Ajacieden nemen op indrukwekkende wijze afscheid van clubicoon Johan Cruijff
JOHAN CRUIJFF
14-04-2016
ajaxlife
Er zijn historische Ajaxmomenten die van generatie op generatie
overgaan. Dat geldt zeker voor de Cruijffmars. Het ongekende laat
ste eerbetoon van de fans aan clubicoon Johan Cruijff was grootser
dan groots. 'Johan bedankt!'
HOEWEL DE TOCHT RICHTING
AKKERSTRAAT RUSTIG EN KALM
VERLOOPT, BARST BETONDORP AL
SNEL UIT ZIJN VOEGEN
Ruim vierduizend deelnemers namen met een imponerende Cruijffmars afscheid van Amsterdams grootste voetballer.
Adoratie in de Akke
DOOR SANDER ZELDENRIJK
'Nou... proost dan maar, Jo," zegt de
vijftiger met zijn blikje bier naar de
hemel wijzend. Het is net elf uur in
de ochtend maar de Ajacied, gehuld
in een Cruijffshirt en sjaal om de
pols, drinkt zichzelf zichtbaar moed
in voor een moeilijke, maar tegelij
kertijd memorabele mars.
Ruim twee uur voor de stoet
vanaf de Middenweg start, mel
den de eerste Ajacieden zich op het
Amstelstation. Het is voor sommige
niet-Amsterdammers even speuren,
maar bus 40 blijkt de beste optie.
Uitstappen bij de Nieuwe Ooster
begraafplaats en dan rest een kleine
vijfhonderd meter over de Midden
weg richting de rand van Betondorp.
De wandeling van vijf minuten
is voor de meeste fans een trip down
memory lane. Tot Ajax er in 1996 uit
zijn jasje groeide, liepen ze zo richting
stadion De Meer. Terwijl hun benen
vooruit snellen, staat het gezicht van
de meesten naar links. Hun uitzicht
op het voormalige stadionterrein
wordt geregeld onderbroken door
tramlijn 9, maar ook die brengt zoete
herinneringen naar vroegere tijden
naar boven. Het belooft een senti
menteel dagje te worden.
Op naar het verzamelpunt bij
Café De Avonden, vernoemd naar
het boek van schrijver Gerard Reve.
Vroeger zat hier Bar Meerzicht waar
Ajacieden voor de wedstrijd al tijdig
de supporterskeel smeerden met het
goudgele vorstennat. Op deze zon
dag is het niet veel anders. Een kop
koffie wordt om twaalf uur al niet
meer geschonken.
De meeste vroege vogels - van
alle supportersgeledingen - zijn er
vanuit hun functie om toe te zien
op de orde. Zwarte shirtjes met de
tekst 'Security Cruijff' maken duide
lijk wie de herdenkingsmars vandaag
vooral in goede banen gaan leiden
onder toeziend oog van de politie.
Vooralsnog is er sprake van stilte
voor de storm. Hoeveel mensen er
exact komen is onduidelijk. Er wordt
rekening gehouden met minimaal
vijftienhonderd mensen, maar eigen
lijk verwacht iedereen dat het er veel
meer zullen worden. Zo hoort het
ook bij een groots en uniek afscheid
van de allergrootste Ajacied aller tij
den.
We gebruiken de tijd om in
alle rust even rond te kijken in
Betondorp. De beelden van de
Akkerstraat bij het geboortehuis
van Cruijff waren
deze week wereld
nieuws. Vanaf de
Middenweg pak
ken we de tweede
straat rechts naar
de Veeteeltstraat.
Na een kleine
tweehonderd meter
ontwaren we in de verte al een bloe
menzee. Naast rode en witte rozen
zien we shirtjes, petjes, tekenin
gen van kinderen, een paar voet
ballen en vele Ajaxsjaaltjes en een
Feyenoordsjaal.
Logisch
Op het raam van Cruijffs ouderlijke
woning staat een citaat dat zich van
daag laat lezen als een belangrijke
erfenis. We citeren: 'In mijn tijd was
buitenspelen iets heel normaals, daar
dacht je niet over na. Tegenwoor
dig spelen kinderen meer met hun
mobiel of zitten ze achter hun com
puter. Logisch, maar daardoor zie
je steeds meer kinderen met overge
wicht en andere problemen.'
'En eigenlijk is de oplossing heel
simpel. Je moet kinderen leren om
meer te bewegen, op school. Met
een paar kleine aanpassingen kun
nen we in Nederland schoolpleinen
creëren waar kinderen meer worden
uitgedaagd om samen te spelen en te
sporten. Maar dat lukt alleen als we
het samen doen. Als het aan mij ligt,
maken we van elk schoolplein een
Schoolplein 14.'
Terwijl we de passage lezen,
schieten de zwart-wit beelden van
een voetballende Cruijff in de auto
loze straatjes van Betondorp door
onze gedachten. Dat buitenspelen
vormde voor de toen nog kleine
Johan de basis om uit te kunnen
groeien tot een van de grootste voet
ballers ter wereld.
Veel mensen zijn nog niet op
straat. Betondorp ontwaakt laat in
ochtendpyjama's aan de zondagse
ontbijttafel, een enkeling heeft er al
een sportief renuurtje op zitten, ter
wijl een oudere Amsterdammer al
slenterend en lurkend aan een sigaret
zijn trouwe viervoeter uitlaat.
Als we vanuit de Akkerstraat
teruglopen richting Middenweg
voelen we ons even zelf als de kleine
Johan. Deze korte wandelroute legde
hij als jochie ontel
bare keren af om
te kijken bij zijn
Ajaxhelden op het
trainingsveld aan
de overkant van de
straat. Het maakt de
intense band tussen
Ajax en zijn groot
ste clubicoon niet meer dan logisch.
Ajax vormde de navelstreng tussen
Cruijff en Betondorp.
De duik in de kern van Cruijffs
jeugdjaren is een uitbundige belo
ning voor een wandeling van hoog-
