Aan de wieg van het nieuwe Ajax
Menno Pot werkte mee aan de Arena-opening
ajaxlife
BONJOUR ARENA -f Q
02-06-2016 M.9J
Trijntje Oosterhuis, de 'zeeslag' op het veld, de
fakkel van Frank Rijkaard. De opening van de
Amsterdam Arena is 14 augustus alweer twin
tig jaar geleden. Ajacied Menno Pot maakte
het mee van héél dichtbij. Met een zeemeeuw
op zijn hoofd.
MXJUB
14 augustus 1996: opening van de Arena. De Groene Draek, met Menno Pot, staat links in de doelmond.
DOOR MENNO POT
14 augustus 1996. Openingscere
monie van de Amsterdam Arena.
Het veld is omgetoverd tot een
azuurblauwe zee. De choreogra
fie die erop wordt uitgevoerd is
een zeeslag: tientallen figuranten
in blauwe overalls slepen tweedi
mensionale schepen van zeildoek
voort. Het grootste is Ajax, dat
uiteraard alle andere eredivisie
clubs verslaat. Trijntje Oosterhuis
zingt de openingshymne De Zee.
En kijk dan nu even naar de
grote foto hierboven. Pal voor het
linkerdoel ligt een klein scheepje
te wachten. Dat is de Groene
Draeck, het privéjacht van konin
gin Beatrix, klaar om een saluut te
brengen aan de vorstin, die uiter
aard bij de opening van het nieuwe
nationale stadion aanwezig is.
Bij de Groene Draeck staan
zes mannen in blauwe overalls met
een wit petje op hun hoofd in de
vorm van een zeemeeuw. Dat het
zes mannen zijn, weet ik zeker,
want een van hen ben ik. Links
voor, dacht ik.
Repetities
Hoe ik precies betrokken raakte
bij de openingsceremonie? In mijn
herinnering ontvingen seizoen
kaarthouders een brief waarin om
vrijwilligers werd gevraagd. Voor
waarde: je moest in augustus een
stuk of zeven hele dagen beschik
baar zijn voor repetities.
Waarom ook niet? Ik was
student aan de Universiteit van
Amsterdam, maar had zo weinig
colleges dat ik dat zelf bijna was
vergeten. Ajax was veel belangrij
ker. In mijn universiteitsagenda
van toen zie ik op de repetitieda-
gen een paar achteloos doorge
streepte afspraken met docenten.
De beloning was in mijn ogen
enorm: rondhangen op het veld
van het Olympisch Stadion, dat
ik nog nooit had betreden, en
daarna in de fonkelnieuwe Arena,
nog voor er een bal gerold had.
Klapstuk: tijdens de opening van
het stadion op het veld lopen en
de openingswedstrijd tegen AC
Milan vanaf de zijlijn bekijken,
leunend tegen de boarding. Daar
kon geen financiële vergoeding
tegenop en dat kwam mooi uit,
want die kregen we ook niet.
Van de repetitiedagen herinner
ik me dat ze lang en vermoeiend
waren en dat ik me niet kon voor
stellen dat ons gesleep met die doe
ken een mooi schouwspel zou gaan
opleveren. Dat ik was ingedeeld bij
de Groene Draeck nam ik aanvan
kelijk voor kennisgeving aan, maar
mijn hart maakte een sprongetje
toen ons werd verteld wat precies
de functie van de koninklijke lem-
steraak zou zijn: we moesten ach
ter Frankie aan het veld op. Frank
Rijkaard.
Na de zeeslag zou hij het veld
betreden met een fakkel en door
Trijntje Oosterhuis naar de plek
voor de eretribune worden gewe
zen waar het Arena-vuur moest
worden ontstoken.
De opkomst van de fakkeldra
ger was ons moment: dan moest
de Groene Draeck uitvaren, een
stukje achter Rijkaard aan, dan
met een grote bocht het veld rond,
om als allerlaatste scheepje hele
maal alleen de zee over te steken.
Wow. Op het moment dat het vuur
zou worden ontstoken, zouden wij
als enige schip op volle zee zijn.
Vriendelijk
Drie dagen repeteerden we in het
'Olympisch'. De voorstelling kreeg
vorm. De optredende zangers
kwamen meedoen: naast Trijntje
Oosterhuis herinner ik me in elk
geval René Froger, Ruth Jacott en
Rob de Nijs. Michael van Praag
kwam langs om te kijken hoe we
vorderden. Hij was erg vriendelijk.
Volgens mijn blauwe agen-
daatje was de eerste repetitie in
de Arena op zondag 11 augustus.
Dat zal ook de dag zijn geweest
waarop we, met bouwhelmen op,
werden rondgeleid over de impo
sante tribunes. We repeteerden nu
in vol ornaat: blauwe overall, witte
meeuwenpet. Daar liep ik dan, als
fanatieke Diemenzijder.
De grote dag! Binnenkomende
toeschouwers konden het veld en
de rest van het stadion nog niet
zien liggen, want vanuit de nok
waren enorme witten doeken neer
gelaten, die een koker rond het
veld vormden. Binnenin die koker
stonden wij nerveus te wezen.
Luide explosies in de nok.
Daar kwamen de doeken één voor
één naar beneden. Het veld werd
als het ware onthuld, de tribunes
ontrolden zich voor onze ogen
en elk tribunedeel dat zicht op
het veld kreeg, begon te juichen.
Dat kabaal, dat ons in 'surround
sound' omsingelde, staat in mijn
persoonlijke rijtje van absoluut
onvergetelijke ervaringen, net als
het gejuich dat opsteeg toen we het
veld overstaken en Frank Rijkaard
het vuur liet oplaaien. Pas tijdens
Ajax - AC Milan kon ik weer nor
maal nadenken. Daar was de wed
strijd (0-3) ontnuchterend genoeg
Rennen
De tv-registratie van de opening
staat in drie delen op YouTube. In
het derde deel, na ongeveer dertig
seconden, zie je ons even rennen in
de verte: de koene bemanning van
de Groene Draeck, achter Frank
Rijkaard. Commentator Eddy
Poelmann noemt ons.
Ik herinner het me, ik heb
twee foto's van de repetities op
13 augustus en heb nog vaak geklust
en geschoffeld in die blauwe over
all, want die mochten we houden.
En toch kan ik nog altijd amper
geloven dat ik daar écht liep, in het
oog van de orkaan, op die bewo
gen avond waarop een nieuw Ajax
geboren werd, maar - achteraf -
het oude een beetje stierf.
Menno Pot is er klaar voor. Alleen de zeemeeuw op zijn hoofd ontbreekt.
