakeling valt wellicht
de bijl.
Gelukkig voor Van Gaal, Ajax en
alle aanwezigen is al heel snel dui
delijk dat het in elk geval vanavond
allemaal goed zal komen. Ajax opent
furieus en al na dertien minuten
schalt Amsterdams gejuich door het
enorme stadion: Dennis Bergkamp
mag door op keeper Roberto San-
tamaria. Daar gaat de nummer 10,
witte handschoentjes, noploze 'zaal
schoenen', pluimpjes witte stoom
producerend in de vrieskou. En daar
gaat de bal, hobbelend
als op een garageplein,
onder de keeper door
en in het net: 1-0, ofte
wel 2-0 on aggregate.
financiële tik zijn geweest in een
financieel toch al barre tijd, maar
op de avond zelf loopt het aantal
Ajacieden dat in supportersbussen,
auto's en treinen is gestapt toch op
tot net onder de tienduizend.
De belangstelling uit Spanje
is vrijwel nihil, die uit Düsseldorf
evenzeer, maar de NOS heeft tóch
besloten het duel uit te zenden.
Thuis snort de VHS-videorecorder
om het bij thuiskomst allemaal nog
eens terug te zien.
De kritiek op de
versleutelde opstel
ling wordt steeds
luider. Wéér zit John
van 't Schip op de
bank. Hij wil geen
rechtsbuiten meer
zijn en Van Gaal neemt Vvv
dat hoog op. Robbie
Alflen speelt als een
soort 'hangende' rechtsbuiten in
een gemankeerde 4-3-3 met trek
ken van een 4-4-2. In de pers gonst
Osasuna moet er nu twee maken
en wekt eigenlijk geen moment de
indruk meer dat dat zal lukken.
Krokusjes
Ajax is door. De eerste Europese
overwintering sinds 1988 is afge
dwongen. In de volgende ronde
zal het Olympisch Stadion kolken.
Europees voetbal in Amsterdam als
de dagen lengen en de krokusjes
opkomen; op de uitgestrekte par-
keervlakten rond het Rheinstadion
realiseer ik me, speurend naar de
juiste bus, hoe lang het geleden is:
tweeëneenhalf jaar!
In de kwartfinales wacht AA
Gent, zo wijst de loting die vrijdag
uit. De drie retourtjes Düsseldorf
zijn sportief gezien prima verlopen
(driemaal winst, zeven goals voor,
nul tegen), maar de club zucht en
kreunt onder de financiële
druk en is vooral opgelucht
dat de bizarre strafexpeditie
erop zit.
Dat geldt in het bijzonder
voor penningmeester Arie
van Os, die snakt naar een
1 paar 'Olympische' recet
tes in eigen stad, want de
kaartverkoop voor de Duitse
pPIPPpafP^ thuisduels was tegengevallen. In
een interview met NRC Han
delsblad becijfert hij in een onge
bruikelijk mededeelzame bui dat de
drie verplichte uitstapjes naar Düs
seldorf Ajax alles bij elkaar minstens
drie miljoen gulden hebben gekost.
"Het is een duur staafje geweest."
