John van 't Schip eist plek op het middenveld
ajaxlife
UEFA CUP 92 -f «f
28-10-2016 X
Ajax won in 1992 de
Uefa Cup. We duiken
dieper in het seizoen
van het Europese suc
ces. In deel 7: een re
bellerende rechtsbui
ten.
Volwaardig
Trek
Balans
<:3M>
DE VERBANNING NAAR DE
RESERVEBANK SNIJDT DIEP IN ZIJN
ZIEL, ZIJN EER, ZIJN LIEFHEBBERSHART
Junior
Hoon
DOOR DAVID ENDT
Het was in de
lente van 1984
dat Aad de Mos,
hoofdtrainer van
Ajax, een overwe
ging had. In zijn
team had hij een elegante rechts
buiten die in zijn ogen méér kon
dan voortreffelijke voorzetten afle
veren, een man passeren en een
doelpoging wagen. De Mos zag in
Johnny van 't Schip een potentiële
spelbepalende middenvelder.
Zou de jonge voetballer dat aan
kunnen? De Mos wikte en woog,
legde zijn idee bij kenners om zich
heen in de week. Iedereen zag het
wel zitten, mits Van 't Schip het
andere loopritme aan zou kunnen.
De speler zelf zag het helemaal zit
ten, maar het kwam er uiteindelijk
niet van. De Mos liet Van 't Schip
'veilig' op de vleugelpositie. Maar
een zaadje was geplant.
Zeven jaar later, in de eerste fase
van het seizoen 1991/1992, is Van
't Schip een drijvende kracht van
'zijn' Ajax. En volwaardig inter
national. Nog steeds voetballend
vanaf de vleugel, rechts, af en toe
vanaf links. De voorzetten zwiepen
keurig voor het doel, maar zijn spel
bezit meer 'wijsheid', meer inzicht.
De drang om indringender
en bepalender te zijn, woekert en
krijgt kracht door de hogere status
die hij inmiddels heeft verworven:
een senior speler, al zou je dat aan
zijn voorkomen niet aflezen. Het is
Tegen Rot-Weiss Erfurt valt Van 't Schip in, maar wordt door de fans uitgefloten.
in de periode dat Ajax weer eens
een lastige periode doormaakt.
Internationaal succes lijkt een uto
pie. Van 't Schip heeft veel spelers,
leeftijdgenoten, kameraden vaak,
zien vertrekken naar al dan niet
exotische oorden om daar veel geld
te verdienen.
Van 't Schip heeft een fraai
langdurig contract bij Ajax, maar
de verhalen van over de grens laten
hem niet onberoerd. Een leven
lang bij Ajax? Het heeft iets ouder
wets romantisch, maar hij voelt de
drang naar meer sterker worden.
Eigenlijk vindt Van 't Schip, op zijn
28e, de tijd gekomen om de over
stap te maken.
Voor klassieke rechtsbuitens is de
markt echter beperkt. Ook vanuit
die optiek zou het beter zijn zich te
manifesteren als middenvelder; die
zijn in het buitenland, bijvoorbeeld
Italië, meer in trek dan de originele
'Hollandse School Rechtsbuiten'.
De behoefte en de wens bun
delen zich als in september hoofd
trainer Leo Beenhakker op stel en
sprong vertrekt en wordt opge
volgd door de jonge, uitgesproken,
ambitieuze, nog onervaren Louis
van Gaal. Dit is het juiste moment,
moet Van 't Schip dan denken, om
zijn punt te maken.
Stellig maakt hij wereldkundig
dat hij genoeg heeft van het spelen
als rechtsbuiten. Niet om te rebel
leren, maar uit overtuiging. De
trainer begrijpt dat Van 't Schip
zijn gewenste plek op het midden
veld niet een doel, maar een voor
waarde is. Als argument draagt
Schippie de tactische aanpassing
van Van Gaal aan: buitenspelers
aan de zijlijn. De voetballer voelt
zich daardoor gevangen.
Door 'wijd' te blijven, creëren
de buitenspelers echter ruimte voor
het centrum van de aanval, waar
het duo Stefan Pettersson en Den
nis Bergkamp, gevoed door Wim
Jonk of Jan Wouters, gevaarlijk kan
worden.
In Düsseldorf, anderhalf uur vóór
de wedstrijd in de tweede Uefa-
Cupronde tegen Rot-Weiss Erfurt,
stapt Van 't Schip aangeslagen uit
de kleedkamer. Bleek smoeltje. De
trainer heeft zijn plan getrokken en
Van 't Schip een plek op de bank
toegewezen. Dat doet de inmid
dels gewezen aanvoerder meer pijn
dan hij wil laten zien. Het verdriet
is echter van zijn gezicht te schep
pen.
De verbanning naar de reser
vebank snijdt diep in zijn ziel, zijn
eer, zijn liefhebbershart. Tegen het
eind van de wedstrijd geeft Van
Gaal het sein aan Van 't Schip te
gaan warmlopen. Wat een bizarre
situatie. De supporters zijn er niet
in groten getale maar ze weten
met hun stemgeluid de warmlo-
pende Ajacied wel te bereiken. En
te kwetsen. Hoon en verwijt liggen
in hun aantijgingen. Van 't Schip,
tien jaar trouwe dienst, wordt uit
gefloten alsof hij werkelijk een
rebel, een verrader, is.
De harde oneerlijke wetten van
het voetbal deren hem van bin-
en verwijt voor de rebel
nen, maar hij laat het niet blijken.
Van 't Schip speelt de wedstrijd
tegen Erfurt keurig uit. Hij lijkt
zijn balans te hebben hervonden,
maakt op rechts nog een paar
acties. In de volgende Uefa-Cup-
wedstrijden die uiteindelijk leiden
tot de triomf, speelt hij steeds een
belangrijke rol.
Met als persoonlijk hoogtepunt
een perfecte halve finalewedstrijd
in Italië tegen Genoa. Een wed
strijd die de basis voor het bereiken
van de Uefa-Cupfinale legt en hem
later de gewenste transfer naar Ita
lië oplevert.
Van 't Schip denkt terug aan de
jaren waarin hij als junior op het
middenveld heen en weer rende, de
bal vroeg en kreeg, en er iets moois
mee deed. Veel aan de bal, dat is
voetballen.
Van 't Schip weet dat hij door
zijn stellingname de relatie met
de trainer zal verstoren, dat hij
waarschijnlijk als rebel zal wor
den gezien. Dan dat maar. Hij was
altijd een coachbare speler geweest
en op dit belangrijke moment in
zijn loopbaan komt hij voor zich
zelf op.
De relatie met Van Gaal raakt
inderdaad verstoord. De trainer is
onbuigzaam en laat zijn rechtsbui
ten kiezen of delen, spelen of zit
ten.
Rechtsbuiten? Van 't Schip speelt liever op het middenveld.
