ajaxlife
14-04-2016 XX
Tippelen
"rfK&7r-3
Hoewel de tocht richting
Akkerstraat rustig en kalm verloopt,
barst Betondorp al snel uit zijn voe
gen. Wijkbewoners kijken toe vanuit
hun voortuintje, een moeder staat
met een baby achter het raam te
kijken naar de passerende massa. Al
zal de kleine Ajacied het zich niet
herinneren, hij is getuige van een
eerbetoon dat zijn weerga niet kent.
Uniek in Nederland en zeldzaam in
de wereld.
EEN UITGEREKTE
AJACIEDENMASSA VAN BIJNA
EEN KILOMETER, ONGELOOF
OP DE GEZICHTEN
Portret
JOHAN CRUIJFF -fl -fl
^rstraat
uit een kwartiertje. Zou dat ook het
geval zijn als we de Middenweg over
steken en in Park De Meer op zoek
gaan naar bevrediging van nostalgi
sche verlangens?
Achter de ramen van een appar
tement aan Anfield Road ontdekken
we een shirt van Ajax en Oranje met
het bekende rugnummer 14. Als we
vervolgens via de Wembleylaan en
Esplenada De Meer aankomen bij
de Praterlaan zien we drie jochies
vissen in een slootje. Nee, daar waar
de drukte op de Middenweg toe
neemt, regeert de rust in Park de
Meer. De enige hectiek op deze hei
lige grond komt uit een achtertuin
waar al vroeg een kinderfeestje wordt
gevierd.
Terug naar de verzamelplaats
rondom het café. Inmiddels staan
er een uur voor vertrek een paar
honderd Ajacieden. De eigen orde
dienst moet geregeld vragen of men
het fietspad vrij wil houden, zodat
niemand hinder ondervindt van de
drukte. "Dit moet hét afscheid voor
Johan worden. Grootser dan groot,"
zegt een van de Ajacieden. "Ik heb
geen idee hoe druk het wordt. Deze
mars is voor iedereen, niet alleen
voor Ajaxfans."
Ondertussen stoppen er steeds
meer nieuwsgierige passanten om
vanaf de overzijde van de Midden
weg de mensenmenigte te bekij
ken. Ook op de balkons verschijnen
steeds meer bewoners met smart-
phones om deze unieke gebeurtenis
vast te leggen. Als een agente per
fiets arriveert, krijgt ze applaus van
een voor haar bekende supporter.
De sfeer is goed.
Sommige passanten hebben min
der met Ajax. Zoals een 56-jarige
Engelsman, fan van Liverpool, die
V/
De meest stille minuut aller tijden kreeg een bijpassend eerbetoon vanaf de tribune.
zijn racefiets even geparkeerd heeft.
Hij krijgt van een trotse ras-Amster
dammer meteen een spoedcursus
Cruijff, maar weet al genoeg bij het
horen van de naam Cruijff. "Ik wist
niet dat het vandaag was," zegt een
andere voorbijgangster. "Hoe loopt
de mars? Helemaal naar de Arena?
Dat is vanaf hier drie uur tippelen."
Inmiddels heeft Mister Ajax
Sjaak Swart zich tussen de suppor
ters gemeld om de mars officieel te
openen. "Fantastisch dat jullie hier
allemaal zijn voor de beste voetbal
ler ter wereld die we ooit gehad heb
ben, Johan Cruijff. Ik
ben er trots op dat jullie
hier zijn en hoop dat we
het vandaag fantastisch
hebben," zegt hij enigs
zins onwennig door de
megafoon. "En dat we
winnen, want dat zou
Johan ook heel erg graag gewild
hebben."
Ondertussen levert tramlijn 9
bij elke rit weer een delegatie Aja-
cieden af die deze onvergetelijke
gebeurtenis willen meemaken. Vanaf
de Nieuwe Oosterbegraafplaats is
nu ook duidelijk een lange stoet
Ajacieden te zien. De fietspaden
zijn inmiddels niet meer te zien en
ook het autoverkeer stagneert. Het
talrijke publiek neemt bezit van de
Middenweg en is al vroeg dorstig
op deze zonnige maar treurige dag.
Overal klinkt het geluid van openge
trokken blikjes bier.
Rond half twee is het dan zover.
Achter een groot zwart spandoek
met daarop de tekst 'Johan Cruijff
rust in vrede' wordt na een fraai
en indrukwekkend vuurwerk opge
roepen om langzaam richting de
Akkerstraat te lopen. Iedereen wordt
vriendelijk verzocht achter het span-
Deze jonge Ajacied draagt het heden en verleden met zich mee.
doek te blijven, de Middenweg als
een rood vuurwerktapijt achterla
tend.
