Clubliefde brengt groepje supporters op plekken waar je normaal niet komt
XTK 02-09-2016
ajaxlife
De meegereisde supporters zijn de laatste jaren door Ajax niet ver
wend tijdens Europese tripjes, maar 23 supporters togen vol goede
moed naar Rostov. De complexe trip naar het verre Rusland werd er
eentje om niet snel te vergeten. Helaas om verkeerde redenen.
HET WEIGEREN VAN
WEDSTRIJDSHIRTS, EEN UNIEK
SOUVENIR, ZEGT ALLES OVER
DE ELLENDIGE AVOND
-fl Jg FANZONE
Rostov-uit levert 23 teleurgestelde Ajaxfans in het uitvak op
Door Ajaxverslaving in R
DOOR KEVIN VAN NUNEN
Wat als Ajax 'gewoon' had gewon
nen op De Vijverberg? Dan was er
nooit sprake geweest van het 'Echec
van Doetinchem', dan stond er een
schaal te blinken in de Amsterdam
Arena en liepen we waarschijnlijk
nog steeds de polonaise na het ver
overen van een gestolen titel.
Het liep anders. Ajax speelde
gelijk, PSV kreeg ergens op een
parkeerplaats langs de snelweg de
enige echte schaal overhandigd en
heeft een toffe loting in de Cham
pions League. Een beetje Ajacied
kijkt met jaloezie door de puinho
pen in de Amsterdam Arena heen
naar de gang van zaken in Eind
hoven.
Toch laat je als supporter je
club nooit in de steek, zeker niet als
je geregeld uitwedstrijden bezoekt
en al helemaal niet als het bezoeken
van Europese uitduels vaste prik is.
De veroordeling tot de voorronden
van de Champions League kostte
een fanatieke Ajacied minstens
vijftienhonderd euro. Dan heb ik
het slechts nog over het boeken van
tickets en hotels voor Thessaloniki
en Rostov.
Het is als een verslaving: je
denkt niet na hoe duur een tripje
wordt, je wilt slechts weten: waar
gaan we naartoe?
Stempels
Nou, voor 23 Ajacieden luidt
Rostov de plaats van bestemming
om alsnog een startbewijs voor de
Champions League af te dwingen.
Gelukkig speelt Ajax eerst thuis,
dat geeft wat tijd en lucht om een
visum voor de Russische Fede
ratie te ritselen. Zonder stempels
van Vladimir Poetin kom je ner
gens binnen, laat staan in Rostov.
Rostov aan de Don om precies te
zijn.
Ik weet niets van Rostov. Ik
kan het niet eens aanwijzen op de
kaart, weet niet wat er te doen valt,
ik weet he-le-maal niets. Maar een
tripje naar het Oostblok of nog ver
der is altijd een mooi avontuur, zo
weet ik uit jarenlange ervaring. En
Spartak-uit in Moskou was ook te
gek.
Maar wie wil zich nu aan zo'n
trip wagen, zijn hier mensen voor
te porren? Euhm, neeEn dat
is ook wel logisch. Het kost vrije
dagen op het werk, vliegtickets zijn
duur, het visum is een geregel. Dan
heb je nog niet eens een hotel. Laat
staan een uitnodigingsbrief, die
nodig is om je visum aan te vragen.
Rostov is ook niet spannend.
Er valt niets te beleven. De eerste
vlugge zoektocht naar toerisme in
Rostov geeft als resultaat dat er
geen toeristische attracties zijn.
Toch vliegen de appjes over en
weer, zoals het al jaren gaat binnen
de vriendengroep. Van Molde tot
Madrid en zo'n beetje alles er tusse
nin. We waren erbij en vriendschap
pen voor het leven werden gesloten.
Dit keer is er vlug een groep aan
gemaakt voor die enkele geïnteres
seerde binnen de kennissenkring.
Je leert door zo'n loting
nog eens mensen echt kennen,
behalve van gezicht. "Vliegt er een
betrouwbare maatschappij die kant
op?" wordt gevolgd door "Dur
ven we een nachtvlucht aan?" en
650 euro lichter luidt de
vraag: "Hoe komen we in
godsnaam aan een uitno
digingsbrief?" Dat laatste
is gelukkig niet zo'n pro
bleem. Er bestaan vage
Russische bureautjes die
handelen in uitnodigingsbrieven
en als je een tientje inlegt, wordt er
direct eentje gemaild.
Douane
Het blijkt allemaal nog te werken
ook. Er wordt door de Russische
mevrouw van de douane niet een
vraag gesteld over de meegebrachte
papieren. Ik rol vrij soepel door de
procedure. Misschien scheelt het
dat ik zeker niet de eerste Ajacied
ben die zich bij het kantoortje meldt
rond drie uur 's nachts. Ik ben de
vierde op rij, de dame weet ook dat
er een gemene deler is. Zonder groe
ten van Poetin krijg ik spoedig mijn
benodigde stempels.
Om een beeld te schetsen van
Rostov: het lijkt hier en daar een
beetje op Kiev, maar dan veel min
der spannend. Ik zie kerken met
bollen van bladgoud, de een wat
moderner dan de ander. Maar dat is
het wel. Alleen de taal... Die barrière
is hier groter dan in Kiev; niemand
verstaat Engels.
Taxichauffeurs spreken teksten
in op Google Translate en we lezen
de vertaling op het schermpje van
hun telefoon, zo komen we er wel.
Serveersters beginnen te giechelen
zodra een groep jongens vraagt of
ze Engels of Duits spreekt. Bestellen
doen we maar door een plaatje aan
te wijzen vanaf de menukaart. Is er
trouwens een toeristische hotspot
die ik kan aanbevelen als je nog eens
mocht eindigen in Rostov? Nee,
eigenlijk niet.
Gelukkig heb je als voetbalsup
porter een ander doel, zo'n drie
duizend kilometer van het geliefde
Mokum: Ajax aanmoedigen. Eerlijk
is eerlijk, zonder de club zouden we
hier niet zijn, alle 23 niet.
We zijn hoopvol, na de eerste ont
moeting met de tractorboys uit
Rostov. Ajax speelt een uur leuk
voetbal, waarom zou dat in Rus
land niet nogmaals kunnenOf
geldt straks het Spartakscenario
(thuis goed spelen, uit zware neder
laag) waar we in Moskou kennis
mee maakten? Toen was het lijden
geblazen. En niet alleen omdat
Ajax een kansloze avond beleefde.
Spartak bleef met 3-0 nog genadig,
hoezeer Jeroen Verhoeven ook zijn
best deed om in de weg te liggen.
Het was daarnaast, in tegenstelling
tot nu in Rostov, koud. Erg koud.
Vergoed
Goed nieuws bij het verzamelen
voor de training. De telefoon piept,
we hebben mail. 'Ik spreek namens
het hele team als ik zeg dat wij het
fantastisch vinden dat jij, ondanks
deze complexe reis, ook in Rusland
achter ons staat,' mailt Davy Klaas-
sen vlak voordat de afsluitende trai
ning begint. Ons kaartje
wordt door de selectie
vergoed. Onder 23 man
verspreidt zulk nieuws
zich als een rennend vuur
tje, zelfs als de meesten
hun dataroaming hebben
uitgeschakeld uit angst voor hoge
rekeningen.
Die vijftien euro lijkt misschien
een druppel op een gloeiende plaat,
maar het is eindelijk een serieus
teken van warmte en alle 23 suppor
ters kunnen het gebaar waarderen.
Daarom vind ik de suggesties vanuit
Nederland nergens op slaan; de spe
lers hoeven heus niet onze complete