Er wordt gezongen. Van 'Johan
Cruijff wie kent hem niet' tot het
korte maar kippenvel bezorgende
'Johan Bedankt'. Iedereen zingt mee.
Vaders, opa's, Ajacieden, Amster
dammers en zelfs de jongste genera
tie. Oma's staan met waterige ogen
te kijken hoe Amsterdam afscheid
neemt van zijn bekendste en grootste
voetbalzoon.
Iedereen beleeft de mars op zijn
eigen manier. De een zingt, de ander
zwaait met een immense zwarte vlag
met daarop het welbekende rugnum
mer. Anderen dragen een portret van
Cruijff mee of leggen de tocht naar
de Arena in stilte af, herinneringen
ophalend aan Cruijff.
Zo is er een Hilversummer die
meteen moet terugdenken aan de
Europacupfinale van 1972 in Milaan.
"Een dag voor de wedstrijd hebben
wij toen met een groep Hilversum
mers de Ajaxvlag in De Kuip gehe
sen. Kwamen ze pas vlak voor de
aftrap achter." Of de anekdote klopt,
valt niet te controleren. Doet er op
deze dag ook niet toe. Een herinne
ring aan Cruijff gaat verder dan de
speler zelf.
Iedereen heeft op zijn eigen
manier wel een verhaal en band
met het clubicoon. Een andere Aja-
cied, geboren in de Achterhoek,
genoot niet alleen van Cruijff in de
beslissingswedstrijd tegen Benfica in
Parijs, hij putte ook inspiratie uit de
mens Cruijff. "Ik heb veel aan Johan
gehad toen ik een arbeidsconflict
had," zegt hij. "Dat je het gevoel hebt
dat je in je eentje tegenover 26 man
staat, maar wel gelijk hebt."
Bij het ouderlijk huis van Cruijff is
de bloemenzee inmiddels een bloe-
menoceaan. Er is vuurwerk, gezang,
er worden selfies gemaakt en televi
sie-interviews gegeven. Het hoog
tepunt van de stoet zit in het begin.
Adoratie in de Akkerstraat, vandaag
een bedevaartsoord voor trouwe
Ajaxvolgelingen.
Eenmaal uit Betondorp versnelt
het tempo. Van tippelen is allang geen
sprake meer, het is eerder een soepele
tred richting stadion. Jassen gaan uit,
mouwen worden opgestroopt en aan
trekkelijke buurtbewoonsters langs
de route wordt gevraagd
of ze misschien wat bier
koud hebben staan.
"Wacht effe op
me, ik ben er bijna," zegt
een Ajacied naarstig op
zoek naar zijn vrien
den. Vervolgens roept
iemand zijn naam, draait de bewuste
fan zich om en blijkt hij drie meter
vóór zijn vriendengroep te lopen.
Hilariteit alom.
Als de stoet in Duivendrecht
arriveert, sluiten er nog steeds men
sen aan. De eerste berichten spreken
over vierduizend mensen die meelo
pen. Het voelt als meer. Her en der
dient de voortuin in de Rijksstraat
weg inmiddels wél als verkooppunt
voor wat goudgeel genotsvocht dat
dan ook gretig aftrek vindt.
De stoet wordt langer en lan
ger. Telefoon vanuit de kopgroep.
Zij lopen nu onder metrostation
Strandvliet door. Dat is voor ons nog
minimaal vijfhonderd meter, als het
al niet meer is. Een uitgerekte Aja-
ciedenmassa van bijna een kilometer,
ongeloof op de gezichten.
In de Bijlmer hangt een muziek-
box uit de ramen en trakteert de pas
santen op Bob Marley's Three Little
Birds. Op een balkon iets verderop
staat een man in Ajaxshirt op vier
hoog alleen maar te klappen. Of het
voor Cruijff is of voor de supporters
blijft onduidelijk. Hij krijgt een rijke
lijk applaus terug. Soms zit schoon
heid in de meest simpele dingen.
Eenmaal voorbij Strandvliet
duikt de Arena op. Oud-spelers en
de directie wachten de stoet op om
gezamenlijk na een indrukwekkende
vuurwerkshow de laatste meters rich
ting het stadion te lopen. We zijn er.
Binnen twee uur en ruim op tijd voor
de wedstrijd. Iedereen gaat snel naar
binnen, want het grootste eerbetoon
moet dan nog komen in de Arena.
"Het Johan Cruijff Stadion," verbe
tert iemand. Er is niemand die hem
tegenspreekt.
